Την έλεγαν Ντομινίκ Ορί, ήταν σημαντική προσωπικότητα στον κόσμο των γαλλικών γραμμάτων, και έγινε η σπουδαιότερη γυναίκα στον χώρο του ερωτογραφικού μυθιστορήματος, όταν έγραψε με το ψευδώνυμο Πολίν Ρεάζ την περίφημη «Ιστορία της Ο» που πρωτοκυκλοφόρησε το 1954 προκαλώντας σκάνδαλο. Το βιβλίο αυτό επανακυκλοφορεί στα ελληνικά στις αρχές Οκτωβρίου (Μεταίχμιο), εγκαινιάζοντας έναν χειμώνα που θα σημαδευτεί από κορυφαία έργα ερωτικής απελευθέρωσης τα οποία διαβάζονται ως εναλλακτικά μανιφέστα κοινωνικής αφύπνισης. Αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, η τριλογία «Τα χαϊμαλιά του έρωτα» του Ανδρέα Εμπειρίκου (Αγρα, επιμ. Γ. Γιατρομανωλάκη) με την «Αργώ ή πλους αεροστάτου», τη «Ζεμφύρα ή το μυστικόν της Πασιφάης» και την ανέκδοτη και αυτοβιογραφική «Βεατρίκη ή ένας έρωτας του Buffalo Bill» – νουβέλες με ψυχαναλυτική διάσταση, γραμμένες στα σκοτεινά χρόνια 1944-45. Επίσης, το ηδονοβλεπτικό «Μουνί της Ιρέν» του Λουί Αραγκόν (Νεφέλη), υπερρεαλιστικό μυθιστόρημα γραμμένο το 1928 με το ψευδώνυμο Αλμπέρ ντε Ρουτιζί. Ακόμη, το «Πίσω από την κουρτίνα ή η εκπαίδευση της Λώρας» του κόμη Μιραμπό, γραμμένο τις παραμονές της Γαλλικής Επανάστασης και εμπνευσμένο από τις αρχές του Διαφωτισμού, καθώς και η «Αντι-Ζυστίν» που έγραψε το 1798 ο επίδοξος μεταρρυθμιστής της σεξουαλικής ηθικής Ρεστίφ ντε λα Μπρετόν (Μεταίχμιο). Στην ίδια οικογένεια ανήκουν το καλτ μυθιστόρημα του 1966 «Υπέροχοι απόκληροι» που έγραψε στην Υδρα ο Λέοναρντ Κοέν προτού γίνει τραγουδοποιός (Κέδρος) και η «Βηθσαβέ», το καινούργιο ερωτογράφημα του Ανδρέα Στάικου (Αγρα), αλλά και το δοκιμιακό «Εγκώμιο του έρωτα» (Πατάκης) του γάλλου φιλοσόφου Αλέν Μπαντιού.

Εργα με μεγάλες υπογραφές και λογοτεχνικές αρετές όλα τους, λειτουργούν στη σημερινή νεοσυντηρητική συγκυρία ως συναγερμός για την ελληνική κοινωνία που, κάτω από το βάρος της ένδειας, της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας, υποκύπτει σε μια καθημερινή τρομοκρατία. Και κινδυνεύει να οδηγηθεί σε έναν όχι μονάχα ηθικό αλλά και πολιτικό πουριτανισμό που την κρατά παγιδευμένη στον φαύλο κύκλο των πολιτικο-οικονομικο-κοινωνικών εξαρτήσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο 75χρονος σήμερα Αλέν Μπαντιού αποφάσισε να μελετήσει τη θέση του έρωτα στον σύγχρονο κόσμο, και επισημαίνει πως «οφείλουμε να επανεφεύρουμε το ρίσκο και την περιπέτεια ενάντια στο αίτημα της ασφάλειας και των ανέσεων».

Μια αντίστοιχη φιλοσοφία ζωής διατρέχει την τολμηρή «Ζεμφύρα…» που έχει ως θέμα την οργασμική σαγήνη μεταξύ ενός λιονταριού και της ομώνυμης θηριοδαμάστριας, με το παιχνίδι του έρωτα να εκτυλίσσεται «άνευ ορίων και άνευ όρων» το 1902 στη Γαλλία, σε ένα τσίρκο υπό την απειλή του θανάτου. «Τώρα ησθάνετο η Ζεμφύρα σαν αναγεννημένη» γράφει με υπέροχο ύφος ο 44χρονος τότε Εμπειρίκος. «Ωστε έτσι λοιπόν! Δεν ήτο (το θήλυ) πλάσμα τυραννούμενον υπό την κραταιάν και διεισδυτικήν ισχύν του ανδρός, αλλά πλάσμα συμμετέχον διά της δράσεως του αρσενικού εις την δημιουργίαν και την μοιρασιά της υπέρτατης ηδονής, αφ’ ής στιγμής εδέχετο τον ιδικόν της ρόλον…». Από την πλευρά της, η πρωταγωνίστρια στην «Ιστορία της Ο» (μτφ. Ρίτα Κολαΐτη) κάνει piercing στα γεννητικά της όργανα όπου κρεμά έναν χαλκά με το σήμα του εραστή της, αντέχει να σημαδευτεί με πυρωμένο σίδερο για χάρη του, και ερεθίζεται με το μαστίγωμα σε έναν απομονωμένο πύργο όπου οι λαγνουργίες είναι όρος. Ωστόσο η συγγραφέας Ντομινίκ Ορί δεν διαφημίζει τις σαδομαζοχιστικές πρακτικές, αλλά περιγράφει το απόλυτο δόσιμο μιας γυναίκας, προκειμένου να υποστηρίξει το δικαίωμα στην επιλογή της σεξουαλικής ταυτότητας, την απελευθέρωση των ενστίκτων από τον καθωσπρεπισμό και την καταδίκη του κοινωνικού κομφορμισμού. Κάτι που εφάρμοσε και η ίδια, διατηρώντας επί τρεις δεκαετίες μια κρυφή σχέση με τον Ζαν Πολάν, πάπα των εκδόσεων Γκαλιμάρ και του περιοδικού «Nouvelle Revue Francaise», για τον οποίο και έγραψε την «Ιστορία της Ο» στα 47 της «ως ερωτική επιστολή».

Δεν είναι τυχαίο φυσικά ότι μόλις εκδόθηκε η «Ο» βραβεύτηκε, αλλά και άρχισε να έχει προβλήματα με τις Αρχές ( απαγορεύτηκε η διαφήμιση και η πώλησή της σε ανηλίκους), ούτε ότι η «Ζεμφύρα» πρωτοκυκλοφόρησε το 1998…

Τελευταία Νέα