Αναζήτηση
Δίνη, σκοτοδίνη, ναυτία, ίλιγγος… Βρισκόμαστε όλοι μαζί στον κόσμο της οπ αρτ. Του κινήματος της τέχνης που επηρέασε την αισθητική των 60s και επέστρεψε για να επαναπροσδιορίσει τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Το βλέμμα μαγνητίζουν οι μαύρες και λευκές ακολουθίες πάνω σε μεγάλες επιφάνειες, μέσα σε υποφωτισμένους θαλάμους ή σκοτεινά δωμάτια. Οι πρώτες ενδείξεις εμφανίστηκαν το φθινόπωρο του 2012 στις πόλεις της μόδας: Νέα Υόρκη, Μιλάνο, Παρίσι έβγαλαν στις πασαρέλες τα γραφιστικά επιτεύγματα των σχεδιαστών σε γεωμετρικούς συνδυασμούς του λευκού και του μαύρου. Οι συλλογές Marc Jacobs, Michael Kors, Moschino, Rue du Mail, Louis Vuitton ήταν ένα déjà vu της μόδας του 1966.
Οι νέοι τότε σχεδιαστές Πιερ Καρντέν, Εμανουέλ Ουνγκαρό, Ιβ Σεν Λοράν, Αντρέ Κουρέζ και Γκι Λαρός αφέθηκαν με ενθουσιασμό στην πρωτόγνωρη εμπειρία του καλλιτεχνικού κινήματος της οπ αρτ (optical art/οπτική τέχνη). Η οποία εξαπλώθηκε με την έκθεση ζωγραφικής «The Responsive Eye» που παρουσιάστηκε το 1965 στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης αναδεικνύοντας τους γεωμετρικούς πίνακες των Μπρίτζετ Ράιλι, Βικτόρ Βαζαρελί, Χούλιο Λε Παρκ που ασχολούνταν με την ψευδαίσθηση της κίνησης.
Η τάση του οπ αρτ που επισκέφθηκε τη φετινή ανοιξιάτικη μόδα θα συντροφεύσει και τους φιλότεχνους. Η οπ αρτ, όπως και τότε, είναι ένα κύμα γραφιστικής επίθεσης με στόχο το οπτικό νεύρο ώστε να προκληθεί στον εγκέφαλο η απώλεια της αίσθησης του χώρου και του χρόνου. Οι σύγχρονοι σχεδιαστές, όπως και οι καλλιτέχνες, χρησιμοποιούν τα τεχνικά μέσα των υπολογιστών για να δημιουργήσουν τις συνθήκες αποπροσανατολισμού από την πραγματικότητα.
Η ψυχεδέλεια λοιπόν επιστρέφει. Με αντιθέσεις του λευκού και του μαύρου σε γραμμικές παρατάξεις που σχηματίζει το πέρασμα του φωτός ανάμεσα από τους τοίχους μιας αίθουσας τέχνης στη Λιθουανία. Με τις διάστικτες βούλες στα τραπέζια και στους τοίχους ενός εστιατορίου στην πόλη Τεσίμα της Ιαπωνίας που σχεδίασε ο σύγχρονος γερμανός καλλιτέχνης Τομπάιας Ρέχμπεργκερ.
Ο Μαρκ Τζέικομπς ξεφυλλίζει το παρελθόν μέσα από τις δημιουργίες στα μέσα των 60s των Ιβ Σεν Λοράν και Γκι Λαρός και εμπνέεται από τις σύγχρονες οπ αρτ γλυπτικές εγκαταστάσεις του γάλλου εννοιολογικού καλλιτέχνη Ντανιέλ Μπιρέν. Συνεργάζεται μαζί του και ανασυνθέτουν σε ρούχα, αξεσουάρ και βιτρίνες στην πιο διάσημη σκακιέρα των ημερών μας: το γραμμικό λογότυπο του οίκου πολυτελείας Louis Vuitton. Ο Μπιρέν παραδέχεται πως «σαράντα χρόνια χρησιμοποιώ τα οπτικά σχήματα της σκακιέρας για να καλύψω κάθε επιφάνεια. Η οπτική τους επίδραση είναι αδιαμφισβήτητη». Η επιστροφή της οπ αρτ δίνει την υπόσχεση μιας νέας αρχής: για να απελευθερωθείς πρέπει να χάσεις. Την αίσθηση του τόπου και του χρόνου. Κι έτσι αποσυντονισμένος, με το οπτικό σου νεύρο χτυπημένο από τις γραμμικές αλληλουχίες και τις γεωμετρικές ακροβασίες, να έρθεις σε ρήξη με τους συμβατικούς κανόνες κοινωνικής και πολιτικής συμπεριφοράς. Ο ίλιγγος της οπ αρτ βοηθά στη σύνθεση μιας άλλης αρχής. Η σωματική αστάθεια προοιωνίζεται μια διανοητική νέα ισορροπία.
