Θα αυτοκτονήσει ο ήρωας του βιβλίου ή όχι; Δεν σας το μαρτυράω για ευνόητους λόγους, αν και δεν έχει σημασία. Το βέβαιο είναι ότι παρά την εκτιθέμενη συγγραφική ικανότητα και πληθωρικότητα, ο Ροθ δεν ισορροπεί τελικά μεταξύ τζεϊμσιανής διαύγειας και σαιξπηρικής αίσθησης του τραγικού, κάτι που είχε καταφέρει, περισσότερο ή λιγότερο, σε άλλα έργα του. Ετσι το βιβλίο, με όλες τις επεξεργασμένες αυτοενδοσκοπήσεις του ήρωα, καταλήγει κλειστοφοβικό, στατικό, διόλου απελευθερωτικό και χωρίς αίσθηση αυτοσαρκασμού, ενάντια μάλιστα στις προθέσεις του συγγραφέα.

Και αυτή είναι η κεντρική διχοτομία του.

Τελευταία Νέα