Χρήσιμα συμπεράσματα μπορεί κανείς να εξαγάγει από τη συνεδρίαση της ομοσπονδιακής επιτροπής ανοικτής αγοράς της Fed, που έγινε στις 28 και 29 Απριλίου.

Πρώτον, οι αξιωματούχοι της Fed αποδίδουν ένα μέρος της οικονομικής επιβράδυνσης σε «προσωρινούς παράγοντες», θεωρώντας ότι είναι αναστρέψιμοι. Ο χαρακτηρισμός αυτός ταιριάζει και ως προς την πορεία της καταναλωτικής δαπάνης, συμπεριφορά που επίσης θεωρείται παροδική. Εκτιμάται σε κάθε περίπτωση ότι η αμερικανική οικονομία θα ανακάμψει και οι συνθήκες στην αγορά εργασίας θα βελτιωθούν.

Την ίδια στιγμή ωστόσο οι αξιωματούχοι της Fed αναγνωρίζουν ότι το διεθνές περιβάλλον δεν βοηθά την οικονομία των ΗΠΑ, αφού υπάρχουν χρηματοπιστωτικοί κίνδυνοι, όπως η Ελλάδα και η Κίνα. Επιπλέον, το ισχυρό δολάριο θα συνεχίσει να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για τις καθαρές εξαγωγές των ΗΠΑ και την οικονομική της ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, δεν ανησυχούν από την προοπτική ανόδου των τιμών και αναμένουν ότι ο πληθωρισμός θα αυξηθεί προς το 2%, που είναι και ο στόχος της Fed.

Εκείνο που ανησυχεί τους αξιωματούχους της τράπεζας είναι η χρηματοπιστωτική σταθερότητα, όπως και ο κίνδυνος ρευστότητας, ανησυχία που είναι κοινή αυτή την περίοδο σε όλες τις κεντρικές τράπεζες παγκοσμίως. Επιπλέον οι αξιωματούχοι της Fed καλούνται να αποφασίσουν πότε θα ξεκινήσει ο επόμενος κύκλος αύξησης των επιτοκίων. Προς το παρόν δεν φαίνεται να υπάρχει και μεγάλη βιασύνη. Χαρακτηριστική είναι η στάση πολλών αξιωματούχων ότι θα αποφασίσουν για την αύξηση των επιτοκίων σε μια συνεδρίαση «ανάλογα πάντα με την εξέλιξη των συνθηκών και των προοπτικών της αμερικανικής οικονομίας». Με λίγα λόγια, επικρατεί αβεβαιότητα ως προς τον χρόνο έναρξης της πρώτης αύξησης των επιτοκίων, κατά πόσο αυτή θα είναι σταδιακή και πόσο θα διαρκέσει.

Εν κατακλείδι, η Fed παραμένει ακόμη επιφυλακτική και οι αξιωματούχοι δεν δείχνουν και πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στις προοπτικές της αμερικανικής οικονομίας. Καθιστούν ωστόσο σαφές σε κάθε ευκαιρία ότι ο ρυθμός εξομάλυνσης της οικονομίας θα είναι σταδιακός και ότι δεν υπάρχει κάποιος προκαθορισμένος σχεδιασμός για τις αυξήσεις στα επιτόκια.

Ο Μοχάμεντ ελ Εριάν είναι αρθρογράφος του Bloomberg, σύμβουλος της Allianz και πρώην επικεφαλής της Pimco