Αναζήτηση
Είναι αρχές Ιουλίου του 1971. Στην ταβέρνα του Κοσμά Καραλή στη Νικήτη Χαλκιδικής, μια παρέα νέων, επηρεασμένη και από το κλίμα της εποχής, συζητά και προβληματίζεται. Εχουν περάσει 150 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 και παρά το ότι η χούντα διοργανώνει εκδηλώσεις για την επέτειο, εκείνοι θέλουν να τιμήσουν αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την Ελλάδα με έναν δικό τους τρόπο. Είναι όλοι τους φοιτητές, εκτός από τον Αγγελο Κουτλιάνο, ο οποίος είναι καθηγητής Φυσικής Αγωγής.
Κουβέντα στην κουβέντα, η Επανάσταση του 1821 μπλέκει με μια αισθηματική ιστορία (μύθος ή πραγματικότητα, δεν γνωρίζει κανείς) στο περιθώριο μιας άλλης ιστορικής στιγμής, μιας εκστρατείας των Αθηναίων στην αρχαία Ολυνθο, και στο τέλος, δίχως κανείς να το καταλάβει, δημιουργείται ένα νέο ιστορικό γεγονός. Γεννιέται ο πρώτος αγώνας κολύμβησης σε ανοικτή θάλασσα. Ο διάπλους του Τορωναίου Κόλπου. Ο πρώτος και κορυφαίος αγώνας κολύμβησης σε ανοικτή θάλασσα στην Ελλάδα, που αύριο θα μετρά την 43η του διοργάνωση.
Ο Αγγελος Κουτλιάνος, ο Χρήστος Ξανθόπουλος, ο Μάκης Παπάγγελος, ο Νίκος Παπαθανασίου, ο Νίκος Μπιλάλης από τη Νικήτη και ο Γιώργος Καραθανάσης από τον Πολύγυρο ήταν οι έξι κολυμβητές που τον Ιούλιο του 1971 ξεκίνησαν για να πραγματοποιήσουν το ακατόρθωτο. Να κολυμπήσουν από το δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής στο πρώτο. Ο Αγγελος Κουτλιάνος τερμάτισε στην Καλλιθέα, ενώ ο Χρήστος Ξανθόπουλος σε μια παραλία μεταξύ Αφύτου και Νέας Φώκαιας. Οι υπόλοιποι, αυτοδίδακτοι κολυμβητές, χτυπημένοι από τα κύματα, ανέβηκαν στη μοναδική βάρκα που τους ακολουθούσε στο εγχείρημά τους. Το νέο μεταδόθηκε γρήγορα. Εξάλλου, το σκάφος του Λιμενικού είχε βγει πολύ νωρίτερα στην ανοικτή θάλασσα και έψαχνε τους τρελούς από τη Νικήτη (νεκρούς ή ζωντανούς) που είχαν αποφασίσει με πέντε μποφόρ να καλύψουν τα 24 χιλιόμετρα που χωρίζουν το ένα πόδι της Χαλκιδικής από το άλλο. «Στον τερματισμό είχαν μαζευτεί γύρω στους πεντακόσιους κατοίκους που δεν πίστευαν στα μάτια τους», θυμάται ο Αγγελος Κουτλιάνος. Ο ίδιος, προπονητής τότε στον Ναυτικό Ομιλο Καλαμακίου, είχε αναλάβει να προπονήσει τους συν-κολυμβητές του στο επικίνδυνο εγχείρημα.
«Μας έλεγαν τρελούς». «Η αρχική ιδέα ήταν να τιμήσουμε τους ήρωες της Επανάστασης του 1821, κολυμπώντας από τη Νικήτη ώς το Καστρί, τη θέση όπου βρισκόταν ο αρχαίος οικισμός, και πίσω. Δηλαδή μια απόσταση έξι χιλιομέτρων», θυμάται ο Αγγελος Κουτλιάνος και συνεχίζει: «Τότε ο Μάκης Παπάγγελος, που ήταν αρχαιολόγος, μας είπε μια ιστορία, ότι σε μια εκστρατεία των Αθηναίων στην αρχαία Ολυνθο ένας στρατιώτης που ήταν ερωτευμένος με μια κοπέλα στην Ποτίδαια, πήδηξε από το πλοίο και κολύμπησε μέχρι απέναντι για να τη συναντήσει. Τότε μας ήρθε η ιδέα για τον διάπλου. Στο χωριό μάς θεωρούσαν τρελούς. Εκείνη την εποχή, οι περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους της Νικήτης πήγαιναν στη θάλασσα μόνο για να πλυθούν. Δεν ήξεραν να κολυμπούν καθόλου. Τους φαινόταν ασύλληπτο ότι θα μπορούσαν κάποιοι να περάσουν κολυμπώντας από τη Σιθωνία στην Κασσάνδρα. Κανένας βαρκάρης δεν δεχόταν να μας συνοδεύσει. Τελικά ο Τιμολέων Καλέας, επαγγελματίας ψαράς, δέχθηκε να έλθει μαζί μας. Αυτός ήταν ο ήρωας του πρώτου διάπλου, γιατί μας πήγε με κουπί μέχρι απέναντι σπρώχνοντας μια βάρκα οκτώ μέτρων. Στο τέλος, τα χέρια του είχαν ματώσει από την προσπάθεια, παρότι τα είχε δέσει με πανιά. Κωπηλατούσε 11 ώρες και 45 λεπτά. Τόσο μας πήρε την πρώτη χρονιά η διάπλευση».
