Ο συνομιλητής μου είναι ένας ήπιος και μετρημένος άνθρωπος. Διαβάζει πολύ, σκέπτεται πολύ και έχει κρυστάλλινες πολιτικές απόψεις, τις οποίες εκφράζει με μαχητικότητα από την εκπομπή του στο ραδιόφωνο. Χθες όμως τον είδα αγριεμένο. Βαρέθηκε πια τα ανώνυμα απειλητικά μηνύματα, που στρέφονται ακόμη και εναντίον της ζωής του. Παλαιότερα είχαν ακροδεξιά απόχρωση. Τον τελευταίο καιρό προέρχονται από τον αντίπαλο ιδεολογικό χώρο. Θρασύδειλα, και τα πρώτα και τα δεύτερα. Κι εκείνος αποφασισμένος να αντιμετωπίσει τους αποστολείς τους με όλα τα μέσα, ένδικα και μη. Να το βουλώσει, πάντως, αποκλείεται.

Πιο πολύπλοκη, και συνεπώς πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί, είναι η επίθεση που δέχθηκε το μεσημέρι του περασμένου Σαββάτου ο ιστότοπος protagon.gr, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να διακόψει τη λειτουργία του σχεδόν για ένα 48ωρο. Τα τεχνικά μέσα που χρησιμοποιήθηκαν έχουν εμφανώς μεγάλο κόστος, πράγμα που σημαίνει ότι πίσω από την επίθεση δεν βρίσκονται κάποιοι μεμονωμένοι χάκερ που ήθελαν να διαμαρτυρηθούν για κάτι, αλλά ένα δίκτυο που θέλει τον θάνατο της ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών. «Το protagon», τονίζεται σε ανακοίνωση του ιστοτόπου, «δέχεται επίθεση επειδή δεν συντάσσεται πίσω από γραμμές, δεν σκάβει και δεν μπαίνει σε χαρακώματα. Και αυτό, στην εποχή των άκρων, δείχνει παράταιρο και ξένο προς τα ήθη του δημόσιου λόγου».

Η ανακοίνωση αυτή έγινε δεκτή στο Διαδίκτυο με ποικίλα σχόλια, πολλά από τα οποία είναι κακόβουλα, υβριστικά ή απλώς ειρωνικά. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Το επίπεδο του διαλόγου στην Ελλάδα δεν διακρινόταν ποτέ για την ποιότητά του και το βάθος του –κι ας φιλοξενήσαμε πρόσφατα με τόση υπερηφάνεια το παγκόσμιο συνέδριο φιλοσοφίας. Αυτό που επιχειρούν όμως τώρα κάποια άτομα, ομάδες ή κέντρα, πίσω από το πέπλο της ανωνυμίας, είναι να πλήξουν την ίδια την ελευθερία της έκφρασης. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό σε μια δημοκρατία, ιδιαίτερα μάλιστα σε μια δημοκρατία που περνά μια τόσο μεγάλη κρίση όπως η ελληνική. Η κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα έχουν ευθύνες. Οι δικαστικές Αρχές έχουν ευθύνες. Οσο για το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων, θα περίμενε κανείς τουλάχιστον μια ανακοίνωση διαμαρτυρίας για την επίθεση εναντίον του protagon. Αλλά προφανώς κάτι τέτοιο δεν εντάσσεται στον αντιμνημονιακό αγώνα…

Δεν φτάσαμε τυχαία εδώ. Ανεχθήκαμε τη διάλυση εκδηλώσεων από κομματικούς εγκάθετους επειδή δεν συμφωνούσαν με το περιεχόμενό τους, αφήσαμε τα πανεπιστήμια στο έλεος έξαλλων συνδικαλιστών που επιβιώνουν χάρη στη δημοσιότητα, κλείσαμε τα μάτια στην άσκηση βίας για υποτιθέμενους ιδεολογικούς λόγους. Τον ανοιχτό και «επώνυμο» τραμπουκισμό, τουλάχιστον, μπορείς με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να τον αντιμετωπίσεις. Ο άλλος, ο ανώνυμος, είναι πολύ πιο ύπουλος. Και με την πρόοδο της τεχνολογίας θα γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνος. Η κοινωνία των πολιτών πρέπει να δείξει ότι γνωρίζει να αντιστέκεται.

Τελευταία Νέα