Ο Λεωνίδας Κύρκος μιλάει λίγο για το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου και δεν αναφέρεται στο 1989, πράγμα που υποδηλώνει μια συγκεκριμένη στάση στα πράγματα, έστω εκ των υστέρων. Στον Ανδρέα Παπανδρέου αναγνωρίζει οξυδέρκεια: «Επιασε τον σφυγμό της κοινής γνώμης, και σε αυτή τη βάση μάς απομόνωσε χαρακτηρίζοντάς μας συμφιλιωτές» λέει αναφερόμενες στην πολιτική της Εθνικής Αντιδικτατορικής Ενότητας που προέβαλλε το ΚΚΕ εσ. μετά τη Μεταπολίτευση. Ωστόσο προσπαθεί να τον κατατάξει αρνητικά.

«Είμαι σίγουρος ότι αν ο Ανδρέας ζούσε σήμερα θα ήταν ο φανατικότερος υποστηρικτής του Αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου. Είναι (σ.σ.: ζούσε τότε ο Χριστόδουλος) ο πιο ειλικρινής μαθητής του Ανδρέα».

Στην αυτοκριτική του πάντως περιλαμβάνει και τις σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη. «Δεν καταλαβαίνω γιατί αφήσαμε τη σημαία της Κεντροαριστεράς στα χέρια του Σημίτη, οποίος την έφερε στα μέτρα του και τελικά τη γελοιοποίησε». Πίστευε πάντως ότι το ΠΑΣΟΚ και ο Συνασπισμός θα μπορούσαν κάποια στιγμή να συνυπάρξουν. «Το ΠΑΣΟΚ θα μπει σε έναν τέτοιο σχηματισμό γιατί αργά η γρήγορα θα δει τον Χάρο με τα μάτια του. Δεν πιστεύω ότι θα καταφέρει να μείνει ενωμένο. Ενόψει μια εκλογικής αποτυχίας, ή μετά, θα διασπαστεί». Σε αυτό δεν επαληθεύτηκε, όσο ζούσε τουλάχιστον. Ισως όμως να το ήξερε, αν κρίνει κανείς από την απογοήτευση που του προκαλούσε όχι μόνο η ηγεσία αλλά και η βάση της Αριστεράς σε κρίσιμες περιόδους. «Οπως και σήμερα, που ελάχιστους σκεπτόμενους βρίσκεις στο στρατόπεδο του Χριστόδουλου, έτσι και τότε λίγους σκεπτόμενους έβρισκες στο στρατόπεδο των κομμουνιστών. Υπήρχε έλλειμμα πολιτισμού και κουλτούρας σε ολόκληρη την Αριστερά».

Τελευταία Νέα