Ο θεσμός της βουλευτικής ασυλίας καθιερώθηκε στο πρώτο Σύνταγμα (1844) του ελληνικού κράτους για να προστατεύονται οι βουλευτές. Για να μη φοβούνται ότι θα διωχθούν ποινικά όταν μιλούν ανοιχτά για πολιτικά θέματα.
«Κακοποιήθηκε» στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, επιτρέποντας να ριζώσει στη συλλογική συνείδηση η εντύπωση ότι οι βουλευτές είναι μια συντεχνία που νομοθετεί για τα «καλά και συμφέροντα». Κι αυτό παρότι, σύμφωνα με το Σύνταγμα, η Βουλή έχει δικαίωμα να αρνηθεί την άρση ασυλίας ενός βουλευτή μόνον όταν οι πράξεις για τις οποίες κατηγορείται, συνδέονται με άμεσο τρόπο με τη βουλευτική του δραστηριότητα..
Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως από το 1974 έως το 2006 υπήρξαν μόλις 17 υποθέσεις (από τις 831) που η Βουλή έδωσε την άδεια για δίωξη των μελών της. Μια από αυτές είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο. Συνέβη το 1998, όταν ο βουλευτής της ΝΔ Κώστας Καραμηνάς σε αυτοκινητικό ατύχημα, με τη βουλευτική του Μερσεντές, σκότωσε μια 26χρονη κοπέλα. Ο ίδιος, κάνοντας κατάχρηση της βουλευτικής του ιδιότητας – αφού αυτήν επικαλέστηκε στους αστυνομικούς – αρνήθηκε να υποβληθεί σε αλκοτέστ.
Η εποχή που οι πολιτικοί ήταν στο απυρόβλητο φαίνεται πάντως πως έχει περάσει. Εμπειροι κοινοβουλευτικοί εκτιμούν ότι η οικονομική κρίση μείωσε την ανοχή των πολιτών απέναντι στους άλλοτε κραταιούς εκπροσώπους της πολιτικής ελίτ. Το Κοινοβούλιο οδηγήθηκε σε μια αναγκαία αναδίπλωση. Ετσι, από εκεί που σπάνια γινόταν άρση της ασυλίας κάποιου βουλευτή, πλέον τείνουν να καταργηθούν όλα τα αναχώματα ώστε να πηγαίνουν και οι πολιτικοί, όπως και οι πολίτες, στα δικαστήρια.
Βουλευτές χούλιγκαν. Το 1998 η Βουλή απέρριψε ακόμα ένα κραυγαλέο αίτημα άρσης ασυλίας. Η υπόθεση αφορούσε τον βουλευτή ΠαΣοΚ Γιάννη Τσακλίδη, ο οποίος είχε εισβάλει στον αγωνιστικό χώρο μετά τη λήξη του ποδοσφαιρικού αγώνα Καβάλας – Ολυμπιακού και είχε επιτεθεί στον διαιτητή, επειδή σφύριξε πέναλτι («σκόπιμο και άδικο» σύμφωνα με τον βουλευτή) υπέρ της φιλοξενούμενης ομάδας. Κατηγορούνταν λοιπόν για τρία αδικήματα: της αυθαίρετης εισόδου στον αγωνιστικό χώρο, της βιαιοπραγίας και της εξύβρισης. Από του βήματος της Βουλής, ο κ. Τσακλίδης, δεν δίστασε να υποστηρίξει πως: «Επειδή είμαι βουλευτής και έχω ασυλία, μπορώ να τον δείρω χωρίς να τον προστατεύσει η Αστυνομία. Αυτό ήθελα να αισθάνεται ο διαιτητής. Περίμενε από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο, ότι θα τον δείρω. Ηθελα να του δείξω ότι μπορώ να το κάνω».
Ανάλογη ήταν η απροθυμία των βουλευτών, το 2008, να άρουν την ασυλία του βουλευτή της ΝΔ Θεόδωρου Καράογλου. Ο νυν υπουργός Μακεδονίας – Θράκης, είχε εισβάλλει τότε στον αγωνιστικό χώρο του Καυτανζογλείου, όπου διεξαγόταν το ματς Ηρακλής – Ολυμπιακός. Βλέποντας την ομάδα του να αδικείται, μπούκαρε στο γήπεδο για να ζητήσει από τον διαιτητή να μη διακόψει τον αγώνα – που θα είχε ως αποτέλεσμα να τιμωρηθούν οι γηπεδούχοι με αφαίρεση βαθμών. Η κίνησή του προκάλεσε την παρέμβαση του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης. Το αίτημα άρσης ασυλίας του εστάλη στη Βουλή. Καταψηφίστηκε.
Η «κακώς εννοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη» εκφράστηκε και στη μη άρση της ασυλίας του Θεόδωρου Κατσίκη. Αρχές του 1996, ο βουλευτής της ΝΔ πρωταγωνίστησε σε επεισόδιο στη Λεωφόρο Μαραθώνος, όπου πολίτες διαμαρτύρονταν για την έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων στην περιοχή.
Σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής, ο κ. Κατσίκης φτάνοντας με το αυτοκίνητό του στο σημείο, είχε φραστική διαμάχη με τον κάτοικο Γεώργιο Πλακίτση. Ακούστηκαν δυο πυροβολισμοί. Ο κ. Κατσίκης είχε τραβήξει όπλο και έριξε στο έδαφος, μπροστά στα πόδια του πολίτη. Το επιχείρημά του ήταν πως πυροβόλησε για να σώσει τον πολίτη που κινδύνευε από άλλους κατοίκους με τους οποίους συνεπλάκη.
Στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 η Βουλή καταψήφισε επίσης την άρση ασυλίας του βουλευτή του ΠαΣοΚ Φώτη Χατζημιχάλη. Κατηγορούνταν για ανθρωποκτονία εξ αμελείας σε τροχαίο δυστύχημα που συνέβη στη λεωφόρο Συγγρού. Με την ίδια ευκολία στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, η Βουλή είχε «συγχωρήσει» το χαστούκι του πρώην υπουργού (ΠαΣοΚ) Αντώνη Δροσογιάννη σε τροχονόμο που τόλμησε να του κάνει έλεγχο, αλλά και να του δώσει κλήση.
Μεταξύ εκατοντάδων άλλων υποθέσεων, αρνητικά ψήφισε η Βουλή στην άρση ασυλίας του πρώην υπουργού (ΠαΣοΚ) Ευάγγελου Γιαννόπουλου για συκοφαντική δυσφήμηση, ύστερα από μήνυση πολίτη, τον οποίο σε συνέντευξη Τύπου κατηγόρησε ως εμπλεκόμενο σε λαθρεμπόριο καυσίμων. Αλλά και του τότε βουλευτή της ΝΔ Πάνου Καμμένου για υπόθεση απιστίας, όταν ήταν αντιπρόεδρος της εταιρείας Ελίντα ΑΕ – πριν εκλεγεί βουλευτής.
Το 2010, 174 εθνικοί αντιπρόσωποι «αθώωσαν» και τον βουλευτή του ΛΑΟΣ Κυριάκο Βελόπουλο. Κατηγορούνταν ότι ξεφούσκωσε τα λάστιχα του αυτοκινήτου ενός πολίτη, με τον οποίο βρισκόταν σε αντιδικία.
Του Ποινικού Δικαίου
Διαχρονικά, βουλευτές έχουν κατηγορηθεί για ποινικά αδικήματα όπως τροχαίες παραβάσεις, ψευδορκία, έκδοση ακάλυπτων επιταγών, μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, πλαστογράφηση δημοσίων εγγράφων, ακόμα και για πρόκληση θανατηφόρου ατυχήματος. Ομως οι συνάδελφοί τους
τούς έβγαλαν λάδι
Φανερή ψηφοφορία
Η υπόθεση του βουλευτή του ΠαΣοΚ Τσακλίδη, το 1998, που εισέβαλε απειλητικά στον αγωνιστικό χώρο στο τέλος του ποδοσφαιρικού αγώνα Καβάλας – Ολυμπιακού αποτέλεσε, όπως λέγεται την «σταγόνα» για να εισηγηθεί
ο τότε Πρόεδρος της Βουλής Απ. Κακλαμάνης να μην είναι μυστική η ψηφοφορία για την άρση της ασυλίας. Από το 2000 η ψηφοφορία είναι ανοιχτή
