Με έναν εμπνευσμένο ηγέτη, ο Ελληνας ενώνεται, συμμετέχει, δημιουργεί. Στην ιστορική διαδρομή συνέβη κάποιες φορές. Συνέβη και στα τελευταία τριάντα χρόνια του περασμένου αιώνα, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε ο αναμφισβήτητος πρωταγωνιστής μιας ελληνικής πολιτικής άνοιξης.

Με την εμφάνισή του στις αρχές της δεκαετίας του ’60, στην ταραχώδη τότε ελληνική πολιτική σκηνή, έγινε το επίκεντρο των εξελίξεων. Ηταν ο μεγάλος εχθρός για το κατεστημένο (παλάτι – Δεξιά – παρακράτος). Για τη νεολαία όμως και την πλειοψηφία του ελληνικού λαού ήταν «ο Ανδρέας»!

Τότε, ο αντικομμουνισμός αποτελούσε την κυρίαρχη ιδεολογία. Πίσω έκρυβε το μονοπώλιο της εξουσίας με τη σύμπραξη ξένων παραγόντων, μπροστά φανέρωνε μια σκληρή κρατική και στρατιωτική δομή που συνεπικουρούμενη από παρακρατικές οργανώσεις εξύφαινε διώξεις κατά της δημοκρατικής πλειοψηφίας του λαού.

Ο Ανδρέας αποκάλυψε και κατήγγειλε τον χαρακτήρα του καθεστώτος. Με τον χαρισματικό του λόγο ενέπνευσε και κινητοποίησε την ελληνική κοινωνία, δίνοντάς της δημοκρατική προοπτική και όραμα. Ολα τα εμπόδια που έθεσαν στον δρόμο του (από την αρχή έδειξαν ότι μόνο αυτό φοβούνταν) δεν στάθηκαν ικανά να σταματήσουν την πορεία προς την πραγμάτωση της Αλλαγής. Η δικτατορία αποτέλεσε την τελευταία άμυνα, αλλα και το κύκνειο άσμα της απολυταρχικής βαρβαρότητας.

Το 1981 ήταν χρονιά – σταθμός για τον εκδημοκρατισμό της χώρας. Ουδέποτε στο παρελθόν δεν έγιναν τόσες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις μέσα σε τόσο μικρό διάστημα. Η Ελλάδα άφησε πίσω της τη σκουριά της υπανάπτυξης και απέκτησε διεθνή οντότητα και παρουσία.

Η γνώση και η αποφασιστικότητα του A.Π. δημιούργησαν ένα νέο τοπίο κοινωνικής δικαιοσύνης και πολυμερούς ανάπτυξης. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι (δεξιοί κι αριστεροί μαζί) δεν δίστασαν να τον οδηγήσουν στο ειδικό δικαστήριο με άμεσο στόχο την πολιτική του εξόντωση. Επέτυχαν ακριβώς το αντίθετο, ενώ αργότερα προσπάθησαν οι ίδιοι ανεπιτυχώς να τον μιμηθούν!

Ο Α.Π. εγκαίρως μίλησε για το χρέος (το οποίο κορυφώθηκε την καραμανλικη διετία 2007-2009), μίλησε για την διαφαινόμενη γερμανική Ευρώπη, για την επικράτηση των οικονομικών κέντρων και την ισοπέδωση της πολιτικής. Επέμενε για μια ΕΕ ομοσπονδιακή, δημοκρατική και ισότιμη.

Ο,τι απέμεινε από το κοινωνικό κράτος (ξηλώνεται κάθε μέρα!) στην πλειοψηφία του οφείλεται στη δεκαετία του ’80.

Είκοσι χρόνια μετά τον θάνατό του μπορούμε να πούμε ότι λίγοι είναι οι εκλεκτοί της Ιστορίας. Ενας από αυτούς είναι σίγουρα κι ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός

Τελευταία Νέα