Είναι φαίνεται η μοίρα της εποχής: τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα μπλέκουν στα δίχτυα των γεωπολιτικών εξελίξεων. Οπως σε λίγους μήνες οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα διεξαχθούν στη συναρπαστική αλλά υπό διάλυση Βραζιλία, έτσι και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου αρχίζει την Παρασκευή σε μια πάντα γοητευτική αλλά ταραγμένη Γαλλία. Σε εντελώς διαφορετικό κλίμα από αυτό που το εικοσιδυάχρονο τότε μυαλό μου συγκράτησε από το προηγούμενο Ευρωπαϊκό επί γαλλικού εδάφους, όταν ο Μισέλ Πλατινί –σήμερα παρίας, τότε ήρωας –οδηγούσε στο τρόπαιο τη γεμάτη χυμούς παρέα του.

Μια Κουπ –Κύπελλο –που σχεδόν περνάει σε δεύτερη μοίρα. Γιατί η απειλή ενός χτυπήματος –κουπ –έχει περάσει δυστυχώς σε πρώτη.

Η Γαλλία είναι στο στόχαστρο των ισλαμιστών και το ποδόσφαιρο στο στόχαστρο των εχθρών του: όσων δεν θέλουν να το αφήσουν να είναι το παιχνίδι που μας γεμίζει με το θέαμα που προσφέρει και με τη συγκίνηση που δημιουργεί. Ολοι ελπίζουμε ότι η βία δεν θα μπορέσει να εκδηλωθεί στα γήπεδα και στις πόλεις όπου διεξάγονται τα παιχνίδια κι ότι, καθώς θα προχωρά η διοργάνωση, η σκιά της θα φύγει και θα προσηλωθούμε στην μπάλα. Αλλά μας κρυώνει και μόνο που το σκεπτόμαστε δύο μέρες πριν από την έναρξη, και μόνο που ο αριθμός των αστυνομικών συναγωνίζεται τον αριθμό των θεατών, και μόνο που οι «ζώνες των φιλάθλων» στήνονται όχι μόνο με χαρά αλλά και με υπόγειο φόβο. Μακάρι τα οικογενειακά ταξίδια που ακυρώθηκαν να τα αποζημιώσει το τηλεοπτικό θέαμα.

Αλλά και ποδοσφαιρικά αυτό το πρωτάθλημα έχει κάτι εντελώς καινούργιο στην εμφάνισή του –μια νέα κουπ. Πιο πολλές ομάδες από ποτέ, πιο πολλές «μικρές» ομάδες παρά ποτέ, λιγότερο ξεκάθαρα φαβορί παρά ποτέ. Αύριο θα αποτολμήσω μια συνολική ματιά στο αγωνιστικό και ψυχολογικό τοπίο. Χωρίς να κόψω –χωρίς να κάνω κουπ –την παράδοση για ένα προγνωστικό που πέφτει πάντα έξω, για να μας θυμίζει ότι το παιχνίδι είναι πιο δυνατό από εμάς.

Φιλαθλέων

Τελευταία Νέα