Αγαπητή κυρία,

Βλέποντας την εκπομπή της ΕΡΤ για τις ελληνικές βουλευτικές εκλογές πρόσεξα ότι η κυρία Ελλη Στάη, που βρισκόταν στο κέντρο του πάνελ και το διεύθυνε, καθόταν σε κάθισμα εμφανώς πιο ψηλό από όλα τα άλλα των φιλοξενουμένων στο πάνελ. Η ανύψωση του καθίσματός της ήταν τέτοια που όχι απλώς θα την ανέβαζε στο ίδιο επίπεδο με τους υπολοίπους, αλλά την τοποθετούσε εμφανώς πιο ψηλά απ’ όλους τους άλλους.

Καμία αμφιβολία για τη σκοπιμότητα της διευθέτησης. Τόσο κτυπητός ήταν αυτός ο επαρχιώτικος και μικρόπρεπος παραλογισμός που μου θύμισε το εξής:

Στην ταινία του Charlie Chaplin «The Great Dictator» (που υποδυόταν τον Adenoid Hynkel – Hitler) ο Hynkel υποδέχεται σε επίσημο χώρο τον Benzino Napaloni (Benito Mussolini). Στην ταινία παρουσιάζεται μια διάθεση αντιπαλότητας – ανταγωνισμού μεταξύ του Hynkel και του Napaloni.

Κάποια στιγμή οι δύο αυτοί παρανοϊκοί χαρακτήρες κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλο σε καθίσματα που μπορούσαν να ανυψωθούν κατά βούληση. Και αρχίζει το παιχνίδι-αγώνας ποιος θα ανεβάσει πιο ψηλά το κάθισμά του.

Απολαυστική και μοναδική κινηματογραφική σκηνή.

Κι όλα τα πιο πάνω όχι από κακία, αλλά ένεκα συνειρμών.

Με εκτίμηση, Ντίνος Οικονομίδης

Α, όλα κι όλα, αγαπητέ Ντίνο. Με τα ανεβοκατεβαζόμενα σκαμπό υπάρχουν πολλά παιχνίδια. Παιχνίδια εξουσίας, παιχνίδια ύψους, παιχνίδια εντυπώσεων και άλλα παιχνίδια μπανιέρας…