Αναζήτηση
Τι κοινό έχει η Μεγάλη Βρετανία του Κάμερον με την Ελλάδα του Τσίπρα; Η πρώτη ήθελε τα οφέλη της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Αγοράς χωρίς βασικές υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτήν, όπως η ελεύθερη είσοδος ευρωπαίων πολιτών και μεταναστών στο έδαφός της. Η δεύτερη με απλωμένο το χέρι για τη συνέχιση της βοήθειας από την Ευρωπαϊκή Ενωση έσκιζε τα Μνημόνια πριν, βέβαια, υπογράψει το τρίτο και σκληρότερο.
Η βρετανική κοινή γνώμη διχάστηκε βαθιά στο δημοψήφισμα του Ναι ή του Οχι για την παραμονή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στο οποίο νικητής βγήκε το Brexit. Το ίδιο και οι έλληνες ψηφοφόροι στο δημοψήφισμα του περυσινού Ιουλίου. Βεβαίως, το καθαρό Οχι στο Μνημόνιο μετατράπηκε εν μια νυκτί σε Ναι από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, σε μια κίνηση force για την πολιτική επιβίωσή της. Η οποία πολλά έχει να διδάξει στο αναστατωμένο πολιτικό σύστημα της Βρετανίας που αναζητεί τώρα «έξοδο κινδύνου» από την περιπέτεια στην οποία το ίδιο έβαλε τη χώρα του.
Είναι αλήθεια ότι στον καθρέπτη του Brexit, όπου κλυδωνίζεται η στερλίνα και απειλούνται κεκτημένα ετών για την οικονομία της πάλαι ποτέ Αυτοκρατορίας, αντιλαμβάνεται η Ελλάδα την εικονική πραγματικότητα ενός Grexit. Που θα ήταν πολύ πιο επώδυνο από το Brexit της ισχυρής βρετανικής οικονομίας.
Προς το παρόν, η εγχώρια πραγματικότητα επιδεινώνεται μετά το δημοψήφισμα του Brexit και την εφαρμογή από την κυβέρνηση των μέτρων της πρώτης αξιολόγησης. Ο πρόεδρος του Eurogroup διαμήνυσε ότι η οποιαδήποτε συζήτηση για το ελληνικό χρέος δεν πρόκειται να γίνει νωρίτερα του 2018. Και αν γίνει, θα γίνει εφόσον η κυβέρνηση επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% στον προϋπολογισμό, κόβοντας κάθε ελπίδα για χαλάρωση της λιτότητας έως τότε. Κατέστησε ουσιαστικά σαφές, όπως ερμηνεύουν τις δηλώσεις του έγκυροι κύκλοι της οικονομίας, ότι η Ευρώπη με ανοικτό το μέτωπο του Brexit δεν πρόκειται να ασχοληθεί με το ζήτημα Ελλάδα, παρά μόνο στο πλαίσιο της επόμενης αξιολόγησης του φθινοπώρου και με πιεστική διάθεση να κλείσουν το συντομότερο δυνατόν όλα τα θέματα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη στάση της στα καυτά θέματα των εργασιακών και των ιδιωτικοποιήσεων.
Παρ’ όλα αυτά, η εκτίμηση των παραγόντων της οικονομίας είναι ότι η κυβέρνηση θα μπορούσε να κλείσει και αυτή την αξιολόγηση, απορροφώντας του πολιτικούς κραδασμούς στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ από μέτρα όπως η περαιτέρω απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Αλλού είναι το κρίσιμο στοίχημα από το οποίο θα κριθεί και ο πολιτικός χρόνος που θα έχει στη διάθεσή της η κυβέρνηση: στην πραγματική οικονομία.
Με τις περικοπές να είναι πλέον γεγονός για εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους και τους νέους φόρους να είναι ασήκωτοι για εκατομμύρια νοικοκυριών, οι εκτιμήσεις μιλούν για μεγάλη υστέρηση εσόδων τους επόμενους μήνες, εξαιτίας της αδυναμίας των πολιτών να εκπληρώσουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις αυτές, η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη λήψη νέων μέτρων το αργότερο έως τον Απρίλιο του 2017. Μέτρα που θα είναι, αυτή τη φορά, βαριά και ασήκωτα και για την ίδια.
