Τρουπ

Τα νέα από το γερμανικό μέτωπο: το στράτευμα προχωρεί αλλά δεν προκαλεί φόβο. Τον πραγματικό φόβο τον προκαλεί ο άτακτος στρατός των χούλιγκαν –ιδίως των Ρώσων που ξεπέρασαν ακόμα και τους Αγγλους και βρήκαν την ευκαιρία να δείξουν, μέσω του ποδοσφαίρου, το μίσος τους για τη ζωή. Οι διοργανωτές, αν συνέλθουν ποτέ, και όλοι οι φίλαθλοι οφείλουν να μην το επιτρέψουν –αλλά στη σημερινή Ευρώπη ποιος άραγε μπορεί να σταματήσει τους μισαλλόδοξους και τους ακραίους;

Ας ξαναγυρίσουμε, με βαριά καρδιά, στην μπάλα. Η Γερμανία νίκησε αλλά δεν έπεισε. Και το πιο περίεργο: σαν να το κάνει επίτηδες. Μόνο αν αποδειχτεί αληθινό ένα σενάριο συνωμοσίας –ότι είναι το πλάνο των παγκόσμιων πρωταθλητών να κοιμίσουν τους πάντες δείχνοντας αδυναμίες που είναι σε κάθε στιγμή έτοιμοι να διορθώσουν –μπορεί να εξηγηθούν η επιλογή παικτών και η επιλογή τακτικής στο παιχνίδι με την Ουκρανία. Μια άμυνα χωρίς αμυντικούς –ο Χέβεντες κανονικά δεν θα έπρεπε να παίζει καν μπάλα, ο Μπόατενγκ δεν θα έπρεπε να παίζει αμυντικός, ενώ οι δύο νεοφερμένοι είναι παίκτες της σειράς -, ένα κέντρο όπου όλοι κάνουν το ίδιο –απλώς ο Κρος είναι σε φόρμα, ο Κεντίρα σχετικά ξεκούραστος και ο Οζίλ καμένος –και μια επίθεση όπου όλοι παίζουν σε λάθος θέση: αυτή ήταν, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, η Γερμανία που κέρδισε γιατί είχε μακράν καλύτερο παίκτη τον τερματοφύλακά της και γιατί η Ουκρανία φοβήθηκε τις φανέλες της.

Αν η ερώτηση για τη φόρμα της ομάδας δείχνει να παίρνει μια πρώτη απάντηση, η κλασική ερώτηση –μέχρι πού θα φτάσει; –δεν έχει ακόμα απαντηθεί. Και περιθώρια βελτίωσης και αναδόμησης έχει –κάποια στιγμή θα γυρίσει ο Χούμελς, θα φύγει ο Γκέτσε και θα μπει ένας σέντερ φορ –και με τον αέρα του πρωταθλητή –στην μπάλα και στην Ευρώπη –παίζει. Για να εκθρονιστεί απαιτείται τόλμη και τύχη –σε μια εποχή που η πρώτη λείπει γενικώς και η δεύτερη ευνοεί συστηματικά τη χώρα της κυρίας Μέρκελ. Πού να εμφανιστεί κι η ίδια η Καγκελάριος στο γαλλικό πεδίο των μαχών.