«Χριστούγεννα, Πρωτούγεννα, πρώτη γιορτή του χρόνου…». «Χαίρεσθε και αγαλλιάσθε!». Ποιος το μπορεί; Ολα γύρω σκυθρωπά. Είναι θλιβερό γεγονός η κατάρρευση, η πτώση ενός ημερήσιου εντύπου, όπως η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», μετά 36 ολόκληρα χρόνια ανόδου και επιτυχιών. «Η εφημερίδα των συντακτών», όπως απεκαλείτο, εξέδωσε το πρώτο της φύλλο τον Ιούλιο του 1975, μέσα στην ευφορία της Μεταπολίτευσης. Ο εκδότης της Χρήστος Τεγόπουλος κι ένα πλήθος αρίστων δημοσιογράφων κατάφεραν να στήσουν ένα έντυπο σοβαρό που αγκαλιάστηκε αμέσως απ’ το αριστεροδημοκρατικό αναγνωστικό κοινό. Το σήμα «στηρίζουμε την αλλαγή, ελέγχουμε την εξουσία» στάθηκε η σταθερή γραμμή της εφημερίδας τη δεκατία του ‘80 με την κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου και προχώρησε στα ίδια μονοπάτια κριτικής και τη δεκαετία του ‘90, με το σκάνδαλο Κοσκωτά και τα μετέπειτα…

Μανιώδης αναγνώστρια του ημερήσιου Τύπου, εκτός από « ΤΑ ΝΕΑ», η δεύτερή μου εφημερίδα ήταν η «Ελευθεροτυπία». Γνώρισα προσωπικά, με μερικούς συνεργαστήκαμε, αρκετούς συντάκτες των πολιτικών και καλλιτεχνικών σελίδων, τον αείμνηστο Φρέντυ Γερμανό (έπαιξα τη Μαρίκα Κοτοπούλη σε μια τηλεοπτική του δουλειά), τον Σεραφείμ Φυντανίδη, τον Ν. Μικελίδη, τη Β. Γεωργακοπούλου, τον Ι. Κλεφτόγιαννη…

Το 2001, στο 14ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, μου απένειμαν το βραβείο προσφοράς στον ελληνικό κινηματογράφο.

Δυστυχώς τα πράγματα για την εφημερίδα άρχισαν ν’ αλλάζουν μετά τον θάνατο του εκδότη της. Αποχωρήσεις συνεργατών, αλλαγή διεύθυνσης και διαχείρισης έφεραν την εφημερίδα στο χείλος του γκρεμού, με απλήρωτους εργαζομένους, απεργίες, με το φάσμα του κλεισίματος προ των πυλών. Κρίμα! Δύσκολοι όντως καιροί, όχι όμως να γίνονται και δολοφονικοί!

Τελευταία Νέα