Το δημοψήφισμα μας θέτει ένα άδικο δίλημμα. Σαν Έλληνας και Ευρωπαίος δεν συμφωνώ με το ερώτημα της κυβέρνησης. Τι στιγμή που ψηφίζω με ΝΑΙ, υποστηρίζω την συνέχεια μιας αποτυχημένης πολιτικής λιτότητας, η οποία έχει φέρει την χώρα στον γκρεμό της κοινωνικής κατάρρευσης. Είμαι βαθειά απογοητευμένος με τους ευρωπαίους εταίρους, που δεν έχουν λάβει υπόψη της καθημερινές δυσκολίες επιβίωσης των ελληνικών οικογενειών. Δεν έχουν λάβει υπόψη τους την επώδυνη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, και ειδικά των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα. Είμαι απογοητευμένος με τους εταίρους μας, γιατί επιμένουν σε μια πολιτική που δεν θα μπορούσε να «περάσει» από μια ορθή αξιολόγηση, αλλά φαίνεται να την ακολουθούν για ιδεολογικούς λόγους. Δεν είναι η πρώτη φορά που διαφωνώ με αυτή την πολιτική επιλογή και θα συνεχίσω να ασκήσω σφοδρή κριτική. Επομένως, υπάρχουν αρκετοί λόγοι να απορρίψω το σχέδιο που θέτει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προς δημοψήφισμα.

Η απορία μου όμως είναι η εξής: Μας λύνει τα χέρια ένα ισχυρό ΟΧΙ, θα μας δώσει ένα πλεονέκτημα στην υποτιθέμενη συνέχεια της διαπραγμάτευσης και θα ανατραπεί η κατάρρευση της οικονομίας; Η μήπως μας πάει σε μια ακόμα πιο επώδυνη θέση με την συμμετοχή μας στην Ευρώπη να κινδυνεύει και το μέλλον της χώρας σε αχαρτογράφητα νερά. Και ως λαός ναυτών ξέρουμε όλοι ότι στα αχαρτογράφητα νερά υπάρχουν και πλωτά, αλλά και στενά και ρηχά, απλά κανείς δεν ξέρει ακριβώς που βρίσκονται. Συνεπώς η κυβέρνηση έχει βάλει μπροστά μας ένα δίλημμα που αφορά άμεσα το μέλλον μας, αλλά το μόνο που μας επιτρέπει είναι να ψηφίσουμε για το παρελθόν. Μπορούμε να απορρίψουμε μια πρόταση κλείνοντας έναν δρόμο, χωρίς επίγνωση της κατεύθυνσης που επιλέγουμε από εκεί και πέρα. Είμαι εξίσου βαθειά απογοητευμένος με μια κυβέρνηση που με ρωτάει για το βέτο, αλλά όχι για την ψήφο μου. Είμαι απογοητευμένος με έναν πρωθυπουργό που παρουσίασε μια αριστερή ατζέντα αλλαγής της χώρας με γνώμονες την κοινωνική και την διαγενεακή δικαιοσύνη, την διαφάνεια και αξιοκρατία, αλλά μετέπειτα πέφτει σε αδράνεια αντί να εφαρμόσει τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση αυτή. Αναρωτιέμαι γιατί δεν έχει επισπεύσει τον έλεγχο της φοροαποφυγής, την ρύθμιση των καναλιών και την καθιέρωση ενός δίκαιου ασφαλιστικού συστήματος, το οποίο απειλεί όλη την γενιά μας και ειδικότερα τους πιο νέους. Είμαι απογοητευμένος με μια κυβέρνηση που δεν μου έχει δώσει αρκετά δείγματα πρακτικής προοδευτικής πολιτικής και μέσω αυτού την κατεύθυνση της μελλοντικής πολιτικής της. Και με απογοητεύει ένας πρωθυπουργός που δημιουργεί ένα πλαστό δίλημμα μεταξύ Ευρώπης και κοινωνικής αλληλεγγύης, που διχάζει τους πολίτες. Τους διχάζει παρόλο τους συνδέει ο κοινός ευρωπαϊκός προσανατολισμός, που τώρα όμως γίνεται διακύβευμα ενός διαπραγματευτικού βήματος, ούτε καν του αποτελέσματος. Είμαι απογοητευμένος με τον πρωθυπουργό που διχάζοντας την ελληνική κοινωνία, έχει ενώσει τους Ευρωπαίους εναντίον του και έχει «κάψει» κάθε

υπόλοιπο εμπιστοσύνης και βάση συνεργασίας στην Ευρώπη και μας έχει φέρει στην θέση του μαύρου πρόβατου.

Δεν μπορώ να «χαρίσω»το βέτο μου σε μια τέτοια κυβέρνηση και με πονάει να ψηφίσω υπέρ μιας πολιτικής την οποία θεωρώ αποτυχημένη. Θλίβομαι γιατί όλοι οι θεσμοί μας, στο εσωτερικό και το εξωτερικό, μετά από πέντε μήνες διαπραγμάτευσης δεν έχουν καταφέρει να μας παρουσιάσουν μια αξιοπρεπή επιλογή που ξεκαθαρίζει το μέλλον μας. Και με αυτό την Κυριακή με έχουν φέρει στην θέση της κυβέρνησης: ξέρω το τι δεν θέλω, αλλά δεν ξέρω τι να υποστηρίξω. Σε μια τέτοιου είδους αρνητική επιλογή, θέλω να παραμείνω θετικός. Θέλω, παρά της επιφυλάξεις και τις δυσκολίες μου, να εκφράσω την υποστήριξη μου για τη κοινή μας αναφορά, κληρονομιά αλλά και καθήκον, την Ευρώπη. Το ΝΑΙ για μένα είναι η υπόσχεση μιας κοινής προσπάθειας που πρέπει να αρχίσει την επομένη. Και θέλω να είμαστε μέρος αυτής της προσπάθειας, υποκείμενο αυτής της αναγκαίας κατεπείγουσας συζήτησης του ευρωπαϊκού μέλλοντος και όχι αντικείμενο.

Το άρθρο εκφράζει της προσωπικές απόψεις του συγγραφέα

Ο Χρήστος Κατσιούλης, είναι πολιτικός επιστήμονας και ιστορικός, Διευθυντής του Ελληνικού παραρτήματος, Friedrich-Ebert-Stiftung