Υπάρχουν χίλιοι τρόποι να σκοτώσεις το παιδί σου. Ο ένας ήταν αυτός που διάλεξε, ντάλα μεσημέρι, ένας πατέρας στο Αργος. Το βγάζεις έξω για φαγητό και μετά το πυροβολείς πισώπλατα την ώρα που πάει για παγωτό στο περίπτερο. Απορεί τώρα και εξίσταται η μικροκοινωνία για την παράνομη οπλοκατοχή, εγώ όμως απορώ κι εξίσταμαι για την παράνομη κατοχή τέκνου.

Δεν χρειάζεται να κυκλοφορείς με κουμπούρια στην τσέπη ώστε να κριθείς ακατάλληλος για γονιός. Η δουλειά μπορεί κάλλιστα να γίνει και με καραμέλες. Ακούγονται πολλά για την ευνουχιστική πολιτική της ελληνικής οικογένειας, που άλλοι τη λένε αφοσίωση, εγώ όμως τη λέω έγκλημα από πρόθεση. Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ, μέσα στα διαμερίσματα υψίστης ασφαλείας. Μικροί κατάδικοι με τη σιδηρόμπαλα της «αγάπης» στο πόδι και το iPhone για χειροπέδες, προαυλίζονται μπροστά στην τηλεόραση, στα ψυχοβγαλτικά οικογενειακά τραπέζια, σε εφηβικά κρεβάτια με το μάτι του Παντοκράτορα από πάνω να ελέγχει το σεντονάκι τους. Παλαιότερα πίστευα ότι η άδεια τεκνοποιίας πρέπει να δίνεται όπως περίπου και η άδεια οδήγησης αλλά στην καλή της εποχή, τότε με τον «σαλίγκαρο». Δυστυχώς, όλο και περισσότεροι γονείς οδηγούν με τα τιμόνια αμολυτά και την εξάτμιση κομμένη. Αυτό το βρουμ βρουμ κάτω από το παράθυρό μου δεν είναι ο τσόγλανος της καλοκαιρινής πλατείας. Είσαι εσύ και μου παγώνεις το αίμα.

Τελευταία Νέα