Αναζήτηση
Μερικές παρατηρήσεις: οι άνθρωποι του Μπαράκ Ομπάμα έλυσαν τις γραβάτες, ανασήκωσαν τα μανίκια πάνω από τους αγκώνες, κάποιοι από αυτούς φόρεσαν γιλέκο και άφησαν γένια. Πάνε οι πολιτικές επισημότητες. Εσπευσαν όλοι να ακολουθήσουν το στυλ του Μπρους. Αυτή ήταν μια εντυπωσιακή στροφή της προεκλογικής καμπάνιας –όπως είδαμε ευοδώθηκε –προς την ποπ κουλτούρα.
Σε αυτήν ο Σπρίνγκστιν μπήκε δυναμικά, ειδικά κοντά στο φίνις. Ο Μπομπ Ντίλαν έδωσε σήμα επίσης, η Κέιτι Πέρι χόρεψε στον ρυθμό, η Σερ ύψωσε φεμινιστικά γροθιά υπέρ του Ομπάμα ενώ ο κωμικός Γουίλ Φέρελ γύρισε βίντεο στο οποίο υποσχέθηκε ότι θα κάνει τα πάντα αρκεί να πάνε οι Αμερικανοί να ψηφίσουν. Και να ρίξουν την ψήφο τους στον Ομπάμα. Το ροκ προπορεύτηκε. Το «Αφεντικό», λένε, ήταν το Νο2 στην εκστρατεία του Προέδρου.
Πολιτικό άλμπουμ. Η σκέψη ήταν απλή. Οποιος δεν θα πήγαινε να ψηφίσει επειδή βαριόταν να ακούει τους πολιτικούς να μιλάνε, θα μπορούσε να πάει να ακούσει τον Μπρους, ο οποίος στο κάτω κάτω δεν είναι αλεξιπτωτιστής στα πολιτικά. Αν δεν ήταν το «Wrecking Ball», φέτος, πολιτικό άλμπουμ, τι ήταν; Ο Μπρους τραγούδησε το «Land of Hope and Dreams» και το ράγισμα μόνο στη φωνή του έκανε τη δουλειά δέκα καλογραμμένων λόγων του Προέδρου (και ας είναι κι αυτοί γεμάτοι αναφορές στη μουσική).
Ποιος θα μπορούσε καλύτερα; Κανένας. Ο Σπρίνγκστιν σε όλη του ζωή αυτό έκανε, τραγουδούσε για τον απλό, καθημερινό Τζον και τη Μέρι που παλεύουν με τα δύσκολα και ζουν σε έναν άγριο κόσμο αλλά βλέπουν την ελπίδα. Χορεύουν στο σκοτάδι αλλά μένουν ζωντανοί. «We are Alive», τραγούδι – μήνυμα για έναν κόσμο που βυθίζεται και ερημώνει, αλλά όλοι εκείνοι που νομίζεις ότι πέφτουν μαζί του συνεχίζουν να βλέπουν μπροστά. Ειδικά για την περίσταση, για το «Forward» –το «Μπροστά» –που ήταν το κεντρικό σύνθημα της καμπάνιας του Ομπάμα, ο Μπρους έγραψε τραγούδι. «Εντάξει, μπορεί να μην είναι το καλύτερό μου, αλλά άντε να κάνεις ομοιοκαταληξία με το Ομπάμα…».
Η ομοιοκαταληξία βέβαια δεν είναι το θέμα, όταν oι ενισχυμένες ποπ δόσεις ανεβάζουν τις στροφές στις μετρήσεις δημοτικότητας του Προέδρου.
O Μπρους «πέταξε» μαζί με τον Πρόεδρο στο Air Force One (ήταν η πρώτη του φορά είπε) αλλά δεν ήταν η πρώτη τού Air Force One στην ποπ κουλτούρα –το προεδρικό αεροπλάνο έχει γίνει και ταινία με τον Χάρισον Φορντ.
Η εικόνα δεν ξένισε καθόλου. Η δεκαετία του ’60 άλλωστε δεν είναι τόσο μακριά και το μαχητικό, πολιτικό ροκ έχει επιστρέψει.
Ο Μπρους με την κιθάρα στα χέρια μίλησε για τον Ομπάμα: «Ξεκίνησε με το αισιόδοξο μήνυμα της αλλαγής το 2008, βρίσκεται τώρα μπροστά σε έναν κόσμο που αμφισβητεί την ελπίδα σας. Κρατήστε την ελπίδα ζωντανή, απέναντι στον κυνισμό και την απάθεια».
«99 προβλήματα». Σε μια άλλη κομβική στιγμή πολιτικής και ποπ κουλτούρας, ο Τζέι Ζ, σουπερστάρ ράπερ με εκτόπισμα, μπήκε σαν σίφουνας στην αρένα –στο Κολόμπους του Οχάιο συγκεκριμένα, όπου ερμήνευσε την επιτυχία του «99 Problems», αλλάζοντας λίγο τον στίχο για την περίσταση: «Εχω 99 προβλήματα αλλά ο Μιτ δεν είναι ένα από αυτά». Λίγο νωρίτερα, ο μουσικός κολοσσός Στίβι Γουόντερ έριξε και αυτός την ψήφο του στον Ομπάμα με ένα εξαιρετικά αφιερωμένο «Signed, sealed, delivered».
Για όποιον δεν το είχε προσέξει, το πεδίο της μάχης μεταφέρθηκε από τις πολιτικές παλαίστρες και τις επικοινωνιακές στρατηγικές σε κάτι πιο «ελαφρύ» και ευέλικτο, σε ένα ποπ/ροκ μείγμα που θα έβλεπαν με καλό μάτι οι περισσότεροι σε μια εποχή χρεοκοπημένης πολιτικής.
Από το «Rock The Vote», την παλαιότερη καμπάνια του MTV, στα νέα ποπ –προς τις κάλπες –καλέσματα της Μαντόνα από τις συναυλίες της. Και από το Δημοκρατικό σόου της Κέιτι Πέρι στον σοβαρό Μπρους που ταξίδεψε με τον Ομπάμα στο Γουισκόνσιν, το Οχάιο και την Αϊοβα για να μιλήσει με συναίσθημα και τραγούδια.
Σε ένα τέτοιο πεδίο ο Μιτ Ρόμνεϊ υστερούσε, όσο και αν ο Κλιντ Ιστγουντ προσπάθησε να μιλήσει σε μια άδεια καρέκλα, σαν να ήταν αυτή η καρέκλα ο Ομπάμα, στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών. Και αν ο Βρώμικος Χάρι δεν μπορεί να καθαρίσει για τον Ρόμνεϊ, τι μπορούσαν να περιμένουν οι Ρεπουμπλικανοί από τα ποπ κορίτσια, την Τζέσικα Σίμπσον και την Μπρίτνεϊ Σπίαρς που τους στήριξαν;
Ο,τι παίζεται εκεί έξω μεγεθύνεται στο YouTube. Εκεί πήρε το παιχνίδι και ο κωμικός Γουίλ Φέρελ. Με τρέλα και χιούμορ (το στυλ του δηλαδή), ανέβασε ένα βίντεο όπου υποσχόταν ότι θα κάνει θα πάντα για να πάνε οι Αμερικανοί να ψηφίσουν, και να ψηφίσουν Ομπάμα. Τα… πάντα, π.χ., θα μαγείρευε (καλό σπιτικό φαγητό), θα χόρευε για σας, θα έκανε τατουάζ, θα μετέφερε τον καναπέ σας αν αυτό θέλατε. Θα έτρωγε ό,τι του ζητούσατε –ακόμα και τα πιο αηδιαστικά πράγματα -, θα έδινε μπουνιά στον εαυτό του. Ολα αυτά αρκεί το κοινό να πήγαινε να ψηφίσει τον Ομπάμα.
Στο μεταξύ η Σάντι, o κυκλώνας που έφερε και την καταστροφή και τη μαύρη μαυρίλα στη Νέα Υόρκη, λειτούργησε υπέρ του Ομπάμα, αφού ο Πρόεδρος έσπευσε στις πλημμύρες και κοντά στον κόσμο και έκανε και ένα τάκλιν εντυπωσιακό, «κλέβοντας» ώς και τον κυβερνήτη του Νιου Τζέρσεϊ Κρις Κρίστι από τους Ρεπουμπλικανούς. Κίνηση ματ με ένα απλό τηλεφώνημα. Ομπάμα καλεί Κρίστι για να συζητήσουν την κατάσταση του Νιου Τζέρσεϊ που είχε πληγεί σοβαρά την προηγούμενη εβδομάδα.
Και αφού τα λένε, ο Ομπάμα έχει την ιδέα να περάσει το τηλέφωνο στον Σπρίνγκστιν, γέννημα – θρέμμα Νιου Τζέρσεϊ, για να πει ένα γεια στον κυβερνήτη Κρίστι, ο οποίος τυγχάνει μέγας φαν του Μπρους –τον έχει δει σε πάνω από εκατό συναυλίες! Ενας άλλος αέρας, πιο δημοκρατικός, φύσηξε τότε πάνω από την Ανατολική Ακτή που προσπαθεί να συνέλθει από την καταστροφή και να σταθεί στα πόδια της.
Ολοι ονειρεύονται πως κάτι θα αλλάξει. Κάποια στιγμή, προς το καλύτερο.
