Νέος πρωθυπουργός ο… «Σαρκοζί της Αριστεράς»

Eναν φιλόδοξο πολιτικό, δημοφιλή στους πολίτες αλλά μη δημοφιλή στην αριστερή πτέρυγα των Σοσιαλιστών καθώς και στους Πράσινους κυβερνητικούς εταίρους, επέλεξε (όχι χωρίς δισταγμό…) για νέο πρωθυπουργό της Γαλλίας ο Φρανσουά Ολάντ, ένα εικοσιτετράωρο μετά την ιστορική ήττα που υπέστησαν οι Σοσιαλιστές την Κυριακή στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών. Eίναι ο Μανουέλ Βαλς, ο μέχρι χθες υπουργός Εσωτερικών, άλλως γνωστός ως «πρώτος μπάτσος της Γαλλίας» ή «Σαρκοζί της Αριστεράς».

«Ψηφίζοντας ή απέχοντας, εκφράσατε τη δυσφορία και την απογοήτευσή σας. Το μήνυμα που μου απευθύνατε, το λαμβάνω προσωπικά» διεμήνυσε χθες το βράδυ στους Γάλλους με τηλεοπτικό διάγγελμά του ο Φρανσουά Ολάντ, κλείνοντας μία ημέρα γεμάτη φημολογία όσον αφορά τις επόμενες κινήσεις του. Ο γάλλος πρόεδρος τις αποσαφήνισε: τη θέση του Ζαν-Μαρκ Ερό, τον οποίο αποχαιρέτησε μετ’ εγκωμίων, αναλαμβάνει ο Μανουέλ Βαλς με εντολή σχηματισμού ολιγομελούς «κυβέρνησης μάχης».

Προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης θα είναι να «ξαναδώσει δύναμη στην οικονομία». Στο «σύμφωνο ευθύνης» με τις φοροαπαλλαγές για τις επιχειρήσεις θα προστεθεί ένα «σύμφωνο αλληλεγγύης», με «μείωση των φόρων και ταχεία μείωση των εισφορών που καταβάλλουν οι εργαζόμενοι». Η νέα κυβέρνηση καλείται επίσης να επιταχύνει «την ενεργειακή μετάβαση ώστε να μειωθεί η εξάρτηση της Γαλλίας από το πετρέλαιο». Ηταν μηνύματα με νόημα. Τόσο η Αριστερά των Σοσιαλιστών όσο και οι Οικολόγοι αντιδρούν στον διορισμό του Βαλς. Η υπουργός Στέγασης Σεσίλ Ντιφλό και ο υφυπουργός Ανάπτυξης Πασκάλ Κανφέν, αμφότεροι μέλη των Οικολόγων, ανακοίνωσαν ήδη πως δεν θα συμμετέχουν στην κυβέρνησή του, που αναμένεται να ανακοινωθεί το νωρίτερο αύριο, λόγω Πρωταπριλιάς σήμερα…

Ο «ΣΚΛΗΡΟΣ». Ως υπουργός Εσωτερικών, ο Βαλς ήταν το δημοφιλέστερο πρόσωπο της κυβέρνησης Ερό και ο εκλεκτός των πολιτών, στις δημοσκοπήσεις, για τη διαδοχή του Ερό. Είναι όμως άξιος εκπρόσωπος της δεξιάς πτέρυγας του κόμματος –ως υποψήφιος για το σοσιαλιστικό χρίσμα το 2011 περιέγραφε εαυτόν ως «σοσιαλφιλελεύθερο» –με σκληρές θέσεις όσον αφορά τη μετανάστευση και την ασφάλεια. Τέλη Σεπτεμβρίου, είχε ισχυριστεί ότι μόνο «μία μειοψηφία» των Ρομά «επιθυμεί την ενσωμάτωση» προκαλώντας την μήνιν της Ντιφλό. Το καλοκαίρι, είχε συγκρουστεί με την υπουργό Δικαιοσύνης Κριστιάν Τομπιρά κρίνοντας υπερβολικά επιεικείς τις διατάξεις της δρομολογούμενης μεταρρύθμισης του ποινικού κώδικα. Επίσης έχει ταχθεί υπέρ της αναθεώρησης του 35ώρου, ενός σοσιαλιστικού «φάρου» και υπέρ της αύξησης του ΦΠΑ, μέτρου που ψήφισε ο Σαρκοζί και αναίρεσε ο Ολάντ.

Αλλά ο Βαλς, λένε αυτοί που ξέρουν, είναι ένας πολιτικός με σχέδιο. Ονειρευόταν μήνες την πρωθυπουργία. Και τελευταία φρόντισε να προσεγγίσει κάποιους τενόρους της Αριστεράς των Σοσιαλιστών, όπως ο Μπενουά Αμόν. Σύμφωνα με τη «Μοντ», ο Ολάντ δίστασε πολύ προτού τον επιλέξει. «Και ένας από τους λόγους της ανησυχίας του είναι η υπερβολικά υψηλή δημοτικότητα» του Βαλς, τον οποίο θα μπορούσε να βρει το 2017, στις επόμενες προεδρικές εκλογές, απέναντί του. Αλλά οι δημοτικές εκλογές άλλαξαν τα δεδομένα. Η Αριστερά κράτησε το Παρίσι, έχασε όμως 151 πόλεις άνω των 10.000 κατοίκων, ανάμεσά τους και 10 μητροπόλεις όπως η Τουλούζη, το Σεντ-Ετιέν, η Ανζέρ και η Ρενς∙ η Δεξιά κατέκτησε 142 πόλεις και η Ακροδεξιά, πρώτη φορά στην ιστορία της, 11. Ανάμεσα στον κίνδυνο της γκρίνιας στους κόλπους της πλειοψηφίας και στην αναγκαιότητα να στείλει γρήγορα ένα ισχυρό μήνυμα, ο Ολάντ έκανε γρήγορα τον υπολογισμό. Η μοίρα του είναι πλέον άρρηκτα συνδεδεμένη με εκείνη του Βαλς.