Αναζήτηση
«Νυχτερίδες κι αράχνες, γλυκιά μου»
Αγαπητή Φοίβη,
Είσθε σίγουρη ότι μπορούμε να αγγίξουμε εσάς τους δημοσιογράφους (δημοσιολόγους); Είδατε τι έπαθε ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης; Θα τρίζουν τα κόκαλα του πατέρα μου που βρήκε δουλειά το 1951 σε μια μετριοπαθή συντηρητική εφημερίδα, απολυμένος λόγω αριστερών φρονημάτων εκπαιδευτικός και έγινε αρχισυντάκτης και στο τέλος της καριέρας του μέλος του Πειθαρχικού.
Τι είναι επιτέλους αυτή η ΕΡΤ; Το ιερόν θέσφατο της δημοσιογραφίας; Γιατί δεν βγάζετε κάποιο ρεπορτάζ, πόσοι δουλεύουν εκεί, τι μισθούς και επιδόματα κ.λπ. παίρνουν, πόσοι κατέχουν και άλλες θέσεις στο Δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα κ.λπ., κ.λπ.;
Ποια είναι η αντιστοιχία με τα εθνικά κανάλια Γαλλίας, Αγγλίας, Βελγίου, Ολλανδίας, Σουηδίας κ.λπ.; Γιατί να την πληρώνει κάθε Ελληνας ξεχωριστά, είτε του αρέσει, είτε δεν του αρέσει; Ειδικό τέλος «υπέρ απόρων κορασίδων» είναι;
Και εκείνη η γνωστή μετριοφροσύνη των δημοσιογράφων της ΕΡΤ, η δημόσια τηλεόραση από εδώ, η δημόσια τηλεόραση από εκεί, το κλειστό μίτινγκ του Γκέτινγκεν και το ανοικτό τουρνουά της Λωζάννης, θεάματα άκρως ενδιαφέροντα για να ξεχνά ο λαός την πτώχευσή του. Ή το ειρωνικό χαμογελάκι τής κατά τα άλλα αξιόλογης δημοσιογράφου του κεντρικού δελτίου με μόνιμα τους ίδιους, γνωστούς της πιθανώς, καλεσμένους;
Θα μου πείτε, άλλαξε κανάλι. Προφανώς με δουλεύετε και εσείς. Εδώ κάτι πήγε να κάνει ο Μόσιαλος προς εξυγίανση και τον έφαγε η μαρμάγκα.
Αμ και το κανάλι της Βουλής λέει να το βλέπουν και στα Μαγούλιανα γιατί αποθύμησαν τον τοπικό βολευτή. Ή και εκείνο το γυμναστήριο της Βουλής, όπου υποθέτω ότι οι αθλούμενοι είναι λιγότεροι από τους υπαλλήλους (που θα τους μετατάξουν λέει τώρα που το διαπίστωσαν). Εδώ τα δημοτικά γυμναστήρια που τα πληρώνουμε δεν έχουν χαρτί στα αποχωρητήρια.
Και εκείνη η ΕΣΗΕΑ που καλά την γνώριζα από τον πατέρα μου. Ενα είδος Επιμελητηρίου και συνάμα συνδικαλιστικός φορέας (sic). Γνωστές ελληνικές παθογένειες με συντεχνιασμούς και πελατειακά συστήματα (φτου, πιπέρι στη γλώσσα μου μη με περάσετε και εμένα από κανένα Πειθαρχικό).
Και ποιον βρήκαν να χτυπήσουν και με ποια αιτιολογία; Τον Πάσχο τον Μανδραβέλη, έναν από τους δημοσιογράφους που μάχονται με εντιμότητα, σοβαρότητα, γνώση και προπαντός ορθολογισμό.
Σας το έχω ξαναπεί, αγαπητή Φοίβη. Στραβά αρμενίζουμε. Κάτι πρέπει να κάνουμε.
Υμέτερος, Κυριάκος Παπαϊωάννου, ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ.
Αν ως μαρμάγκα εννοείτε, αγαπητέ Κυριάκο, τη δηλητηριώδη αράχνη, όχι, δεν τον έφαγε τον κ. Μόσιαλο. Την ΕΡΤούλα μας έφαγε αυτή η εξυγίανση που ευαγγελίζεται ο κάθε εις και στο τέλος δεν βλέπουμε να γίνεται τίποτα καλύτερο, ούτε να μειώνεται η υποχρεωτική οικονομική συνεισφορά μας. Γιατί από μισθούς και εργαζομένους, το συμμάζεμα έγινε. Και έχουν, λέει, 60 εκατ. πλεόνασμα που στη μανία τους να δουν ποιος θα αρπάξει ποια θέση, ούτε αυτά δεν μπορούν να αξιοποιήσουν, όπως λένε οι κακές οι γλώσσες, οι φαρμακερές. Και τώρα με την αλλαγή φρουράς στη διοίκηση, που είναι η ίδια η… παλιά, πάλι για εξυγίανση θα ακούσουμε. Το αν θα δούμε μαρμάγκα αυτό είναι άλλης αράχνης… ευαγγέλιο.
Κάποιος παίζει με τα νεύρα μας;
Αγαπητή κυρία Φοίβη,
Διάβασα στην εφημερίδα σας ένα άρθρο για τις ρακέτες στις ελληνικές παραλίες. Και αναρωτιέμαι, δεν μπορούμε με νόμο ή με κάτι άλλο να απαλλαγούμε από αυτούς τους κακαίσθητους Ελληνες και Ελληνίδες που δεν λογαριάζουν κανέναν δίπλα τους και ενοχλούν τόσους ανθρώπους για ένα άχρηστο παιχνίδι;
Μαρία Κεχαγιά
Μπορούμε, αγαπητή Μαρία. Με λοβοτομή!
