Ονομάστηκε «χρονιά χωρίς καλοκαίρι». Ηταν μετά την έκρηξη του ηφαιστείου Ταμπόρα το 1815 στην Ινδονησία, που άλλαξε δραματικά τις κλιματικές συνθήκες του βόρειου ημισφαιρίου το 1816. Οι περιοχές που επλήγησαν περισσότερο ήταν αυτές της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, όπου οι χιονοπτώσεις ήταν συχνές ακόμα και τον Ιούνιο, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο! Το καλοκαίρι εκείνο δεν ήρθε ποτέ!

Στην Ελλάδα χιονίζει απαισιοδοξία και ένταση. Η χρονιά φέτος δεν έχει καλοκαίρι! Τα αθλητικά δρώμενα κάπως μας ζέσταιναν στις κρύες νύχτες του πολιτικού αμοραλισμού. Τώρα ούτε Ολυμπιακοί Αγώνες ούτε Μουντιάλ ούτε Euro (έστω και χωρίς Ελλάδα) ούτε ηχηρές μεταγραφές ούτε κόντρες ούτε φως ούτε καντήλι.

Οι αθλητικές ειδήσεις που συζητιούνται περιορισμένες. Αντε και ήρθε ο Σάντσες, άντε και ο Πουλίδο βρήκε τον δρόμο που είχε χάσει και έπιασε Λιμάνι. Και; Η πολιτική νίκησε τον αθλητισμό τελικά! Οι διαξιφισμοί σε επίπεδο ποδοσφαιρικό παραμερίζονται για να περάσουν οι εντάσεις πολιτικού περιεχομένου. Στον Ελληνα ξυπνάει ο «Ρωμηός» του Σουρή: «Βρίζω Εγγλέζους, Ρώσους, και όποιους άλλους θέλω… Την φίλη μας Ευρώπη με πέντε φασκελώνω… και η ιστορία συνεχίζεται αδιάλειπτα με το βαρύ κουρασμένο βήμα της στα μονοπάτια της Ελλάδας».

Φοβηθήκαμε, λέει, μπας και γίνει εμφύλιος, λέει. Λες και δεν ζούμε χρόνια τώρα έναν οιονεί εμφύλιο στα αθλητικά και κυρίως στα των συλλογικών αντιπαραθέσεων πράγματα. Οι μεν Ερυθρόλευκοι, οι δε Πράσινοι. Οι πρώτοι προπηλακίζουν ακόμη και τους φίλους αντιφρονούντες, τους οπαδούς του Ολυμπιακού που αμφισβήτησαν την απόλυτη μοναρχία του προέδρου. Στο πράσινο στρατόπεδο μια από τα ίδια· στον χώρο τον μπασκετικό κυρίως. Οι αμφισβητούντες τον έναν και μοναδικό «φίλαθλο» που διαθέτει ισχύ μεγαλομετόχου ρίπτονται στην πυρά του εξαγνισμού ή εξοστρακίζονται μετά χλεύης και ονειδισμών. Οι διά του Τύπου υπηρέτες των αφεντάδων δεν διστάζουν στιγμή να περιλούσουν με λάσπη και ελεεινά ψεύδη τους διαφωνούντες, ώστε να τους οδηγήσουν στον απόλυτο εξευτελισμό. Ταξιδεύοντας βορειότερα τώρα: στην Τούμπα κυριαρχεί η θεωρία του υπερανθρώπου. Πας μη ΠΑΟΚ βάρβαρος και συνεπώς εχθρός. Η Αθήνα και οι ομάδες της θεωρούνται οι προκλητικά ευνοημένοι από το σύστημα. Οποιοδήποτε ντέρμπι Ολυμπιακού Πειραιώς (Αθηνών δηλαδή) και ΠΑΟΚ Θεσσαλονίκης είναι για τους Βόρειους η πάλη ανάμεσα στο κακό και στο καλό! Και στον Νότο τα ίδια. Οι Χανιώτες μισούν τους Ηρακλειώτες. Αγώνας ΟΦΗ – Χανίων είναι η Μάχη της Κρήτης που εύκολα μπορεί να γίνει Αρκάδι (κάτι σαν το δημοφιλές των τελευταίων πολιτικών κορονών Κούγκι). Χαριτολογώντας οι Χανιώτες ερωτούν: τι χωρίζει τα ζώα από τους ανθρώπους; Για να πάρουν την επίσης χαριτωμένη απάντηση: το Ρέθυμνο!

Επίσης στις μικρές κατηγορίες των ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων οι μάχες μέχρις «εσχάτων» είναι σύνηθες φαινόμενο. Και το λυπηρότερο: ακόμα πιο σύνηθες είναι οι ξυλοδαρμοί και οι φραστικοί διαπληκτισμοί στις εξέδρες ανάμεσα σε γονείς την ώρα που στον αγωνιστικό χώρο «χτίζονται» χαρακτήρες παιδιών 13 και 14 χρονών.

Πάντα διχασμένοι. Και τότε και τώρα και εις τους αιώνας των αιώνων. Και στην πολιτική και στο ποδόσφαιρο και στον στίβο, σιγά να μην περιμέναμε ένα Ναι ή ένα Οχι –επιταγές χωρίς αντίκρισμα –να μας διχάσει.

Τελικά, το 2015 θα είναι χρονιά χωρίς καλοκαίρι; Καλό χειμώνα!

Τελευταία Νέα