Αναζήτηση
Υπάρχει μια ανάλυση που λέει ότι οι σκύλοι –συντροφικοί, δοτικοί και αλτρουιστές –είναι είδος σοσιαλιστικό. Αντίθετα με τις φιλάρεσκες και εγωκεντρικές γάτες που είναι βεβαίως είδος νεοφιλελεύθερο.
Είναι μια ανάλυση πιο ενδιαφέρουσα από εκείνη της κυβέρνησης για τους «Παραιτηθείτε». Πιο ενδιαφέρουσα και λιγότερο αντιφατική.
Τι πιστεύει η κυβέρνηση για αυτούς που ετοιμάζονται να διαδηλώσουν εναντίον της; Τις μισές φορές περιγράφει την κίνηση σαν κούφια –«σαχλή», «απολιτική» και «γραφική». Και τις άλλες μισές τη βλέπει σαν «ακροδεξιά» και «αντιδημοκρατική» –άρα επικίνδυνη. Σε κάποιες περιπτώσεις, όπως του Πάνου Σκουρλέτη, οι δύο γραμμές τέμνονται, καθώς στο μυαλό του οι «Παραιτηθείτε» είναι ταυτόχρονα και σαχλοί και επικίνδυνοι.
Την αντίφαση επιχείρησε να θεραπεύσει η κυβερνητική εκπρόσωπος παρέχοντας τον πιο συγκεντρωτικό ορισμό. Οι «Παραιτηθείτε», είπε η Γεροβασίλη, «κινούνται εχθρικά κατά της χώρας». Ο όρος σε όλες τις παραλλαγές του –εχθρός του λαού ή βραγκ ναρόντα στα ρωσικά, εχθρός του κράτους ή σταατσφάιντ στα γερμανικά –έχει χρησιμοποιηθεί με μεγάλη επιτυχία γιατί δεν απαιτεί ιδεολογικές ή κοινωνιολογικές διακρίσεις. Ολοι οι κακοί χωράνε.
Το ερώτημα είναι γιατί το ένα μετά το άλλο τα κυβερνητικά στελέχη έσπευσαν να δώσουν περιωπή εχθρού σε κάτι που ακόμη δεν έχει μετρηθεί στην πλατεία; Ισως παρασύρθηκαν. Ισως τους παρέσυρε ο εμπρηστικός παρορμητισμός του Φίλη –που διατελεί σε παγκαλικό τριπάκι εχθροπάθειας. Ισως ήθελαν απλώς να κουρέψουν προληπτικά το επικοινωνιακό αποτέλεσμα της συγκέντρωσης, χωρίς να υπολογίσουν τη δόση του οξέος. Ισως πάλι η πόλωση να είναι ο σκοπός.
Πρόκειται για πόλωση που δεν περιορίζεται στο πλαίσιο του κομματικού ανταγωνισμού. Πρόκειται για πόλωση κοινωνική. Η κυβέρνηση δεν βάζει απέναντί της την αντιπολίτευση, αλλά ολόκληρες κοινωνικές κατηγορίες: τους γραβατάκηδες, τους προνομιούχους, τους μενουμευρώπηδες.
Σε μια ιστορική πρωτοτυπία, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν μπαίνουν καν στον κόπο να λένε, από θεσμικό καθωσπρεπισμό, ότι η κυβέρνησή τους εκπροσωπεί όλους τους Ελληνες. Το αντίθετο. Σε κάθε ευκαιρία διαδηλώνουν την ταξική μεροληψία τους, υποθέτοντας ότι έτσι συσπειρώνουν την εκλογική τους βάση –όπως λέγεται η εκλογική πελατεία όταν την ντύνει κανείς με ταξικό μανδύα.
Η κυβέρνηση εμφανίζεται, έτσι, να πιστεύει ότι έχει να κάνει με μια κοινωνία που υπακούει σε προκρούστεια δογματικά σχήματα εμπνευσμένα από την πραγματικότητα του 19ου αιώνα. Μια κοινωνία που μπορεί να διαιρεθεί σε σκύλους και γάτες.
Στην πλατεία είναι αδύνατον να μετρηθούν τα είδη. Μετριούνται μόνο τα πλήθη. Αυτό που έχει μετρηθεί πριν από την πλατεία είναι το μέγεθος της κυβερνητικής ανασφάλειας.
