Οταν σε μια μεγάλη δημοσκόπηση –όπως αυτή η τελευταία της MRB –προκύπτει ότι οι τρεις πρώτες «λέξεις που εκφράζουν τους Ελληνες» είναι η οργή, η ντροπή και ο φόβος, τότε κάτι σάπιο υπάρχει στη Δανιμαρκία του Νότου.

Οταν για πρώτη φορά η πλειοψηφία τάσσεται –δημοσκοπικά, έστω –υπέρ των μπλόκων στους εθνικούς δρόμους, τότε η ψυχολογία μας έχει ξεφύγει. Οταν πάνω από 93% εκτιμούν ότι τα πράγματα στη χώρα θα πάνε από το κακό στο χειρότερο, τι μπορεί να περιμένει κανείς;

Η πρόθεση ψήφου βγάζει ό,τι βγάζει –αλλά αυτό απασχολεί τα κόμματα και τους δημοσιολογούντες, όχι τους ψηφοφόρους. Ολα τα υπόλοιπα αποτελέσματα συνθέτουν την εικόνα μιας κοινωνίας που έχει χάσει κάθε ελπίδα και περιμένει τα χειρότερα.

Η μεγάλη ήττα της κυβέρνησης Τσίπρα –και βεβαίως της χώρας –είναι η εξαφάνιση της ελπίδας για κάτι καλύτερο. Μέσα σε ελάχιστους μήνες από τις εκλογές, κάθε προσδοκία εξέλιπε. Και τα ακόμα πιο δύσκολα είναι μπροστά μας.

Η παρέμβαση Ντεϊσελμπλούμ στο Ευρωκοινοβούλιο ήταν αποκαλυπτική των προθέσεων από την πλευρά των δανειστών: η όποια συμφωνία για την «αξιολόγηση» του ελληνικού προγράμματος θα περιλαμβάνει περικοπή και των σημερινών συντάξεων, που έχουν ήδη ψαλιδιστεί άγρια κατά την πενταετία των Μνημονίων.

Μια τέτοια εξέλιξη –η οποία είναι πλέον αναπότρεπτη, παρά τις κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης –θα κάνει ακόμα πιο γκρίζα την κοινωνική πραγματικότητα: είναι άλλωστε δεδομένο ότι σε μια χώρα με ανεργία 26% κάθε σύνταξη στηρίζει περισσότερες από μία οικογένειες.

Κάνουν δε λάθος όσοι πιστεύουν ότι όσο χειροτερεύουν τα πράγματα τόσο πιο σύντομα θα λειτουργήσει η θεωρία του «ώριμου φρούτου» –και όλα θα τελειώσουν με μια απλή εναλλαγή στην εξουσία: όσο η ελπίδα παραμένει υπό εξαφάνιση τόσο πιο ασύμμετρες θα γίνονται οι πολιτικές επιλογές –κι όποιος αντέξει…

Τελευταία Νέα