Η Ελλάδα, ως νοσταλγία, δεν απασχολούσε τον Ριχάρδο Σωμερίτη όσο ζούσε στο Παρίσι –πώς να νοσταλγείς, άλλωστε, μια μίζερη χώρα στην οποία το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων σού καθόριζε τη ζωή. Αλλά μετά τη δικτατορία αναγεννήθηκε ο μύθος της. Ηταν η εποχή που, έστω φευγαλέα, πολλοί Ελληνες της διασποράς θα επιθυμούσαν να συμβάλουν στο χτίσιμο μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής δημοκρατίας, στην οποία θα κυριαρχεί η ελευθερία και θα επιδιώκεται η πρόοδος. Ο μεταπολιτευτικός μύθος ήταν ισχυρός, μπορούσε να πάρει τα μυαλά και σε λιγότερο ενθουσιώδεις από τον Σωμερίτη. Αλλά εκείνος δεν του παραδόθηκε.

Αντίθετα, συζήτησε θετικά την πρόσκληση του Γιάγκου Πεσμαζόγλου, που μεσολάβησε για να αναλάβει την ΕΡΤ, το 1989 –σε μια άλλη εποχή κρίσης, όταν η χώρα δοκίμαζε τις πρώτες κυβερνήσεις συνεργασίας. Την αποδέχθηκε μόνο κατά ένα μέρος: ανέλαβε διευθυντής Ειδήσεων και Ενημέρωσης του πρώτου καναλιού, διεκδικώντας την πλήρη ανεξαρτησία και τον σεβασμό στη δεοντολογία. Η κεντρική κυβέρνηση σεβάστηκε τη συμφωνία, αλλά δεν συνέβη το ίδιο με διάφορα επιμέρους μικρότερα κυβερνητικά στελέχη.

Ωστόσο, τα βρόντηξε έπειτα από ένα επεισόδιο με τον πρόεδρο Χρήστο Σαρτζετάκη. Περιγράφει ο Σωμερίτης: «Είχε διατάξει την Αστυνομία να απαγορεύσει στο συνεργείο μας να εγκατασταθεί κοντά στην Προεδρία, το βράδυ που ανακοινώθηκε η σύνθεση της κυβέρνησης Ζολώτα. Ηθελε να με εκδικηθεί γιατί δεν θέλησα να αρχίζουμε συστηματικά, λες και ζούσαμε στην Αλβανία του Χότζα, το κεντρικό δελτίο «ιεραρχικά», δηλαδή με όποια μικροειδησούλα τον αφορούσε».

Τελευταία Νέα