Οι καλεσμένοι να μιλήσουν για το «Αποτύπωμα» του Χρήστου Παναγιωτόπουλου χειρίστηκαν τη λογοτεχνική άφιξή του και την παρουσία του στο ελληνικό τραγούδι μέσα από το πρίσμα της ειδικότητάς τους.

Ο Μάνος Ελευθερίου τού ευχήθηκε «να κλέβει πάντα τη δουλειά των τραγουδοποιών για το καλό προπάντων του ελληνικού τραγουδιού» κι επεσήμανε ότι τα πολιτικά του τραγούδια είναι διαφορετικά, δεν παραπέμπουν στα άρματα για τη λευτεριά. Αφού σήμερα πάμε σε μάχες διάσωσης της φυλής μας αντιμέτωποι με έναν κόσμο απληστίας».

Ο Θάνος Μικρούτσικος μίλησε για την αντίδραση της πρώτης ανάγνωσης, «για κείμενα που εκφράζουν το κοινό αίσθημα, στιγμές ευαίσθητων ανθρώπων. Είναι τα χιλιάδες ερεθίσματα που ο Χρήστος αποθήκευε χρόνια και βγήκαν παραληρηματικά στους στίχους του. Είναι νόμιμο να γράφει κανείς για ό,τι τον καίει».

Η Ελενα Ακρίτα αναφέρθηκε στην «επιτυχία του να γράφει για τον έρωτα στα χρόνια της σκουριάς καταφέρνοντας να αντέχει στο τσουνάμι της δημοσιογραφικής απαξίωσης».

Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου υπογράμμισε την «ακροβασία των στίχων μεταξύ ποίησης και στιχουργικής όπου ανάμεσά τους φωλιάζει ένας λόγος που ανταποκρίνεται σε μία καινούργια μουσική, εκεί όπου ακούγονται ήχοι της Ομόνοιας κι εμπλέκεται ένα φουτουριστικό υπόβαθρο για να προβάλουν πορτρέτα σημερινών ανθρώπων».