Βλέποντας το ίδιο έργο της πύρινης λαίλαπας των δασικών πυρκαγιών στο «θερινό σινεμά» της χώρας μας ξαναδιαβάζω το σχετικό άρθρο που έγραψα στα «ΝΕΑ» τρία χρόνια πριν (20/8/2012) και διαπιστώνω ότι η κατάσταση δεν βελτιώθηκε, αλλά χειροτέρεψε. Παρατηρώντας παράλληλα την πορεία του κόμματος και του νεαρού αρχηγού του που αυτοπροσδιορίζονται ως η «πρώτη αριστερή κυβέρνηση», δεν εντυπωσιάζομαι που ούτε κατά τη διάρκεια του πολυετούς προεκλογικού τους αγώνα είχαν κάποια σοβαρή αναφορά ούτε τους τελευταίους μήνες που μας κυβερνούν έδειξαν κάποια μέριμνα ή ανησυχία για το θέμα της πυροπροστασίας (είτε για αστικές είτε για δασικές πυρκαγιές). Υπάρχει, π.χ., στα γραφεία του τέως προέδρου του ΤΕΕ και νυν αρμόδιου υπουργού Χρ. Σπίρτζη, εδώ και μία τετραετία, σχέδιο αναθεώρησης του βασικού Κανονισμού Πυροπροστασίας ΠΔ 71/1988 και εναρμόνισής του με ευρωπαϊκές προδιαγραφές και πρότυπα, που συντάχθηκε από Ομάδα Εργασίας ειδικών εμπειρογνωμόνων, του οποίου την τύχη ουδείς γνωρίζει.

Η πολιτική εξουσία θεωρεί τα θέματα ασφάλειας ως δευτερεύουσα προτεραιότητα υψηλού κόστους και προσπαθεί να τα διαχειριστεί κυρίως επικοινωνιακά, παρά με σοβαρό σχεδιασμό. Εδώ και πολλά χρόνια παρατηρείται έλλειψη συντονισμού των αρμόδιων υπηρεσιών και φορέων, διαγκωνισμός και σύγχυση αρμοδιοτήτων και τελικώς αποποίηση και μεταφορά ευθυνών. Ενώ στο θέμα των σεισμών υπάρχει σαφής πρόοδος μετά την ίδρυση του ΟΑΣΠ και του ΙΤΣΑΚ, στις πυρκαγιές έχουν συγκεντρωθεί όλες οι λειτουργίες στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, με αποτέλεσμα να ξοδεύονται πολύ μεγάλα κονδύλια στα κατασταλτικά μέτρα και να υστερεί βασικά ο προληπτικός σχεδιασμός.

Αλλη μια απόδειξη ότι η κυβέρνηση πορεύεται ερασιτεχνικά και σαν μαθητευόμενος μάγος οδηγεί έναν λαό, στην πλειοψηφία του αποπροσανατολισμένο και απολιτικό, προς την οπισθοδρόμηση και την πλήρη χρεοκοπία.

Ο Κυριάκος Παπαϊωάννου είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ