Αναζήτηση
Ο Νάντο Ντε Κολό χρειάζεται… επτά χέρια για να χωρέσουν τα βραβεία του! MVP της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκας, MVP του Φάιναλ Φορ, MVP Φεβρουαρίου, μέλος της καλύτερης πεντάδας, πρώτος σκόρερ στη διοργάνωση και εσχάτως MVP της κανονικής περιόδου της VTB League, όπου θα διεκδικήσει τον τίτλο από την Ούνιξ Καζάν του Κώστα Καϊμακόγλου καθοδηγώντας την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στους τελικούς.
Ο γάλλος «ταχυδακτυλουργός», όμως, ένα παιδί, που προέρχεται από αμιγώς μπασκετική οικογένεια, δεν ενθουσιάζεται από τις ατομικές διακρίσεις και όπως εξηγεί στα ΝΕΑ, με αγγλικά, που προδίδουν τη βαριά προφορά του γαλλικού βορρά, η κατάκτηση της Ευρωλίγκας συνιστά το μεγαλύτερο επίτευγμα, καθώς πρόκειται για την κατάληξη μιας ομαδικής προσπάθειας, που διήρκεσε επτά μήνες με πολύ κόπο και ένα κοινό όραμα.
Οι ιαχές «MVP-MVP», με τις οποίες σε υποδέχτηκαν οι συμπαίκτες σου στα αποδυτήρια μετά τον τελικό, ήταν μια από τις ισχυρότερες εικόνες του Φάιναλ Φορ. Πώς σε έκανε να αισθανθείς αυτή η καθολική αναγνώριση και πόσο σημαντικό ήταν τελικά το ομαδικό πνεύμα στο ταξίδι προς την κορυφή;
«Είχα κυριευτεί από ένα απίστευτο συναίσθημα, όχι γιατί οι συμπαίκτες μου φώναζαν MVP-MVP, αλλά γιατί μερικές στιγμές νωρίτερα είχαμε κατακτήσει την Ευρωλίγκα. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν σε γεμίζει ικανοποίηση η αναγνώριση των συμπαικτών σου. Το ομαδικό πνεύμα ήταν ένας από τους βασικότερους λόγους της επιτυχίας. Ολοι προσπάθησαν πολύ για να φτάσουμε στην κορυφή και παρά τους συνεχείς τραυματισμούς, όλα τα παιδιά έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και αυτό φάνηκε στη διάρκεια του Φάιναλ Φορ».
Μιλώντας προσφάτως με τον κόουτς Ιτούδη, μας έλεγε πόσο σημαντική ήταν η απόφαση της ομάδας να κερδίσει στη Μάλαγα, μολονότι θα έπεφτε στον δυσκολότερο όμιλο του Top 16. Αυτή η απόφαση μάς θύμισε το δικό σου νικητήριο σουτ στο ματς με την Ελλάδα στο Ευρωμπάσκετ 2009. Αρκετοί φίλαθλοι, ίσως και κάποιοι συμπαίκτες σου, σε είχαν επικρίνει υποστηρίζοντας ότι θα έπρεπε να μην σκοράρεις και να χάσετε, ούτως ώστε να αποφύγετε την Ισπανία, από την οποία και τελικά γνωρίσατε βαριά ήττα στα νοκ-άουτ.
«Πρώτα από όλα, το νικητήριο σουτ απέναντι στην Ελλάδα δεν το πήρα με δική μου πρωτοβουλία. Ολοι μαζί το αποφασίσαμε, γιατί εκείνη τη στιγμή δεν γνωρίζαμε αν ο αντίπαλός μας θα ήταν η Ισπανία, η οποία αγωνιζόταν χρονικά μετά από εμάς. Ως προς το πρώτο σκέλος, η φετινή επιδίωξή μας ήταν να κερδίσουμε όλα τα ματς. Νικήσαμε στη Μάλαγα γνωρίζοντας ότι ο νέος όμιλος θα ήταν όντως δυσκολότερος, αλλά στο μυαλό μας υπήρχε μόνο η νίκη και τώρα που πήραμε την Ευρωλίγκα, μπορούμε να πούμε ότι η δυσκολότερη διαδρομή μας βοήθησε να προετοιμαστούμε για τους αγώνες, που έκριναν τον τίτλο».
Πολύς κόσμος θεωρεί δύσκολη και περίπλοκη τη συνεργασία ανάμεσα σε ισχυρές προσωπικότητες. Πώς θα μπορούσες να περιγράψεις τη συνύπαρξη με τον Μίλος Τεόντοσιτς μέσα και έξω από το γήπεδο;
«Είναι σπουδαίος συμπαίκτης και φοβερό παιδί. Είμαι πολύ χαρούμενος που παίζουμε στην ίδια ομάδα και κάθε μέρα προσπαθούμε να μιλάμε όλο και περισσότερο, ούτως ώστε να μαθαίνουμε καλύτερα ο ένας τον άλλο. Πώς μπορούμε να παίζουμε καλύτερα, πώς να βοηθάμε την ομάδα μας με πιο αποτελεσματικό τρόπο. Γνωρίζει πολλά μυστικά του μπάσκετ και εγώ είμαι άνθρωπος που θέλει να μαθαίνει από τον διπλανό του. Την πρώτη μέρα που βρέθηκα στη Μόσχα, ο Μίλος ήταν ο πρώτος, που με προσκάλεσε να πάμε για φαγητό».
Σε μια συνέντευξή σου πριν από το Φάιναλ Φορ είχες αστειευτεί λέγοντας ότι ο Δημήτρης Ιτούδης είναι ο καλύτερος ψυχολόγος. Θα μπορούσες να αναλύσεις τον ρόλο του καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν, αλλά και στο Βερολίνο;
«Το στοιχείο που χαρακτηρίζει τον κόουτς Ιτούδη είναι οι ίσες αποστάσεις που τηρεί από όλους τους παίκτες του. Συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο στους πιο έμπειρους, αλλά και στους ρούκις, βάζοντας πάνω από όλους την ομάδα. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις έναν προπονητή, που ενδιαφέρεται για το σύνολο και αναμφισβήτητα η παρουσία του έπαιξε σημαντικό ρόλο, ώστε να πανηγυρίσουμε το τρόπαιο».
Ειλικρινά, ποιες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό σου, όταν η Φενέρμπαχτσε μείωσε τη διαφορά των 21 πόντων;
«Θα είμαι ειλικρινής. Κατά τη διάρκεια του τελικού δεν ήμουν νευρικός. Ημουν σίγουρος ότι ο αγώνας του τίτλου δεν θα μπορούσε να τελειώσει με 21 πόντους και όλοι γνωρίζαμε ότι η Φενέρ θα έκανε την αντεπίθεσή της. Το σημαντικότερο ήταν ότι μείναμε ενωμένοι και πνευματικά σκληροί, στοιχεία που μας βοήθησαν να κερδίσουμε τη μάχη στην παράταση».
Προέρχεσαι από μια αμιγώς μπασκετική οικογένεια. Οι γονείς σου υπήρξαν πρώην μπασκετμπολίστες, ομοίως και οι τρεις αδερφές σου. Θα μπορούσες να περιγράψεις μια κανονική μέρα στο σπίτι, προτού γίνεις σταρ, και να αποκαλύψεις μια μικρή ιστορία, μια συμβουλή;
«Οταν ήμουν μικρός, δεν κάναμε κάτι φοβερό. Πηγαίναμε σχολείο, επιστρέφαμε στο σπίτι και διαβάζαμε τα μαθήματά μας. Μετά παίζαμε λίγο στην αυλή με την αδελφή μου και τους γονείς μου και την επόμενη μέρα το ίδιο πρόγραμμα. Το σαββατοκύριακο, όμως, ήμασταν όλη την ώρα στο γήπεδο του μπάσκετ. Ξεκινούσαμε το πρωί με την αδελφή μου και το απόγευμα ως το βράδυ με την άλλη μου αδελφή και τον πατέρα μου, που ήταν προπονητής. Την Κυριακή είχα αγώνα, συνεπώς όλο το σαββατοκύριακο ήταν αφιερωμένο στο μπάσκετ. Αυτό που δεν θα ξεχάσω είναι ότι πάντα μου έκαναν παρατηρήσεις για να διορθώνω τα λάθη μου. Ολοι τους! Και οι γονείς και οι αδελφές μου!» (γελάει).
Μερικές στιγμές μετά τον τελικό του Φάιναλ Φορ, ο Δημήτρης Ιτούδης εξομολογήθηκε ότι θα μπορούσε να δώσει και την καρδιά του στον Κάιλ Χάινς! Σε ποιον συμπαίκτη σου ή μέλος της ΤΣΣΚΑ θα «χάριζες» τη δική σου;
(γελάει δυνατά) «Αυτό που είπε ο κόουτς είναι εντυπωσιακό και με αυτά τα λόγια δίνει κίνητρο σε όλους. Τη δική μου καρδιά τη χρειάζομαι για να παίζω μπάσκετ, τη χρειάζομαι γιατί έχω οικογένεια και δεν είμαι σίγουρος ότι θα έβαζα το μπάσκετ πάνω από την οικογένειά μου. Το είπε, όμως, πάνω στον ενθουσιασμό του για να δείξει ότι θα έκανε τα πάντα για την ομάδα και αυτή η στάση μας έχει βοηθήσει να είμαστε ενωμένοι από την αρχή της χρονιάς».
Στα δικά σου μάτια, τι δείχνει το γεγονός ότι η ΤΣΣΚΑ έχει κερδίσει την Ευρωλίγκα σε τέσσερις διαφορετικές δεκαετίες; Δεδομένου ότι το συμβόλαιό σου εκπνέει φέτος, τα εννέα τρόπαια της Ρεάλ Μαδρίτης θα αποτελούσαν έναν ισχυρό λόγο για να «ριζώσεις» στη Μόσχα;
«Είναι κάτι που δεν είχα σκεφτεί και τώρα που το λέτε μου φαίνεται τεράστιο επίτευγμα. Προσωπικά, όμως, εστιάζω στο τώρα. Το παρελθόν είναι παρελθόν. Οσο για τα εννέα τρόπαια της Ρεάλ, για κάθε παίκτη είναι σημαντικό να θέτει νέους στόχους. Για να τα φτάσεις, όμως, το πιο σημαντικό είναι να προσπαθήσεις να κατακτήσεις το επόμενο!».
