Αναζήτηση
Διαπιστώνοντας όμως από δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών και της εκπροσώπου της κυβέρνησης κυρίας Γεροβασίλη συμπεριλαμβανομένης ότι «ψήνεται» ανασχηματισμός, αποφάσισα να παραβιάσω το εμπιστευτικό των πληροφοριών. Διότι πλέον και «η κουτσή Μαρία» που λέγαμε παλιά γράφει περί ανασχηματισμού και επόμενων κινήσεων Τσίπρα οι οποίες –υποτίθεται –ότι θα ανατρέψουν την εικόνα και θα αναστείλουν την πορεία «με τα χίλια» στον κατήφορο.
Παλιό το κόλπο, «μηδενίζω το κοντέρ» λέγεται –το έχουν εφαρμόσει και άλλοι, πολύ εμπειρότεροι του τωρινού!
Αν μάλιστα έχει και μια υποψία διεύρυνσης πέρα από το κόμμα του, ε τότε ποιος την πιάνει τη νέα κυβέρνηση…
Υποψίες
Επειδή δεν μπόρεσα να βγάλω άκρη με το Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ, διότι διάφοροι μου είπαν πως μετατίθεται για τον Σεπτέμβριο όταν θα έχουν όλοι επιστρέψει από τις διακοπές και θα βγάζουν μαυρισμένοι όπως θα ‘ναι ωραίες selfies στις εξέδρες του Τάε Κβον Ντο, αποφάσισα να ασχοληθώ με τον ανασχηματισμό και δη την «υποψία» διεύρυνσης, που προανέφερα.
Ξεκίνησα από το πιο hot όνομα αυτής της διαδικασίας, τη φίλη μου Μαριλίζα (Ξενογιαννακοπούλου) με την οποία με συνδέουν πολλά και διάφορα από πολλών ετών.
–Ακούω ότι μπαίνετε στην κυβέρνηση…
–Τα ακούω και εγώ, αλλά σε διαβεβαιώ ότι δεν έχω κάνει καμία συζήτηση με κανέναν επ’ αυτού…
–Δηλαδή, δεν έχετε μιλήσει με τον Πρωθυπουργό να υποθέσω…
–Οχι φυσικά. Με κανέναν. Ολο αυτό ξεκίνησε από το ότι συνέπεσα σε μια ωραία εκδήλωση με τον κύριο Κουβέλη και με τον κύριο Δραγασάκη, με τους οποίους συμφωνήσαμε ποιο είναι το διακύβευμα σήμερα.
–Ποιο είναι;
–Η πολιτική ανασυγκρότηση της χώρας, η ανάπτυξη και η θέση της στην Ευρώπη σε σχέση με τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς…
–Ωραία, αλλά το υπουργός σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι άλλο πράγμα.
–Εσύ ξέρεις ότι ποτέ δεν ήμουν καιροσκόπος, ούτε μπαινοβγαίνω σε πολιτικά σχήματα. Ημουν η μόνη υπουργός που παραιτήθηκε από κυβέρνηση λόγω των Μνημονίων. Και η μόνη μου αγωνία είναι τι θα γίνει με τη χώρα…
Μιλήσαμε και για άλλα πολλά, και… ζουμερά. Μου εξομολογήθηκε ότι βλέπει να διαμορφώνονται πλέον δύο πόλοι στη χώρα, αυτοί που θα συγκρουστούν στις εκλογές: ένας κεντροδεξιός και ένας προοδευτικός «με βασικό κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο έχει θέση το άστεγο ΠΑΣΟΚ, πρώην σύντροφοι που διαχώρισαν την πολιτική τους θέση και δυνάμεις της Κεντροαριστεράς».
–Μα η Κεντροαριστερά προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί ήδη, σημείωσα.
–Το να ανασυγκροτηθεί χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι εντελώς αυθαίρετο και δεν θα έχει επιτυχία. Πρέπει να το καταλάβουν όλοι ότι ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ έχει πλέον μετακινηθεί προς τον ΣΥΡΙΖΑ…
Αυτά μου είπε, αυτά μεταφέρω και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Η Μαριλίζα πάντως, και πρέπει να σημειωθεί αυτό, απέχει εδώ και τέσσερα χρόνια από τα πολιτικά δρώμενα. Είναι μια εργαζόμενη γυναίκα (δικηγόρος το επάγγελμα) και τίποτε άλλο…
Πίστη
Ενα δεύτερο hot όνομα, που παίχτηκε έναν γύρο στα φιλοσυριζαίικα έντυπα και sites είναι εκείνο, ενός άλλου φίλου μου, του Δημήτρη Ρέππα. Κατά τις «έγκυρες» πληροφορίες των παπαγάλων του Μαξίμου μπαίνει και αυτός σε κυβέρνηση Τσίπρα… προσεχώς.
–Οντως; τον ρώτησα ευθέως.
–Είσαι με τα καλά σου; Ούτε καν. Ποιος ανεκδιήγητος διαδίδει τέτοια πράγματα; Μόνο για πλάκα θα μπορούσα να δεχθώ ότι πάω εγώ στον ΣΥΡΙΖΑ. Εγώ ήμουν και παραμένω στο πλαίσιο της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης. Και επειδή ξέρω τι θα με ρωτήσεις, σου απαντώ: είμαι για λόγους που υπαγορεύει το ήθος μου στο ΚΙΔΗΣΟ, διότι δεν μου ταιριάζει να εγκαταλείψω έναν άνθρωπο που είναι πεσμένος τώρα, τον Γιώργο τον Παπανδρέου. Που έχει αδικηθεί τόσο.
Πιστός.
Το «μετά»
Ανοιξα χθες το θέμα των σχέσεων του Τσίπρα με τους ευρωπαίους Σοσιαλδημοκράτες και ήρθαν βροχή οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες για τις… επιπτώσεις αυτής της ιστορίας στην αντίπερα όχθη. Στο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, μου είπε πηγή μου, επικρατεί «σοβαρός προβληματισμός» για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ και τις προσπάθειες που γίνονται να συνδεθεί με τους Σοσιαλδημοκράτες.
Παρά τις διαβεβαιώσεις, λέει, του Δημήτρη, Μήτσου για τους φίλους του, Παπαδημούλη ότι δεν πρέπει να ανησυχούν, η κρατούσα άποψη –η οποία εκφράστηκε, πάλι λέει, σε σύσκεψη την περασμένη Δευτέρα –είναι ότι «οι Ελληνες έχουν απομακρυνθεί», διότι κάνα δυο φορές τελευταίως που πήγε Βρυξέλλες ο πρόεδρος Αλέξης, φρόντισε να συναντηθεί με τον Μάρτιν Σουλτς και τον Γιαννάκη τον Πιτέλα, και δεν έδωσε τη δέουσα σημασία σε αυτούς, που τον κατέβασαν και στις ευρωπαϊκές εκλογές για πρόεδρό τους.
Επί του παρόντος, μου είπε ο άνθρωπός μου, τηρούν στάση αναμονής για το θέμα, επειδή εκκρεμούν και οι εκλογές στην Ισπανία και δεν θέλουν με τίποτε να επηρεάσουν αρνητικά το κλίμα για εκείνο το παλικάρι τον Ιγκλέσιας, του Podemos. Αλλά μετά…
Μεγάλη, όχι αστεία
Μέχρι να έρθει το «μετά», θα αναφερθώ σε κάτι πολύ πιο σύντομο, το οποίο υποθέτω ότι δημιουργεί το αυτονόητο ενδιαφέρον του κοινού μου: πρόκειται για μια ακόμη –τη δεύτερη νομίζω –Μεγάλη Συνάντηση Αντιπροσώπων (πεθαίνω για τον τίτλο!) που συγκαλεί ο επικεφαλής ηγέτης του κόμματος Ποτάμι Σταύρος, φίλος μου.
Η Μεγάλη Συνάντηση θα πραγματοποιηθεί αύριο στο Acro, του επίσης φίλου μου Ηλία Μαροσούλη, στην αρχή της Ιεράς Οδού και φυσικά θα ξεκινήσει με εισήγηση του επικεφαλής ηγέτη Σταύρου. Περί των εξελίξεων και άλλων τινών, όπως το πώς θα πάρει και πάλι πάνω του Το Ποτάμι που το χτύπησαν οι επιπτώσεις του «Ελ Νίνιο» –ξηρασία κ.λπ.
Πιονιέρος
Μεταφέρω ως έχει είδηση εξ Ηνωμένων Πολιτειών, χθεσινή: ο Ντόναλντ Τραμπ, αυτό το απίθανο όσο και επικίνδυνο μείγμα λαϊκισμού, ρατσισμού και… αερολογίας, δήλωσε με όση σοβαρότητα μπορεί να διαθέτει ότι ο Τζεφ Μπέζος, ιδρυτής της Amazon και ιδιοκτήτης της εφημερίδας «The Washington Post», χρησιμοποιεί την εφημερίδα προκειμένου να επηρεάζει πολιτικούς στην αμερικανική πρωτεύουσα, αλλά και για να βοηθά την εταιρεία του σε ζητήματα φορολογίας!!!
Αν με εντυπωσιάζει κάτι στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα πια, αυτό δεν είναι άλλο από τη συνεχιζόμενη προσπάθειά του να ολοκληρώσει μια στροφή 180 μοιρών που ξεκίνησε από πέρυσι τον Ιούλιο, όταν μετέτρεψε εν μιά νυκτί το Οχι του δημοψηφίσματος σε Ναι, και έχει στόχο να αποδείξει ότι κακώς νομίζαμε ότι είναι κάτι άλλο. Είναι ακριβώς ό,τι και οι προηγούμενοι.
Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κανείς σχετικά με τα Μνημόνια και το αν έπρεπε ή πώς έπρεπε να εφαρμοστούν, το σημαντικό είναι ότι ένας Πρωθυπουργός, ο οποίος εξελέγη με την αντιμνημονιακή ψήφο των πολιτών, τώρα πασχίζει με όλες του τις δυνάμεις να ολοκληρώσει τη στροφή αυτή. Παρότι γνωρίζει ότι ολοκληρώνοντάς τη θα μεταβληθεί σε έναν συνεπή μνημονιακό Πρωθυπουργό, ο οποίος δεν επιζητεί τίποτε περισσότερο από το να εφαρμόσει το Μνημόνιο που ο ίδιος προκάλεσε με τις πράξεις και τις παραλείψεις του για να παραμείνει στην εξουσία.
Δεν είναι μοναδική περίπτωση φυσικά. Προϋπήρξε ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος έγινε πρωθυπουργός επίσης εκμεταλλευόμενος τα αντιμνημονιακά συναισθήματα των ψηφοφόρων. Η διαφορά τους είναι ότι ο Σαμαράς πολύ σύντομα προσαρμόστηκε στη ζοφερή πραγματικότητα και επί διετία δούλεψε σκληρά για να υλοποιηθεί το δικό του Μνημόνιο και να τελειώνουμε.
Ο Τσίπρας το επιχειρεί τώρα. Αλλά, στο μεταξύ, μας χρέωσε ένα Μνημόνιο, ένα ακόμη μας το έχει στον προθάλαμο και άθροισε περί τα 90 δισ. στο δημόσιο χρέος. Και διατείνεται πως όλα αυτά συνέβησαν διότι είχε αυταπάτες. Πιθανόν και να είχε. Αλλά αυταπάτες ότι είναι ήδη «φτασμένος» δικαιούται να έχει υποψήφιος κομμωτής ο οποίος ασκείται «στου κασίδη το κεφάλι». Εν αναμονή πρωθυπουργός δεν δικαιούται. Και για εν ενεργεία, είναι απαγορευτικό. Αν έχει, καλύτερα να πάει σπίτι του γιατί δεν κάνει γι’ αυτή τη δουλειά…
