Αναζήτηση
Ο Γιώργος Ντόλιος, βουλευτής εξ Εβρου ορμώμενος, δεν πήγε χθες βράδυ στο δείπνο μετά (πολλής) συζήτησης που συγκάλεσε ο πρόεδρος Βαγγέλης και οργάνωσαν ως καλοί οικοδεσπότες και φίλοι του προέδρου η Ελένη Κούρκουλα και ο Διονύσης Παναγιωτάκης στο σπίτι τους. Αλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο –ο πρόεδρος Βαγγέλης πιο συχνά δειπνεί ή γευματίζει στο σπίτι της Ελένης και του Διονύση παρά στο «Πάρκο Ελευθερίας» του Στέφανου…
Στο δείπνο πήγαν οι περισσότεροι από τους 26, πλέον, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αλλά όχι ο Γιώργος Ντόλιος. Γιατί δεν πήγε; Μου το εξήγησε ο ίδιος: «Αύριο (σήμερα) στην Αλεξανδρούπολη εορτάζει ο πολιούχος της πόλης, ο Αγιος Νικόλαος. Ενημέρωσα τον πρόεδρο ότι πρέπει να παρευρίσκομαι στη δοξολογία και ως εκ τούτου δεν μπορούσα να βρίσκομαι και στο δείπνο. Εδειξε κατανόηση».
Ο Γιώργος Ντόλιος, υφυπουργός ένα διάστημα στις κυβερνήσεις του Γιώργου (και από τους πιστούς του, γνωρίζω), είναι από αυτό το είδος των πολιτικών που πολλοί σε περιόδους ευρύτατων κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών τούς θεωρούν αναλώσιμους. Θα βγουν σπάνια στην τηλεόραση, θα προκαλέσουν ακόμη σπανιότερα την κοινή γνώμη και αν η τύχη το φέρει (ή οι αναπόφευκτες σε αυτές τις περιπτώσεις καραμπόλες) θα έχουν να λένε στο βιογραφικό τους ότι μετείχαν του Υπουργικού Συμβουλίου. Αυτά, όπως προανέφερα, σε περιόδους που τη χώρα κυβερνά μια ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Σε περιόδους όπως αυτές, όπου το ντουέτο «Αμποτ και Κοστέλο» στηρίζεται από μια ετοιμόρροπη πλειοψηφία, αν ο Γιώργος Ντόλιος βήξει (η αγωγή μου δεν μου επιτρέπει να καταγράψω άλλες, φυσιολογικές, λειτουργίες του ανθρωπίνου σώματος) ανακλαστικά το Μέγαρο Μαξίμου τρέχει στους γιατρούς!
Χθες, λοιπόν, ο Γιώργος Ντόλιος έβηξε. Στη Βουλή. Αναγνώρισε ως θετική την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να απαγορευθεί στα ξένα funds να αγοράζουν κόκκινα δάνεια από τις ελληνικές τράπεζες. Τι ήταν να το πει; Σήμανε συναγερμός σε όλα τα επίπεδα –από Μαξίμου έως Χαριλάου Τρικούπη. Συνέπεσε δε και η αναφορά του με το άρθρο της κυρίας Θεοδώρας (Τζάκρη) στη σταλινο«Αυγούλα» με το οποίο καλούσε και άλλους βουλευτές να την ακολουθήσουν στον δρόμο που εκείνη χάραξε για τον ΣΥΡΙΖΑ, και ήρθε και έδεσε το γλυκό. «Φεύγει ο Ντόλιος και πάει ΣΥΡΙΖΑ» –κόρωσε το Διαδίκτυο.
– Φεύγει ο Ντόλιος και πάει ΣΥΡΙΖΑ; τον ρώτησα κι εγώ.
– Οχι βέβαια, τι είναι αυτά. Κανείς δεν διάβασε ούτε τι είπα ούτε τι εννοούσα κατάλαβε. Εγώ είπα ότι είναι θετική αυτή η πρόταση, αλλά παράλληλα σημείωσα ότι τρεις φορές στο παρελθόν αυτοί οι ίδιοι την είχαν καταψηφίσει.
– Ακούστηκε παράξενα…
– Κοιτάξτε, εγώ είμαι της άποψης ότι πρέπει να υπάρξουν συναινέσεις αυτή την περίοδο. Αντί να βρίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να ανοίξουμε έναν δίαυλο επικοινωνίας, ώστε, αν είχαν και αυτοί τη δύναμη να ψηφίσουν πράγματα με τα οποία συμφωνούν, να αντιμετωπίζαμε συντεταγμένα τα προβλήματα που υπάρχουν. Αλλά αυτοί του ΣΥΡΙΖΑ μού δίνουν την εντύπωση ότι είναι πανικόβλητοι στη σκέψη ότι μπορεί σύντομα να κυβερνήσουν…
– Σας έψεξε ο πρόεδρος για όσα είπατε;
– Οχι, καθόλου. Και μάλιστα κουβεντιάσαμε μετά την Κοινοβουλευτική Ομάδα. Μου είπε «κατάλαβα τι είπες, διαχειρίσου το πώς το είπες».
Ο Γιώργος Ντόλιος είναι ΠαΣοΚ, ΠαΣοΚ. Από συστάσεώς του. Οσους ρώτησα μού είπαν ότι δεν είναι οπορτουνιστής ούτε και αριβίστας. Γιατί έκανε το «άνοιγμα»; Ποιος ξέρει. Ισως να τον ενδιαφέρει, ας πούμε, ο Δήμος Αλεξανδρούπολης και επιδιώκει να ξαναμαζέψει γύρω του, ως ανεξάρτητος πια, όσους πασόκους την «έκαναν» για άλλες παραλίες. Ανθρώπινο…
Το «αλεξικέραυνο»
Συνάντησα χθες το μεσημέρι σημαίνον κυβερνητικό στέλεχος, από αυτούς που είναι κοντά στον πρόεδρο Αντώνη. Τον ρώτησα «αν υπάρχει θέμα Στουρνάρα».
Χαμογέλασε.
– Μην παραμυθιάζεσαι κι εσύ. Του την πέφτουν μεν από παντού, αλλά πότε υπουργός Οικονομικών δεν ήταν το αλεξικέραυνο της κυβέρνησης;
Συμφώνησα «ποτέ». Πάντοτε αυτός μάζευε τις «καρπαζιές».
– Να υποθέσω ότι ο Πρωθυπουργός δεν αντέδρασε ούτε με τα όσα είπε εις βάρος του Στουρνάρα ο αντιπρόεδρος Βαγγέλης;
– Να υποθέσεις το αντίθετο. Και να αθροίσεις ότι είχαν και τηλεφωνική επικοινωνία με αυτό το αντικείμενο. Και δεν ήταν χαλαρή…
Μάλιστα, κατάλαβα…
Πάμε Προπύλαια;
Γραμματεία έχει συγκαλέσει για σήμερα ο πρόεδρος Αλέξης με αντικείμενο ιδιαιτέρως σοβαρό: τις βαριές ήττες σε ΑΔΕΔΥ και ΤΕΕ του κόμματος και των συνδικαλιστών του. Βασικά ήταν να συζητήσουν το θέμα την περασμένη Δευτέρα αλλά το απέφυγαν διότι ήταν ακόμη ζεστά τα πράγματα και το άφησαν για σήμερα προκειμένου να δουν την κατάσταση από απόσταση και με ψυχραιμία.
Δεν ξέρω τι θα πουν μεταξύ τους ούτε και με ενδιαφέρει. Αλλά πιστεύω ότι κάποιος πρέπει να μιλήσει στον πρόεδρο ότι εκτός από τα πιθανά οργανωτικά λάθη που έκαναν υπάρχει και κάτι που του διαφεύγει: η πιθανή αναντιστοιχία μεταξύ του περσινού εκλογικού αποτελέσματος και της σημερινής κατάστασης. Ητοι, ψάξου καλύτερα και άσε το ύφος «πλανητάρχη» δικέ μου…
Στο μεταξύ, το βραδάκι κατά τις έξι θα πάω Προπύλαια όπου με έχουν καλέσει (λέμε τώρα…) κάτι νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ για να γιορτάσουμε και φέτος την επέτειο της αθηναϊκής πυρανάφλεξης με αφορμή τη δολοφονία του μικρού Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκεμβρίου 2008. Βασικά για καφέ θα πήγαινα αλλά άλλαξα γνώμη, επειδή με συγκλόνισε η ανακοίνωση της Νεολαίας του κόμματος που (υποτίθεται ότι) βρίσκεται στον προθάλαμο της εξουσίας: «θα διαδηλώσουμε γιατί η εξέγερση μένει ζωντανή στις μνήμες μας, γιατί τώρα έχουμε ακόμα περισσότερους λόγους να αγωνιζόμαστε και να αντιστεκόμαστε και γιατί τώρα πρέπει να νικήσουμε».
Αμα «πρέπει»…
Χρυσαυγίτες είναι, όχι βλάκες
Δεν γνωρίζω ποιος είχε την ευθύνη αυτών τών κατ’ οίκον ερευνών στα σπίτια των χρυσαυγιτών βουλευτών –με την έννοια ποιος τις διέταξε. Πιστεύω όμως ότι είναι μάλλον αστείο να πίστεψε κανείς ότι αυτού του είδους οι έρευνες θα μπορούσαν να αποφέρουν κάποια εις βάρος τους στοιχεία. Είναι προφανές ότι μια «ξεχασμένη» σφαίρα που βρέθηκε στο σπίτι ενός ή ένα όπλο που κατείχε νόμιμα ένας άλλος δεν αποτελούν πειστήρια. Μόνο τα επιχειρήματα των φασιστών ενισχύουν. Για να το πω πιο απλά: αγνοώ αν έχουν κρυμμένο οπλισμό αλλά, αν ήμουν εγώ ένας από αυτούς, προφανώς δεν θα τον είχα κρυμμένο στο σπίτι μου. Μήπως λοιπόν, μήπως λέω, πρέπει αλλού να στραφούν οι έρευνες; Σε καμιά «γιάφκα», ας πούμε; Γιατί για βλάκες δεν τους κόβω να τα έχουν αποθηκευμένα σπίτι τους. Ε;
