Μίλησε στην ψυχή του γαύρου

Αν δεν τα διάβαζε μέσα από το χαρτί – που δεν τα διάβαζε – κι αν δεν έχει βάλει στο Ρέντη ότο κιού για να φαίνεται ότι τα λέει απ’ έξω κι ανακατωτά όπως οι παρουσιαστές των ειδήσεων – που δεν έχει βάλει – ο Βαγγέλης Μαρινάκης αγγάρεψε κάποιον υπάλληλο της ΠΑΕ να καταγράψει τα λόγια του, να τα απομαγνητοφωνήσει και να τα βγάλει σε επίσημη ανακοίνωση. Δελτίο Τύπου με την ξεχεστήρια ομιλία προέδρου προς τους παίκτες του, και μάλιστα με το νι και με το σίγμα, πρώτη φορά βλέπω. Είναι μεγαλύτερη έκπληξη ακόμα και από την αιτία που την προκάλεσε: την ισοπαλία – σοκ του Ολυμπιακού με την (όνομα και πράγμα) Δράμα.

Η καινοτομία αυτή, η οποία βεβαίως έκανε τους ρεπόρτερ του Ολυμπιακού ευτυχισμένους επειδή δεν χρειάστηκε να τηλεφωνάνε στους ρουφιάνους τους για να μάθουν τι ακριβώς είπε ο Βαγγέλης, οφείλεται σε δύο λόγους:

Πρώτον, οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές είναι φιδέμποροι. Τα λένε στους δημοσιογράφους όπως τους συμφέρει φροντίζοντας να προσθέτουν ή να αφαιρούν αυτά που προστατεύουν τους κολλητούς τους ή εκθέτουν όσους δεν γουστάρουν. Για παράδειγμα, μπορεί να ρωτούσες τον Κοστάντσο «με ποιον τα έχει πάρει στο κρανίο ο μεγάλος;» και να σου απαντούσε «δεν παίρνω όρκο αλλά έριχνε άγριες ματιές στον Μέγιερι», για ένα ματς που τέλειωσε 0-0. Οπότε, καλύτερα να τα μάθει ο κόσμος αρμοδίως, για να μην παίζουμε το χαλασμένο τηλέφωνο.

Δεύτερον, τα λόγια του προέδρου άξιζε να φτάσουν στ’ αυτιά και του τελευταίου γαύρου, επειδή μιλούσαν στην ψυχή του. Εξέφραζαν ακριβώς αυτό που πιστεύει ο μέσος φανατικός οπαδός: ότι αν οι παικταράδες μας δεν το κωλοβαρέσουν, όχι η Δόξα Δράμας αλλά ούτε η Μπαρτσελόνα δεν μπορεί να πάρει ισοπαλία από τον Ολυμπιακό.

Αλλά, για να καταλάβετε πόσο γελοίο είναι αυτό το κλισέ των παραγόντων «πρέπει να ματώνετε τη φανέλα» έπειτα από κάθε αναπάντεχη αποτυχία, μεταφράστε το σε μία ξένη γλώσσα. Στα αγγλικά, ας πούμε. Κι έπειτα φανταστείτε τη σκηνή που, την επομένη μιας ισοπαλίας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τη Γουίγκαν (τον καρπαζοεισπράκτορα της Αγγλίας), ο πρόεδρός της πάει στο προπονητικό κέντρο και λέει στον Νάνι, τον Μπερμπάτοφ, τον Βίντιτς και τους άλλους: «You must bleed the shirt»! Δεν θα μείνουν ροφοί;

Περισσότερο από το τρίξιμο των δοντιών, οι ποδοσφαιριστές υπολογίζουν το πρόστιμο. Μόνο που τα πρόστιμα είναι σαν τις «καμπάνες» στον Στρατό: πέφτουν συχνά αλλά σπάνια γράφονται στο ποινολόγιο. Με την πρώτη μεγάλη νίκη, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ετσι, η χρησιμότητά τους εξαντλείται στο επόμενο – άντε και στο μεθεπόμενο – παιχνίδι.

Πιο χρήσιμο, μακροπρόθεσμα, είναι να δει κανείς τους λόγους για τους οποίους γίνονται τέτοιες ιστορικές «γκέλες». Και θα τους δει, αν ξεφύγει από την εμμονή ότι σε κάποια παιχνίδια οι παίκτες αδιαφορούν για τη νίκη.

n Ο Ολυμπιακός έχασε από τον Αστέρα Τρίπολης εννέα ημέρες πριν από το κρίσιμο ματς με την Αρσεναλ. Οποιος περιμένει από έναν ποδοσφαιριστή να βάλει το πόδι του στη φωτιά στο οροπέδιο της Τριπολιτσάς διακινδυνεύοντας να λείψει από αγώνα του Τσάμπιονς Λιγκ, είναι βαθιά νυχτωμένος.

n Ο Ολυμπιακός έφερε ισοπαλία με τον ΟΦΗ και τη Δόξα, και νίκησε τον Ατρόμητο με την ψυχή στο στόμα. Τι κοινό έχουν αυτές οι τρεις ομάδες; Εχουν πάρει πολλούς δανεικούς παίκτες από τους Ερυθρόλευκους και όλοι τις θεωρούν παραρτήματά τους. Δυστυχώς για τον Ολυμπιακό, φαίνεται ότι αυτό το παραμύθι το πίστεψαν και οι ποδοσφαιριστές του. Εκείνοι περίμεναν μία εύκολη νίκη ενώ οι αντίπαλοί τους – για να βγάλουν τη ρετσινιά από πάνω τους – αγωνίστηκαν σαν τα σκυλιά του πολέμου.

n Ο Ολυμπιακός έχει πολλούς ισάξιους παίκτες. Για να δείξουν ότι αξίζουν να είναι βασικοί, κάποιοι παίζουν σόλο για να εντυπωσιάσουν. Ετσι, αντί να αρπάξουν την ευκαιρία από τα μαλλιά – άλλο ένα ελληνικό κλισέ – αρπάζει όλη η ομάδα ένα πρόστιμο.