Αναζήτηση
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ παρθενογένεση στην τέχνη. Ούτε όμως και στα χρηματοοικονομικά. Εχετε διαβάσει, φυσικά, για το σχέδιο «Εύρηκα» του οίκου Ρόλαντ Μπέργκερ για να αντιμετωπιστεί το ελληνικό χρέος. Μαζεύονται περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού Δημοσίου αξίας 125 δισ. Αυτά μεταφέρονται σε μια εταιρεία κι αυτή πωλείται στην ΕΕ με το ισόποσο αντίτιμο. Αποτέλεσμα; Μείωση του ελληνικού χρέους στο 88% του ΑΕΠ με παράλληλες επενδύσεις για την αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου. Κάπως έτσι η Ελλάδα επιστρέφει σε ενάρετο οικονομικό κύκλο.
ΚΑΠΟΙΟΙ έψαξαν και βρήκαν ότι δεν πρόκειται για πρωτότυπη ιδέα. Αλλά για copy paste πρακτικών που επινόησε και υλοποίησε η Δημοκρατία της Γένοβας τον 15ο αιώνα. Το 1407 η Γένοβα έπεσε έξω. Το δημόσιο χρέος της αναχρηματοδοτήθηκε με ομόλογα και εξαγοράστηκε από την Τράπεζα του Αγίου Γεωργίου που συνέστησαν οι πιστωτές της Γένοβας, παίρνοντας μετοχές κατά το ποσοστό στο οποίο αναλογούσαν τα δάνειά τους. Ενα είδος, δηλαδή, ad hoc ΔΝΤ. Η Γένοβα παραχώρησε στην τράπεζα τη συλλογή των φόρων για την εξυπηρέτηση του χρέους. Παρ’ όλα αυτά, το 1453 ξανάπεσε έξω! Οι φόροι – σας θυμίζει κάτι; – δεν έφθαναν για να πληρωθούν οι δόσεις του χρέους. Δεν έμενε άλλη λύση από την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας της Γένοβας. Η τράπεζα ανέλαβε λοιπόν τη διοίκηση – άρα και τη συλλογή των φόρων – όλων των υπερπόντιων κτήσεων της Γένοβας, αρχής γενομένης από την Κορσική. Ηταν τόση η δουλειά που η Τράπεζα του Αγίου Γεωργίου εγκατέλειψε όλες τις άλλες δραστηριότητές της. Αυτό κράτησε ώς το 1530! Η Κορσική επανήλθε στη διοίκηση της Γένοβας το 1563, όταν αποπληρώθηκε το χρέος. Την Τράπεζα του Αγίου Γεωργίου διέλυσε τελικά ο Ναπολέοντας το 1805, μετά την κατάκτηση της Βόρειας Ιταλίας από τους γάλλους γρεναδιέρους.
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ όμως να κοιτάξει κανείς προς την Κορσική. Υπάρχει στα καθ’ ημάς το παράδειγμα της Χίου. Η Χίος κατακτήθηκε από τη Γένοβα το 1346. Ωστόσο, η Δημοκρατία δεν μπορούσε να αποπληρώσει τους είκοσι εννέα γενοβέζους εφοπλιστές που είχαν χρηματοδοτήσει τη στρατιωτική εκστρατεία. Κάπως έτσι παραχωρήθηκε επ’ αόριστον η Χίος σε εταιρεία που συνέστησαν οι δανειστές της Γένοβας. Είναι η μετοχική εταιρεία των Ιουστινιάνι, γνωστή και ως «Μαόνα της Χίου και της Φώκαιας». Συστήθηκε το 1346, με αντικείμενο τη διοίκηση, την εκμετάλλευση και τη φορολόγηση της Χίου. Το καθεστώς αυτό κράτησε ώς το 1566, όταν η Χίος κατακτήθηκε από τους Τούρκους.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: όταν δεν υπάρχουν λεφτά, υπάρχουν λύσεις – πιστωτικής υποτέλειας – που τις δίνει η Ιστορία.
