Στη γωνία Δ. Αρεοπαγίτου και Θρασύλλου, απέναντι σχεδόν από το Μουσείο της Ακρόπολης και κολλητά στο θέατρο του Διονύσου, έχει το μαγαζάκι του, μια «παραμάνα» όπως τη λένε, ο Βασίλης. Ενας άντρας γύρω στα 55! Η «παραμάνα», με ρόδες μπρος και πίσω, είναι φορτωμένη με αμύγδαλα, πασατέμπο, ηλιόσπορο, φιστίκια και διάφορους άλλους ξηρούς καρπούς. Από αυτό το εμπόρευμα ζει ο Βασίλης. Δουλεύοντας πολλές ώρες, χειμώνα και καλοκαίρι. Με πελάτες, κυρίως, τουρίστες.

Την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου ο καιρός ήταν μαγευτικός! Λιακάδα γλυκιά, ανοιξιάτικη και προπολεμική, με εκατοντάδες νεαρά κορίτσια να κυκλοφορούν ξεμπράτσωτα και να φλερτάρουν με συνομήλικά τους αγόρια. Ετυχε να περνάω από ‘κεί και η ψυχή μου γέμισε ομορφιά από τόσα νιάτα. Ξαφνικά, ακούω τον Βασίλη να χαιρετάει μια κυρία και να φωνάζει: «Είδες πού ζούμε; Στον Παράδεισο! Γι’ αυτό οι ξένοι θέλουν να πάρουν τη χώρα μας!».

Σκεφτόμουνα την κουβέντα του καθώς ανηφόριζα προς την Ακρόπολη. Εφερα στον νου μου τον τυφώνα Σάντι που έστειλε στον άλλο κόσμο 100 ανθρώπους, έχει αφήσει πολλές πολιτείες, για μέρες, χωρίς ρεύμα, κόστισε στις ΗΠΑ 70 δισ. και έλεγα, μέσα μου, πόσο τυχεροί είμαστε, παρ’ όλη την κακομοιριά μας, τα χρέη μας, τους διεφθαρμένους πολιτικούς μας, τους κακομαθημένους και πάντοτε απαιτητικούς συμπατριώτες μας.

Αλήθεια, αν δεν είχαμε αυτόν τον ουρανό, αυτόν τον ήλιο, αυτήν τη μυρωμένη θάλασσα, με το μέρος μας, πόσο πιο δύσκολη θα ήταν η ζωή μας… Φαντάζεστε πώς θα ‘μασταν αν ζούσαμε στην Ιρλανδία και σε όλες αυτές τις βόρειες χώρες που δεν ξέρουν τι θα πει μέρα, ξαστεριά, ξενύχτι σε θερινά στέκια; Πώς θα ‘μασταν χωρίς τα νησιά μας που έτσι και ξεμπουκάρουμε από τον χειμώνα μάς περιμένουν για να μας ξετρελάνουν;

Προτού αποτρελαθώ και σας αποτρελάνω, ας προσγειωθούμε: άρχισε σήμερα μία πολύ δύσκολη εβδομάδα (εύστοχος ο πρωτοσέλιδος τίτλος των «ΝΕΩΝ»: «Ο πόλεμος των 6 ημερών»). Μεθαύριο, αμέσως αμέσως, έχουμε ονομαστική ψηφοφορία στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο. Ήγουν ονομαστική ψηφοφορία για τα σκληρά και επείγοντα μέτρα που θα μας κάνουν όλους πιο φτωχούς, πιο νευρικούς και θα μας σπρώξουν, ακόμη πιο κοντά, στην κατάθλιψη. Και από την Πέμπτη ώς την Κυριακή, προϋπολογισμός!

Τα πράγματα δεν θα ήταν τόσο μαύρα, αν στεκόταν στα πόδια του το πολιτικό σύστημα και στα κόμματα επικρατούσε η σύνεση και η ψυχραιμία. Αλλά, δυστυχώς, κανένα κόμμα, ιδίως της συμπολίτευσης, δεν είναι στα καλά του: εμμονές, κόντρες, συγκρουσιακές λογικές, ατμόσφαιρα διάλυσης κάποιες φορές. Και, πολύ κοντά μας, το χείλος της αβύσσου. Μην ξεχνάμε ότι σε λιγότερο από δεκαπέντε μέρες δεν θα έχουμε φράγκο για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις…