Οι καφετέριες και τα ρετρό καφενεία δεν γνωρίζουν άνθηση μόνο στις γειτονιές της Αθήνας. Παρά την οικονομική κρίση που έχει παγώσει την ευρωζώνη και την αυξανόμενη ανεργία, οι παλιές συνήθειες (φαίνεται ότι) δεν κόβονται τόσο εύκολα. Eνας καφές στον δρόμο για τη δουλειά, ένα διάλειμμα για καφέ και τσιγάρο ή λίγες στιγμές απογευματινής χαλάρωσης μετά το γραφείο είναι οι μικρές καθημερινές απολαύσεις που δικαιολογεί λίγο-πολύ κάθε Ευρωπαίος στον εαυτό του, όπως μαρτυρούν οι έρευνες καταναλωτικών συμπεριφορών. Κι όμως οι διεθνείς τιμές του καφέ καταγράφουν αντίστροφη τάση. Η ποικιλία robusta, που θεωρείται από τους ειδικούς ως «ο καφές για τον πολύ κόσμο», υποχώρησε στο τέλος Μαΐου κάτω από τα 1.845 δολάρια ανά τόνο καταγράφοντας στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου πτώση 15% μέσα σε δύο μήνες. Ακόμα μεγαλύτερη είναι η υποχώρηση της «αριστοκρατικής» ποικιλίας arabica: τους τελευταίους τέσσερις μήνες η σωρευτική πτώση αγγίζει το 20%. Οι αναλυτές αποδίδουν την αρνητική διακύμανση στην υπερπροσφορά πρώτης ύλης. Στο Βιετνάμ, την πρώτη χώρα παγκοσμίως στην παραγωγή καφέ robusta, αναμένεται για φέτος η μεγαλύτερη σοδειά όλων των εποχών. Αντίστοιχες είναι οι προβλέψεις και για τον arabica που παράγει η Βραζιλία. Ακολουθώντας τους θεμελιώδεις κανόνες αγοράς / ζήτησης, οι χρηματιστές τηρούν στάση αναμονής ποντάροντας σε ακόμα χαμηλότερες τιμές. Στην πραγματικότητα, όσο και να πίνουν οι έλληνες, οι ιταλοί και οι γάλλοι λάτρεις του καφέ, δεν μπορούν να «σώσουν» τους παραγωγούς από την (προδιαγεγραμμένη) πτώση των τιμών. Οι ευρωπαϊκές αγορές θεωρούνται πλέον κορεσμένες. Το στοίχημα για τις μεγάλες αλυσίδες και τους εμπόρους του κλάδου είναι να μάθουν στους Κινέζους να πίνουν (εκτός από τσάι) και καφέ.