Ως γνωστόν, το ταλέντο δεν είναι σπάνιο. Σπάνιοι είναι αυτοί που το εκμεταλλεύονται. Ανάμεσά τους και ο κυνηγός της τελειότητας Πεπ Γκουαρντιόλα.

Ενας ουτοπιστής του ποδοσφαίρου, ένας ακάματος ανιχνευτής της θεαματικής αποτελεσματικότητας.

Οι σελίδες του βιβλίου του ως προπονητή, πρώτα στην Μπαρτσελόνα και τώρα στην Μπάγερν, είναι γεμάτες από τολμηρές ιστορίες, απ’ αυτές που όταν τις διηγείσαι γοητεύεις τον ακροατή σου που φαντάζεται ένα συναρπαστικό τέλος, το οποίο τελικά προσφέρει γενναιόδωρα ο Καταλανός.

Το τελευταίο του τόλμημα, μια αιώρηση στην ποδοσφαιρική τρέλα του 21ου αιώνα, ήταν η παράταξη της Μπάγερν με σχήμα 2-3-5 εναντίον μιας αντιπάλου, της Βόλφσμπουργκ, που δεν συγχωρεί λάθη. Ο Πεπ έπαιξε με πέντε επιθετικούς και μόλις δύο αμυντικούς σε εκτός έδρας παιχνίδι. Και νίκησε με 3-1.

Το πρωτόλειο της ιδέας ανήκει στην ουαλική Ρέξαμ από το 1877. Μπορεί ο Πεπ να μην ταυτίστηκε ποτέ με τις ιδεολογικές τοποθετήσεις του διάσημου συμπατριώτη του ζωγράφου Σαλβαδόρ Νταλί, ο οποίος είχε στηρίξει πολλές φορές τον Φράνκο, ωστόσο φαίνεται πως αποδέχεται πλήρως τη ρήση του σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι δεν παράγουν τίποτε αν δεν θέλουν να μιμηθούν τίποτε.

Ο Πεπ αναζητά το νέο σε παλιά μονοπάτια. Κι όταν το ανακαλύπτει, το σμιλεύει μέχρι να το απελευθερώσει.