Αναζήτηση
Κυρία Φοίβη, χαίρε.
Σε μια εκδήλωση μνήμης, όπως αυτή για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, λέγονται φυσικά καλά λόγια, πρέπει όμως να’ ναι με μέτρο (μέτρον άριστον). Μια εξιστόρηση και κριτική, χωρίς φόβο πλέον και πάθος, με σεβασμό στα παθήματα των ανθρώπων που τα έζησαν τα δύσκολα της περιόδου εκείνης του Κ. Καραμανλή:
–Την αστυνομοκρατία σε όλη την Ελλάδα (εκτός κάπως των Αθηνών και της Κρήτης) με όλες τις βασανιστικές της λεπτομέρειες. Ενδιαφέρων θα ήταν ένας τεκμηριωμένος παραλληλισμός των περιόδων 1956-64 και 1967-74.
–Την εγκατάλειψη της αγροτιάς που μη αντέχοντας τα χρέη και προπαντός την εκμετάλλευση από τους μεσάζοντες μετανάστευσε και στήριζε τη μητριά πατρίδα με εμβάσματα. Ο Π. Κανελλόπουλος τη χαρακτήρισε ευλογία. Αυτή μαζί με την αστυφιλία και το μαράζωμα της υπαίθρου αποδυνάμωσαν τη χώρα.
–Τα χωρίς κανέναν έλεγχο στην κατασκευή και την παραλαβή (σιντριβάνι Ομονοίας κ.λπ.) δημόσια έργα με τις ασύλληπτες υπερβάσεις.
–Τον βιασμό της Δημοκρατίας από το αστυνομικό-στρατιωτικό (ΙΔΕΑ κ.λπ.) κράτος, τους κατά παραγγελία –για την επικράτηση της ΕΡΕ –εκλογικούς νόμους από τον αρμόδιο υπουργό Δ. Μακρή στις εκλογές 1956, 1958 και την ολοσχερή διαστρέβλωση της λαϊκής ψήφου με όργιο βίας και νοθείας το 1961.
–Τη δολοφονία Λαμπράκη από το παρακράτος σε συνεργασία με το κράτος που δήλωνε άγνοια…
–Τη στάση υποταγής της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή για τα Σεπτεμβριανά της Κωνσταντινούπολης, έπειτα από το αυστηρό τηλεγράφημα Ντάλες.
–Τη μη επίλυση του Κυπριακού με τις συμφέρουσες προτάσεις Χάρτινγκ, όπως επέμενε ο συνετός Θεοτόκης που τελικά παραιτήθηκε, και την αποδοχή αργότερα της καταστροφικής λύσης.
Ατελείωτος ο κατάλογος. Ολα αυτά από την κυβέρνηση ενός μέτριου πολιτικού, πειθήνιου συνεργάτη των ΗΠΑ και του παλατιού, που με ένα βλοσυρό προφίλ (και τα σχετικά γαλλικά) κρατούσε πειθαρχημένο τον λόχο της ΕΡΕ και σε απόσταση τους αντιπάλους με σκληρή αντιπαράθεση («… θα εντρέπεσαι εις όλην την ζωήν σου…» είπε στον Γ. Παπανδρέου όταν άρχιζε τον Ανένδοτο).
Ο Σερραίος Τουταγχαμών που έλεγε ο μέγας Μποστ, όταν έχασε (1963), αποχώρησε με ελαφρά πηδηματάκια ως Τριανταφυλλίδης και επανήλθε φρεσκαρισμένος αφού είχε «τακτοποιηθεί» το Κυπριακό από τις ΗΠΑ και τους εν Ελλάδι και εν Κύπρω συνεργούς τους με μια ουρανομήκη προδοσία.
Για να μας γλιτώσει από τα τανκς (Καραμανλής ή τανκς), να εγκαθιδρύσει Δημοκρατία, όλα με μια άνεση, σαν μαγικά. Σε ένα στημένο και υποστηριζόμενο πάντα έργο διορισμένος πρωταγωνιστής και διεκπεραιωτής με σιγουριά, εξού και σιγουραντζής.
Προ ετών είχε ακουστεί και το εθνάρχης. Τελευταία ξεχάστηκε. Ομως το θράσος ενίοτε επανακάμπτει. Προ ετών σε εκπομπή της tv με «δημοκρατικές» μεθόδους (ψηφοφορία κατά παραγγελία) ο Κ. Καραμανλής ήταν μεταξύ των τριών (;) σπουδαιότερων Ελλήνων όλων των εποχών.
Προς τι η απαρίθμηση όλων αυτών των λυπηρών και ενοχλητικών; Επειδή νομίζω πρέπει να αναφέρονται χωρίς φόβο και πάθος παράλληλα με τα καλά λόγια των εκδηλώσεων μνήμης. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε την αποσιώπηση, τη μεθοδευμένη διαστρέβλωση της Ιστορίας.
Αν ξεχαστούν από τους παλιούς και αγνοούνται από τους νέους όλα αυτά, τότε με συνευθύνη όλων μας οδηγούμαστε σε εκείνο που περιγράφει το ρωσικό ρητό: «Το παρελθόν μας έχει πάλι γίνει τόσο απρόβλεπτο όσο το μέλλον μας». Το διάβασα πρόσφατα στα «ΝΕΑ» σε ένα άρθρο για τη μαζοχιστική τοποθέτηση των Ρώσων απέναντι στον Στάλιν.
Ευχαριστώ, Γιώργος Φλώρος, Αθήνα
Μη μου τους «Μεγάλους Ελληνες» (τους ανυπέρβλητους, τους καραμπουζουκλήδες) τάραττε, αγαπητέ Γιώργο. Μην τάραττε! Διότι θα σηκωθεί ο γέρων του Παλατιού και θα μας… τρισκατάρατε.
Λος Μποχίκος, Κουκουρουκουκού Παλόμα!
Αγαπητή Φοίβη,
Σκέψεις για τον οικοδεσπότη κ. Τράγκα.
Οι τηλεθεατές της εκπομπής του παρακολούθησαν πράγματι τα πρόσωπα των καλεσμένων του και τα άκουσαν. Επιλογή τους!
Ομως πάντα τους ξεφεύγει κάτι… Ευτυχώς. Είναι η μυρουδιά των απορριμμάτων που παράγουν. Αυτή, παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας, δεν διαπερνά το τζάμι της tv!
Ετσι, οι ναζιστικές οσμές έμειναν εγκλωβισμένες στον χώρο του τηλεοικοδεσπότη και των καλεσμένων του για προσωπική αναγκαστικά κατανάλωση. Ελπίζουμε να τις απήλαυσαν!
Ουμπέρτο Εκο: «Εξ ορισμού είμαστε πλάσματα του παιχνιδιού και, έχοντας χάσει την αίσθηση των διαστάσεων αυτού του παιχνιδιού, βρισκόμαστε σε έναν ολοκληρωτικό εκκανιβαλισμό».
Ευχαριστώ, Σάσα Βενιέρη
Στον Εκο σας, αγαπητή Σάσα, με Μποντλέρ ας απαντήσω. Με ένα ποίημά του (σε απόδοση Αγγελου Σημηριώτη), που θα μπορούσαν να είχαν τραγουδήσει για την εν λόγω εκπομπή σε ρυθμό Κουκουρουκουκού Παλόμα οι Λος Μποχίκος. Αρχίζει λυρικά: «Θυμάσαι φως μου, εκείνο που αντικρίσαμε/ κάποιο καλοκαιριάτικο πρωί, τόσο γλυκό;/ Σ’ ενός μονοπατιού το στρίψιμο κειτότανε/ ένα ψοφίμι στα χαλίκια, φριχτό!/ Με πόδια σηκωμένα σαν γυναίκα ακόλαστη,/ που φλόγα και φαρμάκια ο ίδρως της ξερνά,/ άνοιγε την κοιλιά του την δυσώδικη,/ νωχελικά και κυνικά εκεί δα!/ Ο ήλιος πάνω στη σαπίλα αυτή αχτιδόλαμπε/ για να την ψήσει όσο μπορούσε πιο πολύ,/ να ξαναδώσει στη μεγάλη φύση τρίδιπλα,/ ό,τι είχε μια φορά συνθέσει αυτή».
