Σε σχέση με όλους τους άλλους επίδοξους επενδυτές που έσκασαν μύτη στο ελληνικό ποδόσφαιρο τον τελευταίο καιρό, ο Βασίλης Ξενιάδης είχε ντεζαβαντάζ από χέρι: ήταν γνωστός στην πιάτσα. Εχοντας χτυπήσει κατά καιρούς την πόρτα αρκετών ομάδων χωρίς να επενδύσει παρά μόνο μία πέτσινη επιταγή των 70 χιλιάδων, τού ήταν πολύ δύσκολο να καμουφλάρει το πραγματικό του μέγεθος. Αντίθετα με αυτούς που μας ήρθαν από τη λάγνα αραπιά, το εξωτικό Μεξικό, τα βάθη της Ανατολίας, τη ρωσική στέπα ή τους πάγους της Σκανδιναβίας, που μπορούσαν άνετα να πουλήσουν παραμύθι κρυμμένοι στο μυστήριό τους. Τουλάχιστον μέχρι να έρθει η ώρα να βγάλουν το πορτοφόλι τους.

Αλλά δεν είναι μόνο το παρελθόν που καταδιώκει τον 46χρονο επιχειρηματία. Στην ιστοσελίδα του Ομίλου του αναφέρεται ότι κατέχει 54 εταιρείες αλλά πληροφορίες βρίσκεις μόνο για μία μούντζα από αυτές. Αν κάνεις κλικ στις υπόλοιπες, επιστρέφεις στην αρχική σελίδα. Εχει γραφεία στο Χονγκ Κονγκ, στην Κωνσταντινούπολη, στη Νέα Υόρκη, στο Ντουμπάι και στην Κίνα, αλλά μπορείς να επικοινωνήσεις μόνο με το Χονγκ Κονγκ. Στο Μιλάνο τον εκπροσωπεί ο Βιτόριο Μιλόνε, ο οποίος ορκίζεται ότι τον έχει συναντήσει μία φορά στη ζωή του και δεν έχουν συνεργαστεί ποτέ. Η εταιρεία του έχει 15 δεξαμενόπλοια, μόνο που είναι νοικιασμένα. Το θυμήθηκε ο ίδιος – με μία μικρή καθυστέρηση – αλλά τουλάχιστον σε αυτό δεν λέει ψέματα: τα έχει σε φωτογραφίες! Δικό του είναι μόνο το «Dubai Star», ιδιοκτησία της παναμέζικης εταιρείας South Harmony Shipping Inc. η οποία προφανώς ξεχάστηκε να αναφερθεί ότι ανήκει και αυτή στον Ομιλο Ξενιάδη. Είναι αυτό που λέμε «ο άνθρωπος δεν ξέρει τι έχει» – κυριολεκτικά. Πάντως, για να μη δημιουργηθούν λανθασμένες εντυπώσεις, ξεκαθαρίζεται ότι η εταιρεία «επικεντρώνεται σε όλο τον κόσμο με προγράμματα Ενέργειας και Ανάπτυξης», πράγμα που βάζει τέλος στη φημολογία ότι κάνει μπίζνες και στο υπερπέραν.

Τώρα, το γιατί ο πρόεδρος της ΑΕΚ ασχολείται σοβαρά με τον επικεφαλής της Xeniadis Group of Companies, με κίνδυνο αυτή η ιστορία να καταλήξει στο προβλεπόμενο φιάσκο και η διοίκησή του να συστήσει την Adamidis Group of Kopani, εξηγείται ποικιλοτρόπως:

Πρώτον, ποτέ δεν ξέρεις. Καλύτερα να κάνεις ότι πιστεύεις τον επενδυτή και να σε πουν αφελή, παρά να θεωρήσουν ότι φταις εσύ που δεν έγινε η δουλειά και να σε κυνηγάνε μέχρι να πατήσεις χιόνι. Σε αυτήν τη λογική ο Αδαμίδης είναι έτοιμος να τον συναντήσει, χωρίς να πολυπιστεύει ότι θα έρθει στο ραντεβού.

Δεύτερον, η ελπίδα ότι κάποιος θα φέρει χρήμα, οπλίζει με μεγαλύτερη υπομονή αυτούς που έχεις φεσώσει: παίκτες, προπονητή και υπαλλήλους.

Τρίτον (και κυριότερο), η ΑΕΚ βρίσκεται στην ίδια απόγνωση με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα που προσπαθούσε να παντρέψει την αδελφή του στην ταινία «Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο». Για να μη διστάσει ούτε ένας υποψήφιος γαμπρός, η αγγελία κατέληγε ως εξής: «Προτιμώνται οι συνταξιούχοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι παντός είδους υπάλληλοι, βιοτέχναι, βιομήχανοι, τραπεζίται, και γενικώς πάντες οι εργαζόμενοι… και μη».

Για το τέλος της ιστορίας υπάρχουν δύο σενάρια, το ένα χειρότερο από το άλλο. Το πρώτο είναι ο Ξενιάδης να προσθέσει το όνομά του στον μακρύ κατάλογο των γιαλαντζί επενδυτών που θέλησαν απλώς να κάνουν το κομμάτι τους – και μόλις ήρθε ο λογαριασμός, ανακάλυψαν ότι είχαν ξεχάσει το πορτοφόλι στο σπίτι. Το δεύτερο, να βάλει κάποια χρήματα για να παίξει με την ΑΕΚ, είτε το δικό του παιχνίδι είτε κάποιου άλλου. Αλλά αν η ΑΕΚ έφτασε στου παπά το κουτάλι, αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι πέρασαν από την ομάδα επενδυτές αμφιβόλου προελεύσεως. Και αντί να βρεθούν τα λεφτά τους στο ταμείο της ΠΑΕ, βρέθηκαν τα έσοδα της ΠΑΕ στους προσωπικούς λογαριασμούς της οικογένειάς τους.