BAFTA: Οι Βρετανοί τη γιορτή, το Χόλιγουντ τα βραβεία

Αυτό ελάχιστα έδειξε να απασχολεί τους παρευρισκομένους, όλοι τους αρκούντως λαμπεροί, από τον Λεονάρντο ντι Κάπριο και τον Μπραντ Πιτ μέχρι την απαστράπτουσα Ελεν Μίρεν που χρίστηκε επίτιμο μέλος της Ακαδημίας για την προσφορά της στο βρετανικό σινεμά –λίγο πριν ο Στέφεν Φράι που παρουσίασε την όλη τελετή αποκάλεσε τον δούκα του Κέιμπριτζ… εγγονό της.

Ο ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΟΣ. Το πόσο παράταιρη φαντάζει η τιμητική βράβευση του Πίτερ Γκρίναγουεϊ σε αυτόν τον καμβά δεν περιγράφεται, είναι όμως μια καλή ευκαιρία για να θυμηθούμε πως, όντως κάποιες από τις ταινίες της φιλμογραφίας του παραμένουν αξεπέραστα αριστουργήματα (λίγοι έχουν ξεχάσει την «Κοιλιά του αρχιτέκτονα» ή την κορυφή του, το «Ο μάγειρας, ο κλέφτης, η γυναίκα του και ο εραστής της» που είχε σκίσει εισπρακτικά ακόμη και στη χώρα μας, τότε δηλαδή που το ελληνικό κοινό ήταν ακόμα «εκπαιδευμένο» στα δύσκολα). «Παλιά μου άρεσε να θεωρώ τον εαυτό μου περιθωριακό, αλλά μετά συνειδητοποίησα πως δεν θέλω να με αγνοούν. Πραγματικά με εκπλήσσει που ένας τόσο συντηρητικός οργανισμός όπως αυτός της Βρετανικής Ακαδημίας με καλωσορίζει στους κόλπους του» θα πει παραλαμβάνοντας το βραβείο, σε μια από τις σπάνιες στιγμές αμηχανίας του.

Επίσης, είχαμε μιλήσει μέσα από αυτές τις σελίδες για το μικρό θαύμα της τελευταίας ταινίας του Στίβεν Φρίαρς «Philomena», και παρά τη μη βράβευση της Τζούντι Ντεντς, το BAFTA διασκευασμένου σεναρίου αποζημίωσε τους συντελεστές. «Εχω κερδίσει κι άλλες φορές, πρώτη φορά όμως κάνοντας κάτι τέτοιο, μια άσκηση ειλικρίνειας» δήλωσε ο πρωταγωνιστής και συν-σεναριογράφος Στιβ Κούγκαν. Σε ό,τι αφορά τη γυναικεία ερμηνεία, το βραβείο α’ ρόλου πήγε στην Κέιτ Μπλάνσετ για τη «Θλιμμένη Τζάσμιν», προετοιμάζοντας το έδαφος για την εξαιρετικά πιθανή οσκαρική της βράβευση. Η Μπλάνσετ αφιέρωσε το βραβείο της στον πρόσφατα χαμένο συνάδελφό της Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν: «Ανέβασες την μπάρα τόσο ψηλά… Φιλ, αυτό είναι για σένα, μπάσταρδε. Ελπίζω να είσαι υπερήφανος».

Στην ξενόγλωσση κατηγορία θριάμβευσε η «Τέλεια ομορφιά» του Πάολο Σορεντίνο, ο οποίος όμως «έσπασε» κάπως το εορταστικό κλίμα: αφιέρωσε το βραβείο του στον σκηνοθέτη Κάρλο Ματσακουράτι. Κι εγώ που δεν είχα ιδέα, έψαξα στα γρήγορα για να «μάθω» πως ο ταλαντούχος ιταλός σκηνοθέτης είχε αφήσει την τελευταία του πνοή λίγες μέρες νωρίτερα σε ηλικία 57 ετών. Στενάχωρο. Κι αν έχετε χρόνο (και ομιλείτε την ιταλική) αναζητείστε οπωσδήποτε την κωμωδία του «La lingua del santo». Να πω πάντως πως το συνυποψήφιο στα Οσκαρ «Ομάρ» δεν βρισκόταν στην αγγλική λίστα, και οι δυο αυτές ταινίες ενδέχεται να κονταροχτυπηθούν μέχρι το φώτο φίνις. Αν δεν έχετε δει καμία από τις δυο, σπεύσατε.