Τώρα που σιγά σιγά κάθεται η σκόνη που σκοπίμως σήκωσε το κυβερνητικό καραβάνι πανηγυρίζοντας για την δήθεν επιτυχία αρχίζει να αποκαλύπτεται και το πραγματικό βάρος της συμφωνίας. Αν κάτι προκύπτει εύκολα από αυτή την εξέλιξη είναι πως υπογράφουν τα πάντα αρκεί να διατηρήσουν την εξουσία και δεν δίνουν δεκάρα για την ουσία παρά αγωνιούν για την επικοινωνιακή της διαχείριση.

Από την ώρα όμως που ξεπεράσαμε τον εφιάλτη της επανάληψης του 2015 όλα τα θέματα αποκτούν το πραγματικό τους μέγεθος. Οι πολίτες θα αντιληφθούν πολύ σύντομα τον αληθινό λογαριασμό της περήφανης διαπραγμάτευσης που διπλασιάστηκε στην καλύτερη των περιπτώσεων και θα έχει οδυνηρές συνέπειες στην καθημερινότητά τους. Κυρίως όμως θα συνειδητοποιήσουν ότι ο διαβόητος κόφτης για τον οποίο επαίρεται το Μαξίμου και διεκδικεί την πατρότητα της ιδέας είναι η λερναία ύδρα που θα εξοντώσει την κοινωνία μέχρι να φθάσει και στους εμπνευστές της.

Η τρόικα πήρε αυτό που ήθελε καθώς ο αυτοματισμός στις περικοπές την απαλλάσσει από μακρόσυρτες και επίπονες διαπραγματεύσεις και συγκρούσεις για μέτρα σε κάθε αξιολόγηση. Το Μαξίμου για να αποφεύγει τις δυσάρεστες συζητήσεις στη Βουλή κάθε φορά που θα χρειάζονται νέα μέτρα επέλεξε τα Προεδρικά Διατάγματα ως τρόπο νομοθέτησης.

Με αυτά τα δεδομένα και εφόσον κλείσει και τυπικά στις 24 Μαΐου η αξιολόγηση, η κυβέρνηση παίρνει μια ανάσα πολιτικού χρόνου για να ξανασχεδιάσει μια κάποια πορεία. Το πιθανότερο όμως είναι ότι ο πολύτιμος χρόνος που εξασφαλίζει στο τέλος θα αποδειχθεί δηλητήριο που όσο πιο πολύ μένει σε έναν οργανισμό τόσο περισσότερο τον καταστρέφει. Η υλοποίηση της συγκεκριμένης συμφωνίας θα διαλύσει κάθε κύτταρο του ΣΥΡΙΖΑ που διατηρούσε αυταπάτες για την δήθεν εναλλακτική της Αριστεράς του χαβαλέ. Η κανονική εφαρμογή του τοξικού Μνημονίου θα έχει, όπως είναι μοιραίο πια, τις πολιτικές συνέπειες που είχε για τους προηγουμένους, με τη διαφορά ότι τώρα το ψέμα και η ανικανότητα έχουν δημιουργήσει ένα κοκτέιλ που διαλύει τα πάντα. Η εικόνα στις δημοσκοπήσεις είναι αποκαλυπτική της πορείας και όλα τα άλλα είναι απλώς θέμα χρόνου.