Αναζήτηση
Ο λόγος στους αναγνώστες.
Ο Γ. Σπανός (Δ. Πλακεντίας 23, Χαλάνδρι) γράφει:
Αγαπητέ κ. Παπαδόπουλε,
Σε παρέσυρε το «ρέμα» και βγήκες τις ημέρες που, επιτέλους, αξιώθηκε ο κ. Σαμαράς, έπειτα από πολλά «σκέρτσα» να μισοσυμφωνήσει, με κρύα καρδιά, στη συγκυβέρνηση και χαρακτήρισες σαν καταστροφική λύση το δημοψήφισμα.
Το χαρακτήρισαν έτσι πολλοί, αλλά εγώ ποτέ δεν κατάλαβα ποια ήταν η καταστροφή και γιατί δεν είχε το δικαίωμα η ελληνική κυβέρνηση να ρωτήσει τον λαό για κάτι που αφορούσε την τύχη του, όταν οι Σαμαράδες δήλωναν πως η σύμβαση για το πακέτο θα ήταν καταστροφική και δεν θα τη στήριζαν. Μήπως επειδή θα υποχρεωνόταν έτσι ο Σαμαράς να πει την αλήθεια και να καλέσει τους Ελληνες να ψηφίσουν «Ναι»;
Μήπως το ότι αναγκάσθηκε ο κ. Σαμαράς να δηλώσει πως θα στήριζε την ψήφιση της σύμβασης για το πακέτο που μας πρόσφεραν οι εταίροι μας, έπειτα από σκληρές και επίπονες προσπάθειες του Γιώργου και των συνεργατών του, ενώ ο ίδιος δήλωνε πριν πως θα είναι καταστροφικό για την Ελλάδα και ότι τάχα, μετά τις εκλογές, θα επιτύγχανε αυτός με δήθεν επαναδιαπραγματεύσεις καλύτερους όρους;
Μήπως επειδή στενοχωρήσαμε τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί, θύμωσαν και δεν μας έδωσαν την 6η δόση που την καθυστερούσαν με διάφορα προσχήματα τόσον καιρό; Τότε γιατί θεωρήσαμε πατριωτική τη στάση του Σαμαρά όταν καμώθηκε δήθεν άρνηση υπογραφής της επιστολής που ζητούσαν οι ευρωπαίοι ηγέτες; Δεν φοβηθήκαμε μήπως θυμώσουν πάλι;
Τι πρόσφερε η αντιπολίτευση και κυρίως η αξιωματική στον λαό μας το διάστημα που η κυβέρνησή μας πάλευε με δράκοντες;
Ναι, αναγκάσθηκε και πήρε σκληρά μέτρα, όπως αναγκάσθηκαν και πολλές άλλες κυβερνήσεις που βρέθηκαν ή θα βρεθούν σύντομα στη δίνη των σχεδίων του αδηφάγου παγκόσμιου κεφαλαίου. Πάλεψε όμως με «σατανάδες» και ζητούσε απεγνωσμένα βοήθεια από την αξιωματική κυρίως αντιπολίτευση, αλλά ο κ. Σαμαράς προτίμησε να μένει εκ του ασφαλούς στη γωνία με το δίκαννο, για να κερδίσει από τη δικαιολογημένη αντίδραση του καταπιεζόμενου λαού, υποσχόμενος μελλοντικούς παραδείσους μαζί με, αν όχι τον ίδιο, τους συνεργάτες (γνωστούς κουμπάρους κ.λπ.) του «περίφημου» για το καταστροφικό έργο του νεώτερου Καραμανλή.
Η ιστορία θα κρίνει το έργο του καθενός, μακριά από προσωπικά ή συλλογικά συμφέροντα, που σήμερα καθορίζουν τη στάση του κάθε Ελληνα.
Θα μάθουν τότε οι νεότεροι ποιοι λεηλάτησαν το κράτος και ποιοι σταμάτησαν (με το μαχαίρι) τις ρεμούλες στα νοσοκομεία, τα ασφαλιστικά ταμεία, τα φάρμακα κ.λπ. και προσπάθησαν απεγνωσμένα και μόνοι να συμμαζέψουν τα συντρίμμια. Τώρα όμως χρειάζεται ομοψυχία.
