Πέφτουν οι μάσκες των κοριών

Νέα εσωτερικά έγγραφα της BND, τα οποία παρουσιάστηκαν πρόσφατα σε διοικητικά δικαστήρια της Λειψίας, αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα όντως είναι μία από τις περιοχές-στόχους από όπου συλλέγουν πληροφορίες οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες.

Το Σάββατο 14 Ιουνίου «ΤΑ ΝΕΑ» αποκάλυψαν στοιχεία σχετικά με τις παρακολουθήσεις της BND μέσω τηλεπικοινωνιακών δικτύων στη χώρα μας και σε άλλα 195 κράτη και περιοχές στον πλανήτη. Ετσι, φαινόταν ότι η Γερμανία εκτός από τον ρόλο μιας χώρας «θύματος» παρακολουθήσεων από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες οι οποίες είχαν στο στόχαστρό τους έως και το κινητό της Ανγκελα Μέρκελ, έχει ταυτόχρονα και τον ρόλο του «θύτη» αφού η λίστα με τους «στόχους» περιελάμβανε από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία έως τα πιο απομακρυσμένα νησιά. Ολα αυτά, στο πλαίσιο των δράσεων για την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας.

Δύο ημέρες μετά το δημοσίευμα, τη Δευτέρα 16 Ιουνίου, ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος Γκέοργκ Στράιτερ απάντησε με δηλώσεις εκφράζοντας τις αντιδράσεις της γερμανικής κυβέρνησης: «Η αναφορά συγκεκριμένων χωρών σε εσωτερικά ντοκουμέντα της BND δεν σημαίνει ότι αποτελούν και στόχο παρακολουθήσεων της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών» είπε και προσέθεσε ότι πρόκειται για «περιοχές μέσω των οποίων ενδέχεται να διέρχονται τηλεπικοινωνίες που έχουν ενδιαφέρον για τις μυστικές υπηρεσίες». Κατά τις δηλώσεις του κ. Στράιτερ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «δεν ισχύει η βάση του συνολικού δημοσιεύματος».

Στα νέα εσωτερικά έγγραφα της BND που έχουν στη διάθεσή τους «ΤΑ ΝΕΑ» υπάρχει και μία παράγραφος που καθορίζει τους στόχους των παρακολουθήσεων. Αναφέρεται συγκεκριμένα: «Η περιοχή για την οποία πρέπει να συγκεντρώνονται πληροφορίες παραμένει καθορισμένη από τη διάταξη F0002/43 της 21ης Ιανουαρίου 2010 -συμπεριλαμβανομένου του συμπληρώματος –και αποτελείται από τα κατονομασμένα κράτη στο Παράρτημα 1». Το Παράρτημα 1 είναι η λίστα με τις 196 χώρες και περιοχές, στην οποία βασίστηκαν οι αποκαλύψεις των «ΝΕΩΝ» πριν από δύο εβδομάδες.

Σε πρόσφατο δημοσίευμα της ελβετικής εφημερίδας «SonntagsZeitung» αναφέρεται απόσπασμα του νόμου που διέπει τη λειτουργία των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών, ο οποίος απαιτεί κάτι πολύ συγκεκριμένο: «Η περιοχή, για την οποία οφείλουν να συγκεντρώνονται πληροφορίες, πρέπει να καταδεικνύεται». Οι βουλευτές του Βερολίνου, λοιπόν, και το υπουργείο Εσωτερικών πρέπει κάθε φορά να εγκρίνουν μια λίστα με κράτη ή περιοχές, όπου οι μυστικές υπηρεσίες αναζητούν επίσημα ίχνη τρομοκρατίας. «Θα περίμενε κανείς μια λίστα με λίγα κράτη όπως Αφγανιστάν ή Ιράκ», επισημαίνεται στο δημοσίευμα. Οχι, με 196 χώρες και περιοχές, από τις οποίες πολλές αποτελούν τις πιο απίθανες τοποθεσίες προς παρακολούθηση για λόγους διεθνούς τρομοκρατίας.

Από την έρευνα των «ΝΕΩΝ» προκύπτει ότι δεν υπάρχουν για όλες τις περιοχές που εμφανίζονται στη λίστα αντίστοιχες «τηλεπικοινωνιακές οδοί», αφού το Παράρτημα 1 περιλαμβάνει και ιδιαίτερα απομακρυσμένες και απομονωμένες τοποθεσίες που με τίποτα δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «κόμβοι επικοινωνιών». Σε κάποιες περιπτώσεις, δεν υπάρχουν ούτε καλώδια ούτε επίγειοι σταθμοί δορυφορικών επικοινωνιών ούτε κάτοικοι. Τίθεται λοιπόν ένα τεράστιο ερώτημα, γιατί μνημονεύονται στη λίστα των γερμανικών υπηρεσιών πληροφοριών και δη για λόγους «διεθνούς τρομοκρατίας».

Σημειώνεται ότι κάποιες από αυτές έχουν χαρακτηριστεί από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά ως περιοχές «στρατιωτικού ενδιαφέροντος».

ΝΗΣΙΑ ΣΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ… Παράδειγμα τέτοιας περιοχής αποτελεί η Νήσος Μπέικερ στη μέση του Ειρηνικού Ωκεανού, η οποία θεωρείται αμερικανικό έδαφος. Από εκεί δεν περνά υποθαλάσσιο καλώδιο είναι εντελώς ακατοίκητο, υπάρχουν ένας μικρός εγκαταλειμμένος αεροδιάδρομος, ένας ραδιοσταθμός που λειτούργησε από το 1944 έως το 1946, ενώ το νησί είχε καταληφθεί από τον αμερικανικό στρατό, και ένας φάρος. Μία ακόμα περίπτωση αμερικανικού ενδιαφέροντος είναι η Νήσος Νάβασα στην Καραϊβική, που επίσης περιλαμβάνεται στη λίστα. Και αυτή είναι ακατοίκητη, ενώ ιδιαίτερα ενδιαφέρον κρίνεται το γεγονός ότι βρίσκεται κοντά στη βάση του Γκουαντάναμο. Στη Νάβασα δεν εντοπίζονται απολήξεις υποθαλάσσιων καλωδίων ή δορυφορικοί σταθμοί.

Επίσης, στον κατάλογο εμφανίζεται η Νήσος Ουέικ με πληθυσμό 150 ατόμων, όπου για να αποκτήσει κάποιος πρόσβαση χρειάζεται άδεια από τον αμερικανικό στρατό, καθώς εκεί λειτουργούν εγκαταστάσεις της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας και βάση πυραύλων. Αλλο παράδειγμα: οι Νήσοι της Νότιας Τζόρτζια και των Νότιων Σάντουιτς, στον Νότιο Ατλαντικό, κοντά στα Φόκλαντ. Ούτε από εκεί περνούν «τηλεπικοινωνιακές οδοί», δεν υπάρχουν αυτόχθονες, ενώ ο πληθυσμός των 30 κατοίκων, που αποτελείται από βρετανούς αξιωματούχους και επιστήμονες, εξυπηρετείται κυρίως από δορυφορικές επικοινωνίες. Μετά τον Πόλεμο των Φόκλαντ το 1982 στην περιοχή υπήρχε μόνιμη βρετανική στρατιωτική παρουσία, έως τις αρχές της δεκαετίας του 2000 οπότε δημιουργήθηκε σταθμός της Βρετανικής Αποστολής στην Ανταρκτική. Στις γειτονικές νήσους Φόκλαντ, οι οποίες επίσης περιλαμβάνονται στη λίστα της BND, υπάρχουν επίσης εγκαταστάσεις της βρετανικής πολεμικής αεροπορίας και του βασιλικού ναυτικού.

Στο Παράρτημα 1 εμφανίζονται και απομακρυσμένες περιοχές με τεράστιο οικονομικό ενδιαφέρον, χωρίς «τηλεπικοινωνιακές οδούς» και με ελάχιστο πληθυσμό. Ως πλέον σημαντική περίπτωση ξεχωρίζει η νορβηγική Νήσος Γιαν Μαγιέν, ανάμεσα στη Γροιλανδία και στη Νορβηγία, στα ανοιχτά της οποίας οι μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες διενεργούν έρευνες για κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Στο νησί διαμένουν 18 άτομα, οι επικοινωνίες πραγματοποιούνται μέσω δορυφόρου και οι μεταφορές γίνονται με στρατιωτικά ελικόπτερα.