Στο έγκυρο λογοτεχνικό ένθετο «The Times Literary Supplement» της βρετανικής εφημερίδας «The Times» δημοσιεύτηκε πρόσφατα μια εγκωμιαστική κριτική για «Το Αίμα Νερό»

Η ελληνίδα συνεργάτιδα του «TLS» Φανή Παπαγεωργίου επέλεξε να αναφερθεί στο τελευταίο και αμετάφραστο ακόμη στα αγγλικά βιβλίο του Χάρη Βλαβιανού (φωτογραφία). Ενα βιβλίο σε 45 πράξεις, καθεμιά από τις οποίες είναι και ένα θραύσμα από την παιδική του ηλικία γεμάτο αναμνήσεις. Αλλοτε θετικές, όπως το «όμορφο σπίτι στη Ρώμη», κατά βάση όμως φορτισμένες συναισθηματικά. «Ο χωρισμός των γονιών του, μια μητέρα που ερωτοτροπεί και έχει διαρκώς χρέη, ένας πατέρας που μετακομίζει στη Βραζιλία· και μετά οι εραστές της μητέρας του, η μετοίκηση στην Αθήνα στα χρόνια της δικτατορίας, η ετεροθαλής αδελφή του βουτηγμένη στα ναρκωτικά (…), η σύλληψη της μητέρας του στα γαλλοελβετικά σύνορα για παράνομη εισαγωγή συναλλάγματος, τα 436 γεμάτα θυμό γράμματά της όταν φυλακίστηκε για ενάμιση χρόνο. Η επίσκεψη του πατέρα του στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης για να τον δει, οι υπηρεσίες δωματίου και η σιωπή. Ο θάνατος των γονιών του που δεν φέρνει λύτρωση».

Υστερα από μια σύντομη βιογραφική παρουσίαση του συγγραφέα («Ο Βλαβιανός, ποιητής, δοκιμιογράφος και ακαδημαϊκός που διδάσκει Πολιτική Θεωρία στο Αμερικανικό Κολλέγιο της Ελλάδας, έχει μεταφράσει στα ελληνικά, μεταξύ άλλων, Τ. Σ Ελιοτ, Εζρα Πάουντ, Γουάλας Στίβεν και Ουόλτ Ουίτμαν και εκδίδει δύο φορές τον χρόνο ένα περιοδικό για την ποίηση»), η κριτικός τονίζει πως «ο προσωπικός απολογισμός του είναι αποσπασματικός και επιβλητικός και θυμίζει τον απρόθυμο τρόπο με τον οποίο η Αν Κάρσον μιλάει για το παρελθόν της. Τα απομνημονεύματά του δεν διηγούνται ιστορίες, με τον ίδιο τρόπο που ένας ανιχνευτής ψεύδους δεν ανιχνεύει ψέματα αλλά την ανησυχία που κρύβεται πίσω από το περιεχόμενό τους. Η εμπειρία δεν μπορεί να μεταβιβασθεί, το Αίμα Νερό όμως φθάνει κοντά.
Οπως ένα θεατρικό έργο σπάει σε πολλαπλές πράξεις, η κουρτίνα πέφτει απότομα κάθε φορά. Ομως ο τίτλος αναφέρεται στην επιμονή των οικογενειακών δεσμών να στοιχειώνουν με ακρίβεια τους ανθρώπους επειδή παραμένουν ανεπίλυτοι. Η αυτοσυγκράτηση του Βλαβιανού μπορεί να συγκριθεί με τα απομνημονεύματα της Fleur Jaeggy με τίτλο «Sweet Days of Discipline» (1991)· και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει ένα εσωτερικό σκοτάδι που αντισταθμίζεται από τον συναισθηματικό πλούτο. Η γλώσσα είναι γεμάτη από ανησυχία που μόνο ένα παιδί μπορεί να βιώσει» λέει η αρθρογράφος. Και καταλήγει: «Ο πεζός λόγος του Βλαβιανού είναι πιο αδύναμος όταν δίνει εξηγήσεις και πιο δυνατός όταν ο συγγραφέας είναι εξαιρετικά ακριβής. Ενας από τους εραστές της μητέρας του, ηθοποιός που έπαιζε στον “Σπάρτακο”, του έδωσε ένα σπαθί που ανήκε στον Κερκ Ντάγκλας. Οταν χώρισαν επειδή η μητέρα του είχε βρει νέο σύντροφο, “εκείνος έφυγε σαν θύελλα, αφήνοντας πίσω του το σπαθί”. Η λαχτάρα των γονιών που τον απογοήτευσαν όχι μόνο δεν έσβησε αλλά δημιούργησε και τη δύναμη που τον βαστάζει».
Τελευταία Νέα