Το 1999, όταν η Σουηδία αποποινικοποίησε την πορνεία ποινικοποιώντας παράλληλα –πρώτη στην Ευρώπη –την αγορά σεξουαλικών υπηρεσιών, «όλες οι άλλες χώρες μας κορόιδευαν», όπως λέει χαρακτηριστικά στο γαλλικό περιοδικό «Νουβέλ Ομπζερβατέρ» η Εβα Κάρλενφορς, επιθεωρητής της σουηδικής αστυνομίας. «Ακόμα και εδώ, στην αστυνομία, υπήρχαν πολλοί σκεπτικιστές. Τώρα όλοι πιστεύουν πως είναι ένας καλός νόμος» –ή σχεδόν όλοι.

Η αλήθεια είναι πως χάρη στον Sexkopslagen, που προβλέπει για τους πελάτες του αγοραίου έρωτα πρόστιμα υπολογισμένα με βάση το εισόδημά τους, συνήθως ισοδύναμα με το ήμισυ του μηνιαίου μισθού τους, η επονομαζόμενη «πορνεία του πεζοδρομίου» έχει μειωθεί στη Σουηδία στο μισό. Η αλήθεια είναι επίσης πως χάρη στον νόμο αυτό, μαστροποί και σωματέμποροι αποφεύγουν σε γενικές γραμμές τη Σουηδία. Ενας μικρός διαδικτυακός περίπατος στους «τουριστικούς οδηγούς του σεξ» αρκεί για να το επιβεβαιώσει: «Παιδιά, για να περάσετε καλά, πηγαίνετε στην Κοπεγχάγη! Στη Σουηδία είναι παράνομο και τα κορίτσια είναι πολύ ακριβά. Δεν βρίσκεις τίποτα κάτω από τα 200 ευρώ!»… «Εγώ πάω στην Ασία, εκεί είναι παράδεισος. Στη Στοκχόλμη είναι δύσκολο να βρεις ξενοδοχείο, το να έχεις μαζί σου ένα κορίτσι το βλέπουν με πολύ κακό μάτι».

ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν εκείνοι που υποστηρίζουν πως ούτε οι πελάτες ούτε οι ιερόδουλες έχουν λιγοστέψει στη Σουηδία: «Δουλεύουν πλέον μέσω Ιντερνετ, αυτό είναι όλο», λέει η Πίε Τζάκομπσον, πρώην ιερόδουλη, νυν ακτιβίστρια. Κι άλλοι που επιμένουν πως οι ιερόδουλες βρίσκονται σήμερα περισσότερο στο έλεος των λίγων πελατών που έχουν απομείνει: σε έρευνα του γερμανικού περιοδικού «Ντερ Σπίγκελ», μια σουηδή νοσοκόμα επεσήμανε πως ο αριθμός των περιπτώσεων κακοποίησης και βιασμού ιεροδούλων στη χώρα αυξάνεται σταθερά από το 1999.