Είναι ένας από τους χιλιάδες Ελληνες που αποφάσισαν να κυνηγήσουν το όνειρό τους εκτός συνόρων. Από τις Ειδικές Αποστολές του ελληνικού Λιμενικού, ο Μανόλης Καραμουσαδάκης είναι, εδώ και λίγο καιρό, εστιάτορας στις ΗΠΑ. Στα πρώτα του αυτά επιχειρηματικά βήματα βρέθηκε αντιμέτωπος και με τον σοβαρό τραυματισμό της συζύγου του. Ευτυχώς, τα δύσκολα πέρασαν.

«Το καλοκαίρι του 2010 φύγαμε από την Ελλάδα εξαιτίας της κρίσης. Οχι μόνο της οικονομικής αλλά κυρίως της πολιτισμικής. Πήραμε μια δύσκολη απόφαση, να αφήσουμε τα Χανιά και να εγκατασταθούμε στο Μέιν. Εγώ μέχρι τότε δούλευα στα Κλιμάκια Ειδικών Αποστολών του Λιμενικού, ενώ η ελληνοαμερικανίδα σύζυγός μου δίδασκε αγγλικά σε φροντιστήριο. Η εγκυμοσύνη της, τότε, στη δεύτερη κόρη μας ήταν η βασική αφορμή μας να φύγουμε ώστε να γεννήσει εδώ, καθώς είχαμε ταλαιπωρηθεί στα ελληνικά νοσοκομεία. Προσωπικά, είχα απογοητευτεί γενικότερα από την κατάσταση στην πατρίδα.

Ακόμα δεν ξέρουμε αν όλο αυτό θα μας βγει σε καλό ή όχι, αλλά τουλάχιστον εδώ θα το παλέψουμε, ειδικά μετά και το ατύχημα που είχε το 2011 η σύζυγός μου. Τον περασμένο Ιούλιο ήταν που η Νίκη τραυματίστηκε σοβαρά, όταν εξερράγη ο φούρνος προπανίου στο εστιατόριο που μόλις είχαμε ανοίξει. Τη μετέφεραν με ελικόπτερο στη Βοστώνη σε εξειδικευμένο Κέντρο Εγκαυμάτων, όπου παρέμεινε εννέα ημέρες στην Εντατική. Ηταν οπωσδήποτε μεγάλη η δοκιμασία και για τα δύο ανήλικα παιδιά μας, που υποχρεώθηκαν ξαφνικά να ζουν μακριά μας, σε συγγενικό σπίτι. Αυτή τη στιγμή η γυναίκα μου δεν μπορεί να βγει καθόλου στον ήλιο. Θα είναι σε θέση μόνο ύστερα από δυο – τρία χρόνια και τότε με αντιηλιακό. Το έχει πάρει κατάκαρδα που στερείται ακόμη και μια βόλτα το διάστημα της αποθεραπείας. Τουλάχιστον λέμε, «δόξα τω Θεώ, είναι ζωντανή!». Τα σημάδια από το πρόσωπό της θα φύγουν, μόνο τα χέρια της φαίνονται καμένα.

Υστερα από τέτοιο ατύχημα, κοιτάς πώς να προσαρμοστείς στον καινούργιο τρόπο ζωής σου. Ετσι και εμείς, από τον περασμένο Οκτώβριο δουλεύουμε πια σε δεύτερο μαγαζί μας. Τα έξοδα έτρεχαν, εμείς δεν μπορούσαμε να ανοίξουμε, οπότε κλείσαμε το πρώτο. Η νέα τοποθεσία θα κάνει καλό και ψυχολογικά στη γυναίκα μου, που μαγειρεύει πλέον αυτή στο εστιατόριό μας. Ηδη με τα καινούργια πιάτα της έχει διακριθεί και πήρε τα πάνω της! Μας βοήθησε και η απίστευτη συμπαράσταση του κόσμου, με δωρεές από απλούς ανθρώπους που διοργάνωσαν μέχρι και fund – raising! Ειλικρινά δεν περίμενα τέτοια αγάπη από τον κόσμο! Αυτά, σκέφτομαι, δεν γίνονται στην πατρίδα».