Με το δεξί χέρι στην καρδιά. Με το ίδιο χέρι προς τον ουρανό, εκεί όπου αναπαύεται για τους Βενεζουελάνους ο Κομαντάντε… Με το ίδιο χέρι η ψήφος στην κάλπη. Και με τα δύο μαζί, μια προσευχή να πάνε όλα καλά, όπως πήγαιναν για τον πολιτικό του μέντορα. Η προσευχή του εισακούστηκε, εν μέρει: ο Νικολάς Μαδούρο εξελέγη και ορκίστηκε χθες με δόξα και τιμή Πρόεδρος της Βενεζουέλας. Σε κάθε περίπτωση, το εκλογικό αποτέλεσμα –περίπου 300.000 ψήφοι διαφορά από τον ηγέτη της αντιπολίτευσης Ενρίκε Καπρίλες –δεν ήταν αυτό που περίμενε. Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειές του να περάσει στους τσαβίστας πως αυτός είναι ο άξιος συνεχιστής της Μπολιβαριανής Επανάστασης, ο Μαδούρο δεν έπεισε. Διότι δεν είναι Τσάβες. Οι τριήμερες διαδηλώσεις από εκατομμύρια υποστηρικτές της αντιπολίτευσης που αμφισβητούν την εκλογή του –όπως και η Ουάσιγκτον –και επέμεναν σε πλήρη επανακαταμέτρηση των ψήφων είναι οι πρώτες προκλήσεις της εξαετούς θητείας του. Ο επικείμενος έλεγχος του υπόλοιπου 46% των ψήφων, την οποία ανακοίνωσε η εθνική επιτροπή –έχει ήδη ελεγχθεί το 54% –είναι η επόμενη αγωνία του. Ο υψηλός πληθωρισμός σε συνδυασμό με την αργή ανάπτυξη και η εγκληματικότητα είναι η βαριά κληρονομιά που τού άφησε ο Τσάβες. Εκείνος όμως ήταν αλλιώς. «Αγαπώ τον Τσάβες με όλη μου την καρδιά. Ηταν καλλιεργημένος. Ο Μαδούρο δεν γνωρίζει καλά καλά πόσες είναι οι περιφέρειες της Βενεζουέλας! Χωρίς τον Τσάβες, η επανάσταση έχει τελειώσει για μένα» έλεγε μια ψηφοφόρος την ημέρα των εκλογών. Κάπως έτσι, τόσοι και τόσοι ακόμη που άλλαξαν στρατόπεδο για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια.

Τελευταία Νέα