Ως οικονομολόγος, ο Μόντι κατόρθωσε να αποκαταστήσει τη διεθνή αξιοπιστία της Ιταλίας. Ως πολιτικός όμως δυσκολεύεται να «πουλήσει» τον εαυτό του στους ψηφοφόρους. Ισως επειδή εκπέμπει αλαζονεία. Ισως επειδή δεν του αρέσει να μοιράζει υποσχέσεις. «Δεν ξέρω να σας πω πώς θα πραγματοποιήσετε ένα όνειρο, ξέρω όμως πώς θα μπορέσετε να γλιτώσετε από έναν εφιάλτη» επαναλαμβάνει ο Προφεσόρε.

Οι δημοσκοπήσεις τον φέρνουν στην τέταρτη θέση, γεγονός που ένας εξωτερικός παρατηρητής θα μπορούσε να ερμηνεύσει ως αποτυχία. Και μόνο η συμμετοχή του στις εκλογές, όμως, ίσως να γλιτώσει την Ιταλία και ολόκληρη την Ευρώπη από μια ωρολογιακή βόμβα: την επιστροφή του Μπερλουσκόνι.

Υπάρχει βέβαια ένα κακό σενάριο: ο συνασπισμός των κεντρώων και καθολικών δυνάμεων που τον υποστηρίζει να μην πιάσει το 10% που απαιτείται για τους συνασπισμούς και να μην εισέλθει στη Βουλή. Κάτι τέτοιο θα δυσκολέψει πολύ τον σχηματισμό κυβέρνησης. Αν επιβεβαιωθούν όμως οι δημοσκοπήσεις, και οι δυνάμεις που στηρίζουν τον Μόντι λάβουν 10-15%, ο πρώην επίτροπος θα ανταμειφθεί πιθανότατα με τη θέση του υπουργού Οικονομικών σε μια κυβέρνηση Μπερσάνι. Από δήμαρχος, κλητήρας; Καθόλου. Το «πείραμα Μόντι», όπως και το «πείραμα Παπαδήμου», είχε εξ αρχής ημερομηνία λήξης, οι άνθρωποι που καλούνται να σώσουν μια χώρα σε μια δύσκολη περίοδο πρέπει στη συνέχεια είτε να αποχωρούν είτε να δοκιμάζονται στις κάλπες.