Ενα κερί πρέπει να ανάψουν στον θεό του ποδοσφαίρου και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο Ολυμπιακός. Οι Αγγλοι γιατί αν έπεφτε άλλη ομάδα στον δρόμο τους εκτός από τον Ολυμπιακό θα είχαν διασυρθεί με σκορ υψηλό και οι Ερυθρόλευκοι γιατί οι Κόκκινοι Διάβολοι τούς άνοιξαν τις πόρτες του Παραδείσου.

Πέρα όμως από τις δύο ομάδες που θα ξανανταμώσουν σε 20 νύχτες, ένας άνθρωπος αναδεικνύεται πάμφωτος από όλη αυτή τη (μέχρι τώρα) διαδικασία: ο Μίτσελ! Ο Ισπανός ήρθε πέρυσι τον Φεβρουάριο και από τότε έχει ετοιμάσει τις βαλίτσες του προς αναχώρηση αρκετές φορές. Αμφισβητήθηκε, από κάποιους λοιδορήθηκε, απαξιώθηκε κάποιες φορές ακόμα και από διοικούντες, κι όμως… Κι όμως ο Μίτσελ πρόσφερε στους Ερυθρόλευκους μια βραδιά την οποία θα ιστορούν σαν παραμύθι: μια φορά και έναν καιρό νικήσαμε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ! Και μέχρι το «ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» υπάρχουν σελίδες που ενδεχομένως να γράφουν για πρόκριση στην οκτάδα των καλυτέρων της Ευρώπης. Δίδαγμα πρώτο: Πριν δεις το τέλος, μην κρίνεις την αρχή.

Αυτά για Ολυμπιακό και Μίτσελ που μας οδηγούν από μονόδρομο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και σε ένα θεμελιώδες ερώτημα: Ισχύει τελικά το «ουδείς αναντικατάστατος»; Η περίπτωση των Κόκκινων Διαβόλων ανατρέπει το αξίωμα. Εφυγε ο Φέργκιουσον, γκρεμίστηκε η ομάδα! Συνήθως η ιστορία λέει πως όταν αποχωρεί ένας πετυχημένος προπονητής, το σύνολο που έχει χτίσει συνεχίζει την ανοδική πορεία· πολλές φορές μάλιστα η επιτυχία πιστώνεται στον προηγούμενο προπονητή από τους οπαδούς του με το κλασικό: η ομάδα συνεχίζει με κεκτημένη ταχύτητα. Στα γρήγορα, ανατρέχουμε στις περιπτώσεις του μπασκετικού Παναθηναϊκού, του επιστήμονα Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που παραδόθηκε στον Αργύρη Πεδουλάκη, αλλά και στην Μπάγερν του Χάινκες που καλπάζει με τον Γκουαρντιόλα στα γκέμια της. Η περίπτωση της Γιουνάιτεντ προβληματίζει τους θεωρητικούς. Μα τι ήταν πλέον ο Φέργκιουσον και όταν έφυγε προκάλεσε σεισμό; Η απάντηση που πλησιάζει στην πραγματικότητα είναι ότι ο Μόιες με το που ανέλαβε απέλυσε όλους τους συνεργάτες του σερ Αλεξ. Σκοπός του ήταν να κόψει τον ομφάλιο λώρο της ομάδας με το παρελθόν, αλλά αυτό που κατάφερε ήταν να πελεκήσει τις ρίζες ενός ρωμαλέου δέντρου. Αποτέλεσμα; Το δέντρο ξεράθηκε! Και αν θα ξανανθίσει τώρα που μπαίνει η άνοιξη, θα είναι θαύμα, και θαύματα γίνονται μόνο στα μοναστήρια και όχι στα γήπεδα, γιατί ό,τι γίνεται στα γήπεδα είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς είτε στο προσκήνιο είτε στο παρασκήνιο…

Δίδαγμα δεύτερο λοιπόν: Υπάρχουν και οι αναντικατάστατοι!

Αναντικατάστατος δεν θεωρείται ο Φερνάντο Σάντος, όμως ο χρόνος που επελέγη για να συζητηθεί η μετακίνησή του μάλλον πρέπει να θεωρηθεί λανθασμένος. Θυμίζουμε ένα πικρό κομμάτι της ελληνικής ιστορίας: Ο Αλκιβιάδης παύθηκε από τα καθήκοντά του ως αρχιστρατήγου της εκστρατείας στη Σικελία, μιας υπόθεσης της οποίας ο ίδιος ήταν εμπνευστής. Το αποτέλεσμα ήταν η καταστροφή των Αθηναίων. Ο Σάντος παραμονές της εκστρατείας στη Βραζιλία φαίνεται να έχει συμφωνήσει με τον ΠΑΟΚ… Ο προπονητής που οδήγησε την Εθνική στο Μουντιάλ αφήνει να διαρρεύσει ότι Εθνική τέλος, ό,τι κάνουμε στη Βραζιλία θα το κάνουμε, αλλά μετά βρείτε άλλον για το Euro… Πώς αυτός ο άνθρωπος θα εμπνεύσει την προσπάθεια των παικτών του απέναντι στην Κολομβία ή την Ιαπωνία, όταν αυτοί (οι παίκτες) γνωρίζουν ότι γυρίζουμε και ο ηγέτης μάς χαιρετάει για ένα καλύτερο συμβόλαιο, για ένα καλύτερο μέλλον; Μήπως ΕΠΟ και Σάντος θα έπρεπε να συζητήσουν (ή ανακοινώσουν) το θέμα μετά το Μουντιάλ; Υστερα από τρεις (ενδεχόμενες) ήττες στη χώρα του Πελέ ποιος δεν θα σκεφτεί (μεγαλόφωνα) πως ο Σάντος είχε τον νου του στην Τούμπα ή, αν οι προτιμήσεις του στραφούν σε παίκτες του ΠΑΟΚ, ποιος δεν θα του προσάψει δόλο;

Δίδαγμα τρίτο: Κάθε πράγμα στον καιρό του… και οι μεταγραφές τον Αύγουστο, όχι τον Φλεβάρη.

Τελευταία Νέα