Αναζήτηση
Κατ’ αρχάς του Νότη «ήμουν κι εγώ κάποτε ΠαΣοΚ» Μαριά, ο οποίος θα ήθελε πολύ να ηγηθεί του ψηφοδελτίου προκειμένου να μεταναστεύσει στις Βρυξέλλες και να μην τους βλέπει και τον βλέπουν. Αλλά ο πρόεδρος Πάνος έχει ένα… μικρό, τόσο δα, προβληματάκι να τον ορίσει: αν το κάνει, θα χαρίσει έναν βουλευτή στη… Νέα Δημοκρατία!
Ο άνθρωπος-πρόβλημα ονομάζεται Γιώργης Μπαμιεδάκης, είναι ένας (ακόμη) καμμενοκουμπάρος και ήταν πρώτος επιλαχών στις εκλογές του ‘12, στο Ηράκλειο, πίσω από τον Μαριά. Αλλά δεν είναι πια στο κόμμα. Είδε νωρίς τι γίνεται εκεί, παράτησε σύξυλο τον κουμπάρο Πάνο και επέστρεψε στη Νέα Δημοκρατία.
Η πλάκα είναι πως ούτε τον φίλο μου τον Τερένσιο Ταχύ, Τέρενς Κουίκ για τους πολλούς, δεν μπορεί να ορίσει επικεφαλής του ψηφοδελτίου. Διότι ο Τερένσιος, παρότι γλωσσομαθής και υπεύθυνος Εξωτερικών του κόμματος, εξελέγη ως βουλευτής Επικρατείας. Δεύτερος πίσω από αυτόν είχε τοποθετηθεί ο Μιχάλης Γιαννάκης, πρώην βουλευτής Βοιωτίας. Αλλά ο Γιαννάκης δεν μένει πια μαζί τους – πέρασε στο κόμμα του Ζώη, Νέα Μέρα ή κάπως έτσι. Αρα ο πρόεδρος Πάνος, αν ορίσει τον Κουίκ επικεφαλής στο ευρωψηφοδέλτιο, θα χαρίσει έναν βουλευτή στον Ζώη!
Γρίφος. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, κανονικά. Κλαίω. Ξανά…
…άσε που κάνει και τον Κινέζο
Η ιστορία είναι εντελώς απλή, χωρίς υποσημειώσεις και χωρίς αστερίσκους: ένας βουλευτής βγαίνει δημόσια και αφήνει υπονοούμενα για την οικονομική διαχείριση του κόμματος στο οποίο ανήκε έως πρόσφατα. Αναφέρεται σε κόμμα το οποίο στηρίζεται (ας υποθέσουμε μόνο) στην κρατική επιχορήγηση, δηλαδή σε χρήματα του ελληνικού λαού. Επαναλαμβάνω σε κόμμα, και όχι στο παντοπωλείο της γειτονιάς του, το ζαχαροπλαστείο, το ιχθυοπωλείο. Σε κόμμα, το πρώην κόμμα του. Η αδέκαστη Δικαιοσύνη δεν κάνει ως συνήθως τίποτε, διότι έχει – εκτιμά – σοβαρότερα ζητήματα να ασχοληθεί. Ο Πρόεδρος της Βουλής σφυρίζει επιεικώς ποιμενικούς σκοπούς της πατρίδας του Κρήτης. Ωραία.
Ο πρόεδρος του κόμματος όμως; Που ξέρει καλά τις πόρτες και του Εισαγγελέα Διαφθοράς και του Αρείου Πάγου και κάθε, τέλος πάντων, βαθμίδας της Δικαιοσύνης, τι κάνει; Τίποτε. Τον Κινέζο. Σου λέει άσ’ το, θα περάσει. Θα χαθεί μέσα στα τόσα άλλα. Και όμως: οι σαφείς υπαινιγμοί του βουλευτή Νταβρή για την οικονομική διαχείριση του κόμματος «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες» θα έπρεπε αφού δεν έτυχαν (ακόμη) της «προσοχής» κάποιας εισαγγελικής Αρχής να κινητοποιήσουν τον άτεγκτο διώκτη κάθε διεφθαρμένου σε αυτήν τη χώρα, τον άνθρωπο-διαφάνεια Π. Καμμένο, και να προσέλθει ο ίδιος στις Αρχές και να ζητήσει ο ίδιος έρευνα επί των καταγγελιών. Αλλά πού…
Ρεβανσισμός;
Στο μεταξύ με κάτι τέτοια, όπως αυτά που συμβαίνουν στο κόμμα «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες», πείθομαι όλο και περισσότερο για το πόσο αληθινή είναι η λαϊκή σοφία που επιμένει ότι «κακό χωριό τα λίγα σπίτια». Παράδειγμα η Δημοκρατική Αριστερά, η ΔΗΜΑΡ του μπαρμπα-Φώτη (Κουβέλη). Είχε ως εκπρόσωπο ένα φωτεινό πρόσωπο, που είχε συμβάλει στη θετική εικόνα της ΔΗΜΑΡ και παράλληλα διέθετε όλα τα προσόντα να συμβάλει στην ανανέωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας, τον Ανδρέα Παπαδόπουλο. Στην εσωκομματική κόντρα που ξέσπασε με αφορμή την ακαταλαβίστικη αποχώρηση του μπαρμπα-Φώτη από το «τρίο Μπελκάντο» που μας κυβερνούσε, ο Παπαδόπουλος τάχθηκε με το μέρος εκείνων που επέμεναν στην παραμονή του κόμματος στην κυβέρνηση. Ποια είναι η συνέχεια; Ο μπαρμπα-Φώτης τον αντικαθιστά. Και πώς; Με τον χειρότερο τρόπο. Αφού είχε διαρρεύσει παντού ότι στη θέση του θα τοποθετηθεί ο συνάδελφός μου Χρήστος Μαχαίρας (καλορίζικος Χρήστο), τον κάλεσε χθες και του ανακοίνωσε ότι «σταματάει η συνεργασία μας». Και τίποτε περισσότερο, πέρα από τα απαραίτητα σε αυτές τις περιπτώσεις καλά λόγια. Ούτε σε χρησιμοποιώ αλλού, ούτε θα μας βοηθήσεις εκεί. Φαντάζομαι, για να το κάνει, θα έχει προφανώς πολλούς σαν τον Παπαδόπουλο. Αλλιώς εμένα όλο αυτό μου κάνει κάτι σε «ρεβανσισμό». Το λιγότερο. Και ομολογώ ότι δεν το περίμενα από τον μπαρμπα-Φώτη…
Εκανε αίσθηση
Σε ένα άλλο επίπεδο, στην κυβέρνηση μπορεί να χωλαίνουν σε διάφορα πόστα, αλλά ευτυχούν στη διεθνή εκπροσώπηση της χώρας, όπου διαθέτουμε κανονικό υπουργό Εξωτερικών (τον και αντιπρόεδρο, και πρόεδρο Βαγγέλη του ΠαΣοΚ) και έναν ανεπίσημο, τον ευσταλή και μετρ της κομψότητας (παραδίδει, ως γνωστόν, μαθήματα κάθε φορά που συνέρχεται το Υπουργικό Συμβούλιο, όποτε τέλος πάντων συνέρχεται, έχω ξεχάσει πότε ήταν η τελευταία φορά) Δημήτρη Αβραμόπουλο. Παράδειγμα η πρόσφατη εμφάνισή του, η οποία δημιούργησε νέα αίσθηση διεθνώς – εκπροσώπησε, προσέξτε με, παρακαλώ τη χώρα και την ευρωπαϊκή προεδρία στην κηδεία εκείνου του μακελάρη των Παλαιστινίων Αριέλ Σαρόν. Εγινε ανάρπαστος! Τι κουβέντες με τον γερμανό υπουργό Εξωτερικών Σταϊνμάγερ. Τι συνομιλίες με τους πρώην πρωθυπουργούς του Ισραήλ Ολμέρτ και Μπαράκ και με τον πρωθυπουργό της Τσεχίας. Με κόσμο και κοσμάκη.
– Είχαμε αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας να τα πούμε, διότι η νεκρώσιμη ακολουθία στην Κνεσέτ κράτησε πολύ. Εδειξαν, μπορώ να σας πω, μεγάλο ενδιαφέρον για την Ελλάδα…
– Δηλαδή;
– Μου είπαν ότι τα πάμε καλύτερα…
Ε, για να το λένε και αυτοί…
Μια… global συνταγή ακόμη
Από την άλλη πλευρά, ο global Γιώργος ξεκινάει νέα μεγάλη περιοδεία – ανά την Ευρώπη αυτήν τη φορά. Οπως ενημερώθηκα εγκύρως, θα πραγματοποιήσει μια έξτρα εμφάνιση στο Λονδίνο, στις 3 Φεβρουαρίου, στην περίφημη LSE, τη γνωστή Λόντον Σκουλ οφ Εκονόμικς, καλεσμένος του Ελληνικού Παρατηρητηρίου. Θα αναπτύξει τα τόσο γνωστά σε αυτόν θέματα, που τα παίζει στα δάχτυλα εδώ που τα λέμε, ήτοι κρίση στην ευρωζώνη, κρίση στην Ελλάδα, ευρωπαϊκή ολοκλήρωση κ.λπ. Πάντως για όποιον ενδιαφέρεται (και φαντάζομαι είναι πολλοί αυτοί), η διάλεξη έχει τον πολλά υποσχόμενο τίτλο «Το ευρωπαϊκό όνειρο αναβάλλεται: πώς η Ευρώπη θα ανακτήσει τη δυναμική και την αξιοπιστία της». Θα το εξηγήσει ο Γιώργος…
