Στα ανατολικά της πόλης, η ζώνη των ανώτατων αξιωματούχων και των αρχηγών του στρατού είναι στην πραγματικότητα ένα καταφύγιο γεμάτο παρατηρητήρια, περικυκλωμένο από πυραύλους εδάφους και αέρος, καθώς κι ένα δίκτυο υπόγειων στοών. Σε αυτό το βουνό παίζεται η τύχη της Μιανμάρ. Ο στρατηγός Ταν Σουέ, πρώην αρχηγός του κράτους και εμπνευστής της μεταφοράς της πρωτεύουσας, οραματιζόταν επίσης την κατασκευή δεκαέξι ακόμη κατοικιών προορισμένων για τους πιο ισχυρούς άνδρες, ώστε να τους έχει υπό την εποπτεία του. Λίγα μέτρα πιο μακριά ξεχωρίζουν ένα σούπερ μάρκετ, ένα στάδιο για στρατιωτικές παρελάσεις, τρία αγάλματα παλαιών βιρμανών βασιλιάδων και πολλά ηλιοτρόπια – η ονομασία τους στα βιρμανικά σημαίνει μακροημέρευση και ο Ταν Σουέ αποφάσισε να τα καλλιεργήσει, προκειμένου να επαληθεύσει την προφητεία των αστρολόγων του.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι μαντρωμένοι σε συγκροτήματα πολυκατοικιών, όπου κάθε σκεπή φέρει το χρώμα του υπουργείου στο οποίο εργάζονται: πράσινο για το υπουργείο Γεωργίας, μπλε για το υπουργείο Υγείας. «Βαριόμαστε πολύ σε αυτόν τον κλειστό παράδεισο που κόστισε 4 δισ. δολάρια», υποστηρίζει ο Μάουνγκ Μάουνγκ, δημόσιος υπάλληλος.