Με το βλέμμα στραμμένο λίγο προς Δανία, την πατρίδα της «flexicurity», της «ελαστασφάλειας» ή ευέλικτης ασφάλειας, και λίγο προς Γερμανία, όπου ο κοινωνικός διάλογος και συμβιβασμός είναι ο κανόνας και η σύγκρουση η εξαίρεση, άνοιξε χθες ο γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ τη διήμερη «κοινωνική διάσκεψη» στο Παρίσι, με τη συμμετοχή κυβέρνησης, συνδικάτων και εργοδοτών. Ο στόχος είναι φιλόδοξος: «Ενα σύμφωνο εμπιστοσύνης και αποτελεσματικότητας ανάμεσα στο κράτος, τους μισθωτούς, τις επιχειρήσεις και τους κοινωνικούς εταίρους που θα επαναφέρει τη Γαλλία στο κέντρο του παγκόσμιου οικονομικού παιχνιδιού». Με πιο απλά λόγια, μια ομοφωνία όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις που θα βγάλουν τη Γαλλία από την κρίση, μια οδός συμβιβασμού στον αγώνα κατά της ανεργίας, την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας, την κοινωνική προστασία ή τη συνταξιοδότηση. Καθόλου εύκολο σε μια χώρα όπου η παράδοση θέλει τις μεταρρυθμίσεις να επιβάλλονται από την κυβέρνηση και τους κοινωνικούς συσχετισμούς να οδηγούν συχνά στην αντιπαράθεση. Αλλά όπως επισήμανε η «Λιμπερασιόν», ο Ολάντ εμφανίστηκε χθες ως αρχιτέκτονας, όχι ως πυροσβέστης. Εδωσε απλώς έναν οδικό χάρτη για την επόμενη πενταετία και αποχώρησε αφήνοντας τους 280 συμμετέχοντες στις οκτώ θεματικές στρογγυλές τράπεζες• ο Πρωθυπουργός του, ο Ζαν-Μαρκ Ερό, θα κάνει σήμερα κατά το κλείσιμο της συνόδου έναν πρώτο απολογισμό, ο πραγματικός απολογισμός όμως θα γίνει σε έναν χρόνο.

Η Γαλλία έχει μέχρι σήμερα αποφύγει τις σκληρές εργασιακές μεταρρυθμίσεις που επιβάλλουν χρέος και αγορές στον ευρωπαϊκό Νότο. Ο γάλλος Πρόεδρος μπήκε χθες στο ημικύκλιο του Palais d’Iena όπου πραγματοποιείται η σύνοδος με ένα καλό νέο: η χώρα δανείστηκε για πρώτη φορά (συνολικά 3,917 δισ. ευρώ) με αρνητικό επιτόκιο, διέθεσε ομόλογα τρίμηνης διάρκειας με επιτόκιο -0,005% και εξάμηνης διάρκειας με επιτόκιο -0,006%, έγινε έτσι μέλος μιας όλο και πιο κλειστής λέσχης ευρωπαϊκών κρατών. Η ανάπτυξη εντούτοις δεν θα ξεπεράσει φέτος το 0,3%, η ανεργία έχει ξεπεράσει το 10%, η βιομηχανική βάση εξακολουθεί να συρρικνώνεται, η κυβέρνηση πρέπει να βρει περισσότερα από 40 δισ. προκειμένου να μειώσει στο τέλος του 2013 το έλλειμμα στο 3% του ΑΕΠ και οι οίκοι αξιολόγησης καραδοκούν – η Standard & Poor’s ήδη έχει στερήσει από τη Γαλλία το τριπλό Α επικαλούμενη μεταξύ άλλων τις «ακαμψίες της εργασιακής αγοράς». Ο σοσιαλιστής γάλλος Πρόεδρος αναγνώρισε χθες αυτές τις ακαμψίες, μίλησε και για το (υψηλό) εργασιακό κόστος και τις (ανελαστικές) συμβάσεις εργασίας και για τη (διαδεδομένη) εργασιακή ανασφάλεια. Γνωστός οπαδός της συναίνεσης, επιβεβαίωσε την πρόθεσή του «να εντάξει στο Σύνταγμα» τον κοινωνικό διάλογο, καθιστώντας τον αναγκαία προϋπόθεση οποιουδήποτε νόμου. «Ο Ολάντ ακούει λίγο περισσότερο από ό,τι ο Σαρκοζί», δήλωσε ο Μπερνάρ Τιμπό, ο γραμματέας της «σκληρής» Γενικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CGT) – από το συγκεκριμένο στόμα, αυτό είναι το μέγιστο δυνατό κομπλιμέντο.

Τελευταία Νέα