Τον τίτλο δεν τον δίνουν μόνο τα ντέρμπι αλλά και τα λεγόμενα «μικρά» παιχνίδια. Κατ’ αντιστοιχία, οι βαθμοί είναι το ίδιο σημαντικοί ακόμη και αν τα γκολ δεν έρχονται από τους «αστέρες» μιας ομάδας, αλλά από τους «εργάτες».

Ιδού λοιπόν μια κομβική διαφορά του ΠΑΟ με τον Ολυμπιακό. Σε περίοδο όπου οι νίκες είναι καχεκτικές και συνάμα αγχωτικές, λύσεις προσφέρουν οι στρατιώτες της ομάδας, οι «μικροί ήρωες» της Παιανίας. Ο Καρνέζης, γκολκίπερ που εμφανίστηκε από το πουθενά και σε κάθε αγωνιστική κάνει ένα ακροβατικό – χθες στο ΟΑΚΑ στο σουτ από κοντά του Μήτρογλου. Ο Κλέιτον, με το μαγικό ανάποδο ψαλίδι στο παγοδρόμιο της Ηπείρου. Και ο Κουίνσι, με το γερό σουτ που χάρισε χθες άλλους τρεις βαθμούς στην ομάδα του Φερέιρα. Ο Λέτο ναι μεν δεν σημειώνει γκολ με την ίδια συχνότητα που το έκανε στο (πρόσφατο) παρελθόν, ωστόσο μια ομάδα μένει ψηλά όταν κρατούν αντικλείδια και οι υπασπιστές του κορυφαίου σκόρερ. Στην προκειμένη περίπτωση το κάνουν όλοι καλά, όπως το έπραξε και ο Κατσουράνης μόλις την περασμένη Τετάρτη απέναντι στη Δόξα Δράμας.

Ο Ολυμπιακός, αντίθετα, στηρίζεται κατά μεγάλο ποσοστό στον Μιραλάς και στον Τζιμπούρ. Στο Λιμάνι καμαρώνουν επειδή οι δύο αλλοδαποί κυνηγοί βρίσκονται ψηλά στον πίνακα των σκόρερ. Οταν αμφότεροι λείπουν, τι γίνεται; Ο Ολυμπιακός καλείται να βρει λύσεις από τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές του και για κακή του τύχη αυτές δεν έρχονται. Πού είναι τα γκολ του Φουστέρ; Τα σουτ του Φετφατζίδη; Πότε θα απειλήσει ουσιαστικά ο «άσφαιρος» Αμπντούν; Οσο δεν προκύπτουν απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ή όσο δεν συνεχίζεται η ρέντα του Πάντελιτς, τόσο ο Ολυμπιακός θα υστερεί στη βαθμολογία. Και θα μετρά απρόσμενες απώλειες βαθμών, όπως συνέβη χθες στην Ξάνθη ή όπως έγινε στην Τρίπολη και στη Θεσσαλονίκη απέναντι στη Δόξα Δράμας…