Αναζήτηση
Ε! τι καθόσαστε λοιπόν ποιητές / βγήτε στους δρόμους, καβαλήστε στα λεωφορεία, ανεβήτε στις αμαξοστοιχίες / να δήτε καθώς θ’ απαγγέλετε τα τραγούδια σας / ν’ ανθίζει μες στην καρβουνόσκονη σαν έν’ άσπρο τριαντάφυλλο / το γέλιο των μηχανοδηγών. / Πηγαίντε στη λαϊκή αγορά / ανάμεσα στις φωνές και τη μυρουδιά των λαχανικών. / Είναι εκεί μια αντρογυναίκα με ξυλοπάπουτσα / που αν χαμογελάσει με τους στίχους σας / σημαίνει πως κάτι φτιάξατε στη ζωή σας. / Γιατί αυτή η αντρογυναίκα με το πλατύ, βλογιοκομένο πρόσωπο / έχει τρία παιδιά σκοτωμένα / και δεν τόχει σκοπό να γελάσει με μυξάρικους στίχους. / Ανεβήτε με τα πριονοπέδιλα πάνω στους στύλους του τηλέγραφου / και τραγουδήστε και ξανατραγουδήστε / και κουνώντας σαν ένα τσαλακωμένο κασκέτο την καρδιά σας / χαιρετήστε / το μέλλον.
«Κριτική της ποίησης» του Τάσου Λειβαδίτη (φωτογραφία), απ’ την ενότητα «Στίχοι γραμμένοι σε πακέτα τσιγάρα» της συλλογής «Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο» (1956). Αφιερωμένο στη διανόησή μας, μέρες που ‘ναι… Με την ελπίδα πως δε θα το θεωρήσουν «πασέ».
Ολος ο κόσμος, μια σκηνή…
Ροντρίγκο Γκαρσία, τον τολμηρό, προκλητικό έως και ανατρεπτικό αργεντινό, εγκατεστημένο στην Ισπανία συγγραφέα αλλά και σκηνοθέτη και σκηνογράφο – με το έργο του «Είστε όλοι σας καθάρματα» που θ’ ανεβάσει στο θέατρο «Ορα» της Θεσσαλονίκης – θα παρουσιάσει για πρώτη, όπως ανακοινώνεται, φορά στην Ελλάδα, τον Μάρτιο, ο καλός σκηνοθέτης Δαμιανός Κωνσταντινίδης με την ομάδα του «Angelus Novus». Για πρώτη φορά όμως, να διευκρινίσω, στα ελληνικά και με πλήρη θεατρική μορφή.
Διότι το ίδιο έργο έχει ήδη παρουσιαστεί με τη μορφή της σκηνικής ανάγνωσης απ’ τον ίδιο σκηνοθέτη, με την Ομάδα «3L – Logi, Ludi, Loci», στο πλαίσιο του τριήμερου «Χορικότητα – Σύγχρονες Θεατρικές Γραφές» που είχε οργανωθεί στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών το καλοκαίρι του 2007. Ενώ στο ίδιο Φεστιβάλ είχε εμφανιστεί κι ο ίδιος ο Γκαρσία με την ιδιόμορφη παράστασή του «Λίαν αιμάσσον. Αιμάσσον. Μισοψημένο. Καμένο».
Αμ’ οι άλλοι, πάλι; Που μοίραζαν με το κυριακάτικο φύλλο CD με ηχογράφηση λειτουργίας στην οποία χοροστατούσε ο μακαριστός… Μέγας είσαι, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα Σου!
Ολος ο κόσμος, μια σκηνή…
Ο Παντελής Δεντάκης, η Αλεξία Καλτσίκη (φωτογραφία δεξιά), ο Βασίλης Κουκαλάνι κι η Ηλέκτρα Νικολούζου θα κρατήσουν τους τέσσερις ρόλους στο έργο (2011) του Ρώσου Ιβάν Βιριπάγιεφ «Ψευδαισθήσεις» που θ’ ανεβάσει η Κατερίνα Ευαγγελάτου στο θέατρο Οδού Κυκλάδων, παραγωγή της νέας Σκηνής του Λευτέρη Βογιατζή. Και που θα παρουσιαστεί σε μετάφραση Ελένης Μπακοπούλου, με σκηνικά και κοστούμια Εύας Μανιδάκη, μουσική Σταύρου Γασπαράτου και σχεδιασμό φωτισμών Λευτέρη Παυλόπουλου.
Σημειώστε πως ο Βιριπάγιεφ, εδώ, ως θεατρικός συγγραφέας, μας είναι γνωστός μόνο απ’ το έργο του «Οξυγόνο». Το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών, επίσης στον κύκλο των σκηνοθετημένων αναγνώσεων Χορικότητες – Σύγχρονες Θεατρικές Γραφές σε σκηνοθεσία Μαρίας – Λουίζας Παπαδοπούλου η οποία τον επόμενο χειμώνα 2007 – 2008 ανέβασε το έργο κανονικά πια στον Εξώστη του Αμόρε ως παραγωγή του Θεάτρου του Νότου. Το «Οξυγόνο» ανέβηκε και το καλοκαίρι στον χώρο Ανάμεσα – για να συνεχιστεί και στην αρχή της φετινής σεζόν – απ’ την ομάδα A Bailar σε συνεργασία με το μουσικό σχήμα Unterwegs.
Στην Ελλάδα, πάντως, έχει προβληθεί το 2008/2009 και η ταινία του Ιβάν Βιριπάγιεφ – σενάριο και σκηνοθεσία – «Ευφορία».
Εντάξει, πρεμιέρα κάνουν – επίσημη ή ανεπίσημη. Εντάξει, δημόσιες σχέσεις κάνουν. Και πρέπει να μας ενημερώσουν. Με δελτία Τύπου. Αλλά γιατί να υμνολογούν έτσι την παράσταση περί ης ο λόγος; Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για κρατικά Θέατρα. Σχεδόν κριτική τής γράφουν. Από μόνοι τους.
Να ξεχειλίζουν τα αμετροεπή: «Με τον καλύτερο τρόπο ξεκίνησε η καλλιτεχνική περίοδος», «καταχειροκροτήθηκαν», «ενθουσίασε», «υπέροχο», «εξαιρετικά δεμένο σύνολο», «εμπνευσμένοι και ταλαντούχοι, με συνέπεια και ρυθμό», «να αποδώσουν εξαιρετικά», «ακολούθησαν με συνέπεια», «σε πλήρη εγρήγορση… απέδωσε… με εξαιρετική λεπτότητα», «κράτησε μια καλή ισορροπία ανάμεσα στην στιβαρότητα και την ευαισθησία που απαιτούσε ο ρόλος του», «ερμηνεία πολύ υψηλού επιπέδου», «καθήλωσε», «ιδιαιτέρως εμπνευσμένα σκηνικά», «υπέροχα κοστούμια», «εξαιρετική επίδοση», «σε πολύ υψηλό επίπεδο», «συγκλονιστική ερμηνεία», «ερμήνευσαν με πάθος και δύναμη»…
Καλά, κόψτε κάτι, κόψτε κάτι. Κι αφήστε να τα διαπιστώσουμε όλ’ αυτά τα θαυμαστά μόνοι μας. Ιδίοις όμμασι. Και να χαρούμε εξ ιδίων. Μην προσπαθείτε να μας προκαταλάβετε. Διότι μπορεί και να προκαταληφθούμε δυσμενώς. Δεν έχετε ακούσει το «βλογάνε τα γένια τους»; Εκτός κι αν έχετε σιγουρευτεί – που δεν είναι και αβάσιμο… – πως η δημοσιογραφία έτσι ασκείται πλέον. Δι’ αντιγραφής δελτίων Τύπου.
Πολύ τον έχω εκτιμήσει. Τον Χιου Γκραντ (φωτογραφία). Που μου φαινόταν ξενέρωτος αλλά, μετά τη στάση του στο θέμα των υποκλοπών τις οποίες διαπίστωσε ότι γίνονταν στο τηλέφωνό του απ’ τα δημοσιογραφικά κα(ω)λόπαιδα της βρετανικής φυλλάδας «News of the World» και την κατάθεσή του στην επιτροπή που ερευνά το σκάνδαλο των υποκλοπών, με την «κατάρριψη των δέκα μύθων γύρω απ’ τις σκανδαλοθηρικές εφημερίδες» που υπέβαλε – και, φυσικά, το φαινόμενο δεν είναι μόνο βρετανικό… -, θαύμασα το θάρρος του και την ειλικρίνειά του.
Να επαναλάβω μόνο, απ’ την κατάθεσή του, την κατάρριψη του δέκατου μύθου: «Οι δημοσιογράφοι των σκανδαλοθηρικών εφημερίδων είναι απλώς συμπαθητικοί αχρείοι. Λάθος. Είναι δειλοί και ψευτοτσαμπουκαλήδες». Γεια στο στόμα σου, Χιου!
